ENGLISH PROFICIENCY RANKING อันดับทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษ

“ก่อนอื่น จะเชื่อการจัดอันดับทักษะการสื่อสารด้วยภาษาอังกฤษ ที่ทำขึ้นมานี้เพียงใด ต้องรู้จักผู้จัดทำอันดับเสียก่อน...”

EF ย่อมาจาก “Europeiska Ferieskolan” ซึ่งเป็นภาษาสวีดิช การที่ย่อเหลือ “EF” ไม่ใช่มหาวิทยาลัย หรือสถาบันวิชาการ แต่เป็นโรงเรียนสอนภาษา ที่เป็น “บริษัท” ดำเนินธุรกิจเชิงพาณิชย์ ก่อตั้งขึ้นในยุค 60s โดย “Bertil Hult” นักเดินทางท่องโลกวัย 24 ปี ที่ได้พบว่าการเรียนภาษาอังกฤษเป็นสิ่งจำเป็น และได้ใช้แนวคิด การเดินทางเพื่อเรียนรู้ภาษา (Language Travel) จึงเปิดบริษัทขึ้น และพานักเรียนมัธยมในสวีเดน ไปเรียนภาษาอังกฤษในประเทศอังกฤษ

แนวคิดดังกล่าวใช้เป็นแนวทางในการขยายธุรกิจ ซึ่งปัจจุบันนอกจากสอนภาษาอังกฤษในระดับต่าง ๆ ทั้งในกลุ่มนักเรียน (อายุ 13-18 ปี) จนถึงผู้ทำงาน และนักธุรกิจ ยังเป็นเอเยนต์ในการติดต่อ หาที่เรียน ให้กับผู้ต้องการเรียนภาษาและด้านอื่น ๆ ในต่างประเทศ จัดทัวร์ และจัดหาโครงการนักเรียนแลกเปลี่ยน ไปเรียนในต่างประเทศ

ปัจจุบัน EF เป็นสถาบันการศึกษา ที่สอนทั้งภาษาและความรู้สาขาอื่น ๆ และ EF ที่ยังหมายถึง Education First  มีสาขาใน ไมอามี่ - ซูริค - ดูไบ - ลอนดอน นอกจากหลักสูตรต่าง ๆ แล้ว ยังได้ทำงานวิจัยโดยได้รับความร่วมมือจาก มหาวิทยาลัย เคมบริดจ์ มหาวิทยาลัยฮาร์เวิร์ด และมหาวิทยาลัยปักกิ่ง 

>> การจัดอันดับของ EF มาจากการสำรวจออนไลน์
การสำรวจออนไลน์ กับโลกแห่งความเป็นจริง ไม่เหมือนกันเสมอไป ดังนั้น เราจึงไม่ต้องปักใจเชื่อ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเราได้เดินทางไปสัมผัสโลกกว้างมาแล้ว และได้ประสบมาด้วยตนเองว่าทักษะภาษาอังกฤษของผู้คนในประเทศต่าง ๆ เป็นอย่างไร ลองนึกถึงร้านสะดวกซื้อในฮ่องกง หากจะไปซื้อซิมการ์ด หรือหากาวสักหลอด พนักงานจะสื่อสารภาษาอังกฤษไม่ได้เลย ขณะที่พนักงานวัยรุ่นร้านสะดวกซื้อในกรุงเทพฯ จะประกอบประโยคง่าย ๆ เพื่อช่วยเหลือลูกค้าที่เป็นคนต่างชาติ

ส่วนที่ญี่ปุ่น ไม่ต้องพูดถึง ใช้คำศัพท์ภาษาอังกฤษ เช่น Telephone, Sim card, Charger, Toothbrush พูดช้า ๆ พนักงานที่เป็นวัยหนุ่มสาวยังเรียนหนังสืออยู่ก็ไม่เข้าใจ ขอบคุณ Google Translate ที่ทำให้พนักงานเข้าใจความต้องการของลูกค้าต่างชาติ

เมื่อ 5 ปีก่อน EF Efficiency Index อธิบายว่า ประเทศในทวีปเอเชีย มีระดับทักษะภาษาอังกฤษต่ำ เพราะหลาย ๆ ประเทศ ให้เรียนภาษารัสเซีย เป็นภาษาที่สอง มากกว่าภาษาอังกฤษ... จริงหรือ? ประเทศใด?

ในการเก็บข้อมูล EF ทำการสำรวจกับประชากร ประมาณ 2 ล้านคน จาก 112 ประเทศ โดยแต่ละประเทศ ใช้กลุ่มตัวอย่าง อย่างน้อย 400 คน และใช้คะแนนเฉลี่ยเป็นดัชนีชี้วัดทักษะภาษาอังกฤษของแต่ละประเทศ การสำรวจในปี 2020 มีผู้ทำข้อสอบเป็นเพศหญิง 53% อายุเฉลี่ยของผู้สอบคือ 26 ปี ผู้ที่เข้าสอบ เลือกสอบด้วยตนเอง EF ไม่มีค่าตอบแทนหรือรางวัลใด ๆ ให้กับผู้สมัครเข้าสอบ แรงจูงใจของผู้สอบคือต้องการทราบระดับทักษะภาษาอังกฤษของตนเอง และเป็นการสอบ Online ดังนั้นผู้ที่มีการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ต ไม่ว่าอยู่ส่วนใดของประเทศสามารถเข้าสอบได้ 30% ของผู้เข้าสอบ ทำการสอบด้วยโทรศัพท์มือถือ

แม้ว่าในการสมัครเข้าสอบ ผู้สมัครจะต้องระบุว่าเรียนจบแล้ว แต่การคัดเลือกดังกล่าว หมายถึงผู้เข้าสอบที่มีระดับความรู้ภาษาอังกฤษต่ำมาก แต่ต้องการวัดระดับทักษะของตนเอง ในขณะที่ผู้มีทักษะภาษาอังกฤษดี หรือดีมาก หรือใช้ได้ในชีวิตประจำวันอยู่แล้ว ไม่สนใจที่จะสมัครสอบ ไม่มีเวลาและคะแนนจาก EF ไม่ได้นำไปใช้สำหรับการศึกษาต่อหรือสมัครงาน เช่น IELTS, TOEIC หรือ TOEFL

>> ความน่าเชื่อถือของการจัดอันดับ
ประเทศจีนมีประชากร 1.4 พันล้านคน 1% คือ 140 ล้านคน 0.1% เท่ากับ 1.4 ล้านคน EF ไม่ได้ประเมินผลการสอบ จากกลุ่มตัวอย่าง 1 ล้านคน และอาจจะไม่ถึง 1 แสนคน 

ผลการจัดอันดับของ EF ชี้ให้เห็นว่า ผู้คนในประเทศจีน มีทักษะภาษาอังกฤษระดับปานกลาง เช่นเดียวกับ อินเดีย เกาหลีใต้ และมาเก๊า คนที่เคยเดินทางไปประเทศจีน คงทราบดีว่า เมื่อออกไปพ้นเมืองใหญ่ พ้นจากเขตธุรกิจแล้ว ประชาชนจีนพูดภาษาอังกฤษได้ระดับใด ดังนั้นผลสอบ จึงไม่สามารถเป็นตัวชี้วัดทักษะภาษาอังกฤษของคนกว่าพันล้านคนได้ และการจัดให้ประเทศจีนมีระดับทักษะเท่ากับฮ่องกง และมาเก๊า หรืออินเดีย ยิ่งไม่น่าเชื่อถือ

ประเทศในเอเชีย ที่มีทักษะภาษาอังกฤษในระดับต่ำ ได้แก่ ญี่ปุ่น ปากีสถาน บังกลาเทศ อินโดนีเซีย เวียดนาม และศรีลังกา ส่วนประเทศที่ EP ชี้ว่า มีทักษะภาษาอังกฤษในระดับต่ำมาก ได้แก่ ไทย เมียนมา กัมพูชา อัฟกานิสถาน อุซเบกิสถาน ทาจิกิสถาน และ คีร์กีซสถาน 

สีหนุวิลล์/กัมพูชา - กลุ่มชาวนาในเขตเปรยนบ ประเทศกัมพูชา ถูกบังคับให้ขายที่ดินของตนเนื่องจากระดับน้ำทะเลที่สูงขึ้นบ่อยครั้ง ซึ่งทำให้พืชผลเสียหาย

พวกเขาเชื่อว่าการจัดตั้งบริษัทเอกชน โดยเฉพาะฟาร์มกุ้ง ใกล้ ๆ กับพวกเขาเป็นสาเหตุสำคัญของการเพิ่มขึ้นของระดับน้ำทะเล เนื่องจากน้ำเค็มไหลจากฟาร์มกุ้งไปยังนาข้าว สร้างความเสียหายแก่พืชผล ส่งผลให้ชาวบ้านเพียง 40% ถึง 50% ยังคงปลูกข้าวในพื้นที่ ส่วนที่เหลือขายที่ดินให้บริษัทเอกชน

“หม่อง ริน” ชาวนาบอกว่าเขาปลูกข้าวมาตั้งแต่ปี 2527 และเมื่อน้ำทะเลเริ่มไหลเข้าสู่นาข้าว เขาถูกบังคับให้ขายที่ดินของเขา เขื่อนเก่ารั่วไหลทำให้น้ำทะเลเข้านาข้าว และสร้างความเสียหายให้กับพืชไร่และไร่ผัก ตามคำกล่าวของคุณรัน รองหัวหน้าชุมชนประมง

รัน ยังรับรองด้วยว่าฟาร์มกุ้งที่ตั้งขึ้นใกล้กับที่ดินของพวกเขา มีส่วนทำให้เกิดความเสียหา ยเนื่องจากน้ำล้นเข้าไปในนาข้าว ทำลายพืชผล นอกจากนี้ รองผู้อำนวยการยังระบุด้วยว่าการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศทุกปีทำให้น้ำทะเลไหลลงสู่พื้นที่น้ำจืดอย่างต่อเนื่อง

คุณรันกล่าวเสริมว่า “อย่างไรก็ตาม ในพื้นที่ของเรา เรามีป่าชายเลนที่สามารถช่วยป้องกันการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศได้ แต่พื้นที่ที่อยู่ไกลออกไปเล็กน้อยมักถูกน้ำทะเลท่วม กรมวิชาการเกษตรมาตรวจสอบน้ำท่วม เขื่อน และฝากดินอีกส่วนหนึ่งเพื่อทำให้ถนนสูงขึ้นเพื่อป้องกันไม่ให้น้ำทะเลไหลข้ามถนน แต่ถนนสายใหม่ถูกน้ำทะเลกิน”

“กรมวิชาการเกษตรมาตรวจสอบน้ำท่วม เขื่อน และฝากดินอีกส่วนหนึ่งเพื่อทำให้ถนนสูงขึ้นเพื่อป้องกันไม่ให้น้ำทะเลไหลข้ามถนน แต่ถนนสายใหม่ถูกน้ำทะเลกิน” เขากล่าว

หลังจากเหตุผลดังกล่าว เกษตรกรจำนวนมากจึงตัดสินใจลาออกจากอาชีพและเริ่มทำงานในสาขาอื่น เช่น การก่อสร้าง โดยอธิบายว่าการทำนาเป็น “งานที่ไร้ประโยชน์” หลังจากเหตุผลดังกล่าว เกษตรกรจำนวนมากจึงตัดสินใจลาออกจากอาชีพและเริ่มทำงานในสาขาอื่น เช่น การก่อสร้าง โดยอธิบายว่าการทำนาเป็น “งานที่ไร้ประโยชน์”

อูลานบาตอร์/มองโกเลีย - มีเป้าหมายที่จะยกระดับทักษะของเด็กกลุ่มอาการดาวน์ในมองโกเลียและให้ความช่วยเหลือ คณะกรรมการโอลิมปิกพิเศษมองโกเลียและธนาคารเพื่อการบูรณะและการพัฒนาแห่งยุโรป (EBRD) ได้ร่วมกันบริจาคอุปกรณ์โอลิมปิกพิเศษให้กับโรงเรียนมากกว่า 20 แห่งและศูนย์กีฬา

เงินบริจาคจะกระจายไปยังพื้นที่ห่างไกลและศูนย์กลางเขตในอูลานบาตอร์ รวมถึงเขต Bayankhoshuu, Tolgoit และ Nalaikh เพื่อช่วยให้เด็กเหล่านี้มีส่วนร่วมในกีฬาและกลายเป็นนักกีฬาโอลิมปิกพิเศษในอนาคต

B.Altantsetseg ประธานคณะกรรมการโอลิมปิกพิเศษของมองโกเลียกล่าวว่า เป้าหมายของการบริจาคอุปกรณ์กีฬาคือการฝึกอบรมเด็กที่มีความบกพร่องทางสติปัญญาในโอลิมปิกพิเศษ และรวมพวกเขาเข้ากับสังคมในความพยายามที่จะนำไปใช้กับทุกโรงเรียนเพื่อสร้างคนรุ่นนักกีฬา

มีการกล่าวกันว่า ชั้นเรียนพิเศษสำหรับเด็กกลุ่มอาการดาวน์แห่งแรกในมองโกเลียก่อตั้งขึ้นในปี 2015 ที่โรงเรียนหมายเลข 130 โดยได้รับการสนับสนุนจาก JICA

“เป็นครั้งแรกในมองโกเลียที่เราได้รวบรวมเด็กที่มีความบกพร่องทางสติปัญญาคนอื่นๆ โดยเฉพาะเด็กที่มีอาการดาวน์ ในอนาคตทุกโรงเรียนควรเป็นเช่นนั้น เด็กเหล่านั้นควรมีสิทธิเช่นเดียวกับเด็กทั่วไป นั่นเป็นเหตุผลที่เราสนับสนุนพวกเขา มีนักกีฬาในอนาคตที่โรงเรียนแห่งนี้ และนั่นเป็นเหตุผลที่ฉันซื้ออุปกรณ์กีฬาด้วยเงินจากธนาคารเพื่อการบูรณะและพัฒนาแห่งยุโรป” Altantsetseg กล่าว

ปัจจุบันมีเด็กอายุ 6-16 ปีจำนวนมากกว่า 30 คนกำลังเรียนอยู่ใน 2 ชั้นเรียนที่โรงเรียน เด็กในชั้นเรียนพิเศษเหล่านี้ได้รับการสอนในวิชาต่าง ๆ เช่น ภาษาบำบัด การบำบัดด้วยการเคลื่อนไหว และการบำบัดในครัวเรือนโดยครูเฉพาะทาง

ในขณะเดียวกัน A.Amarbold นักเรียนชั้น ป.5 ของโรงเรียน 130 รุ่นที่ 130 ผู้ชนะเลิศเหรียญทองแดงสเปเชียลโอลิมปิค A.Amarbold ได้แสดงความสุขและความภาคภูมิใจในการเข้าร่วมการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก

“ฉันไปฮ่องกงเพื่อเล่นปิงปอง” เขากล่าว ฉันไปอเมริกาและเกาหลีด้วย ฉันยังเดินทางไปดูไบและอาบูดาบี ตอนนี้ฉันกำลังจะไปเล่นบาสเก็ตบอล”

E.Agiun อาจารย์ของโปรแกรม "Equal Inclusion" กล่าวว่าเด็กปัญญาอ่อนสามารถวาดรูป ดนตรี และพลศึกษาได้ดีมาก ทักษะความรู้ความเข้าใจที่อ่อนแอของพวกเขา เช่น ภาษามองโกเลียและคณิตศาสตร์ ได้รับการกล่าวถึงและสอนโดยครูเฉพาะทางและโปรแกรมพิเศษ

สีหนุวิลล์/กัมพูชา – เมืองชายฝั่งหลักของกัมพูชา (สีหนุวิลล์) ได้เห็นการลงทุนและการก่อสร้างของจีนหลั่งไหลเข้ามาจำนวนมากในช่วงปี 2258 และ 2559 ซึ่งผลักดันให้เมืองเฟื่องฟูด้วยอาคารอพาร์ตเมนต์และคาสิโนแห่งใหม่

อย่างไรก็ตาม ความเจริญรุ่งเรืองได้หยุดลงในปี 2019 เมื่อคนงานชาวจีนมากกว่า 100,000 คนเดินทางกลับบ้าน ทิ้งโครงการก่อสร้างที่ยังไม่เสร็จจำนวนมาก ซึ่งเกลื่อนเมืองด้วยบล็อกคอนกรีตที่บิดเบือนภูมิทัศน์ของเมือง

เนื่องจากการแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 ใกล้จะสิ้นสุดลง ชาวเขมรในท้องถิ่นต่างหวังว่าชาวจีนจะเดินทางกลับสีหนุวิลล์เพื่อยุติโครงการที่พวกเขาได้เริ่มต้นขึ้นเพื่อฟื้นฟูความงามและความยิ่งใหญ่ของเมืองอีกครั้ง

คนงานก่อสร้างชาวกัมพูชาเรียกร้องให้ปักกิ่งดำเนินการตามโครงการที่พวกเขาเริ่มต้นขึ้น เพราะสิ่งก่อสร้าง "ดูภาพลักษณ์ที่เหมือนซากปรักหักพังในสมัยโบราณ" แม้ว่าสีหนุวิลล์จะเป็นเมืองที่ทันสมัยก็ตาม

บังกลาเทศเผชิญกับความท้าทายหลายประการในการต่อสู้กับโรคระบาดใหญ่ สิ่งสำคัญคือการได้รับวัคซีนสำหรับประชาชนอย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ประเทศประกาศให้ปีนี้เป็นปีแห่งการฉีดวัคซีน เนื่องจากหลายประเทศบริจาควัคซีนโควิด-19 จำนวนมากให้กับบังกลาเทศ โดยเฉพาะสหรัฐอเมริกา 

ซึ่งบริจาควัคซีนไฟเซอร์ประมาณ 16.8 ล้านโดสเป็นของขวัญ จีนเสนอวัคซีนให้บังกลาเทศเป็นของขวัญ อย่างไรก็ตามฝ่ายหลังปฏิเสธเนื่องจากการวิพากษ์วิจารณ์หลายครั้งเกี่ยวกับวัคซีนดังกล่าว จึงซื้อวัคซีน Sinopharm และ Sinovac ของจีนจำนวนมากสำหรับกรณีฉุกเฉิน แต่ยังไม่ทราบจำนวนเงินที่จ่าย 

Dr. Lelin Choudhury ผู้เชี่ยวชาญด้านสาธารณสุขและเวชศาสตร์ป้องกัน กล่าวว่า การที่รัฐบาลต้องพึ่งพาวัคซีนจีนเท่านั้น แทนที่จะใช้แหล่งอื่นทำให้เกิดความล่าช้าและหยุดชะงักในกระบวนการฉีดวัคซีน มีรายงานว่ารัฐบาลบังคลาเทศใช้วัคซีนไปมากกว่า 19,000 ล้านรูปี โดยได้ซื้อยาไป 21 สิบล้านโดส และวางแผนที่จะซื้ออีก 8 สิบล้านโดส

Nasima Akter – ผู้เยี่ยมชมสวัสดิการครอบครัว บอกว่า “เราได้รับการฉีดวัคซีนเป็นเวลานาน ส่วนใหญ่มาจากประเทศจีน หนึ่งคือซิโนแฟมและอีกอันคือซิโนแวค ฉันให้วัคซีน Sinovac มาระยะหนึ่งแล้ว”

Dr. Shankar Prasad Adhikari - เจ้าหน้าที่ Upazila Health and Family Planning บอกว่า "วัคซีนจีน Sinopharm และSinovac มาถึงในปริมาณมาก Sinovac กำลังทำงานเป็นเข็มแรก อันดับแรก เราเริ่มต้นด้วยวัคซีนของอินเดีย จากนั้นวัคซีนของจีน และวันนี้เราเริ่มวัคซีนไฟเซอร์สำหรับเด็ก”

Jibon Krishno Saha - ผู้ช่วยครู MM Secondary Girls School of Barishal บอกว่า “จำนวนนักเรียนของเราใน MM Secondary Girls School คือหนึ่งพันคน วันนี้เรามีสาว ๆ สองร้อยคนตามกำหนด นี่คือวัคซีน American Pfizer ที่มอบให้กับนักเรียน"

Nisha Islam – นักเรียน ARS Secondary Girls School บอกว่า “เรามาที่นี่เพื่อฉีดวัคซีน American Pfizer จาก ARS Secondary Girls School และเราต้องการตรวจร่างกายที่แข็งแรง นั่นคือเหตุผลที่เรามาที่นี่เพื่อให้ครอบครัวของเราไม่ต้องกังวล”

ศัลยแพทย์พลเรือนแห่ง Barisal บอกว่า “มีการเปิดตัววัคซีนห้าประเภทในบังคลาเทศเพื่อควบคุม Covid 19 และวัคซีนห้าประเภทกำลังทำงานใน Barisal ในหมู่พวกเขามี AstraZeneca, Sinopharm, Pfizer, Moderna และ Sinovac ก็เป็นส่วนเสริมล่าสุด จนถึงตอนนี้ไม่มีปัญหา วัคซีนที่พบมากที่สุดคือซิโนฟาร์ม และเราไม่ได้ซื้อวัคซีนไฟเซอร์ใด ๆวัคซีนไฟเซอร์ทั้งหมดที่เราให้มาจนถึงตอนนี้เป็นของขวัญและเรายังมีสต๊อกอยู่อีกมาก"

ศาสตราจารย์ Syed Abdul Hamid - Institute of Health Economics, University of Dhaka บอกว่า“เราทุกคนรู้บริบทที่นำวัคซีนจีนมาใช้ เมื่อวัคซีนไม่พร้อม สถาบันเซรามประกาศไม่สามารถจ่ายตามข้อตกลงได้ นั่นคือตอนที่เราต้องไปจีน จีนเคยขอให้พวกเขาให้ ทดลองวัคซีนแต่ไม่เห็นด้วย แต่กลับกลายเป็นว่าต้องนำวัคซีนมาจากประเทศจีนเนื่องจากไม่มีจำหน่ายจากประเทศอื่น และเพื่อนำมาในเงื่อนไขต่าง ๆ ราคาบอกไม่ได้ ฯลฯ มี เงื่อนไขต่าง ๆ แต่ที่คิดตอนนี้คือ เนื่องจากรัฐบาลจะนำเข้าวัคซีนจากจีน จะนำเข้าวัคซีนกี่โดส รัฐบาลอาจมีข้อตกลงมาตรฐานกับจีน แต่ต้องสำรวจประเทศผู้ผลิตวัคซีนเพิ่มเติม ถ้า เราได้รับวัคซีนที่ดีขึ้นและมีความฟิต จากนั้นรัฐบาลจะสามารถนึกถึงมันได้”

พนมเปญ/กัมพูชา - กัมพูชาเป็นสังคมดั้งเดิมที่คน LGBT กว่า 81% ตกเป็นเหยื่อความรุนแรงในครอบครัว เมื่อผู้คนเข้าใจว่าพวกเขาขัดต่อบรรทัดฐานและประเพณีของพวกเขา ครอบครัวจึงไม่สามารถยอมรับทางเลือกทางเพศ และรูปแบบการใช้ชีวิตของเด็ก LGBT ของพวกเขา และมักจะบังคับและไล่พวกเขาออกจากครอบครัว หรือกดดันพวกเขา เช่น กีดกันค่าเล่าเรียน หรือบังคับให้แต่งงานกับคนที่พวกเขาไม่ชอบ

ตามหนังสือเกี่ยวกับชีวิตในวัยกลางคน รากเหง้าของปัญหามีมาช้านานแล้ว ซึ่งครอบครัวส่วนใหญ่เชื่อว่าความรักของลูกไม่ใช่เรื่องธรรมชาติ

บางคนถึงกับคิดว่ามันเกี่ยวข้องกับอาหารที่มีสารเคมีที่ก่อให้เกิดความรู้สึกเช่นนั้น องค์กร MIRF กำลังทำงานอย่างหนักเพื่อสร้างความตระหนักรู้ถึงการล่วงละเมิดในครอบครัว และให้ความช่วยเหลือบุคคล LGBT ที่มีปัญหาในชีวิตประจำวัน

ก้อย แก้ว โสภณ เด็กหญิงที่ค้นพบว่าเธอเป็นเลสเบี้ยนในโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย เล่าถึงความทุกข์ทรมานและความรุนแรงที่เธอเผชิญเมื่อตัดสินใจบอกครอบครัวของเธอว่า พวกเขาทุบตีเธออย่างรุนแรงซึ่งทำให้เกิดรอยฟกช้ำและบาดแผลขนาดใหญ่ในร่างกายของเธอ “ฉันรู้สึกแย่มาก มันส่งผลต่อสุขภาพจิตของฉัน ดังนั้นฉันจึงออกจากบ้านของครอบครัวไปอาศัยอยู่กับคู่รัก” เธอกล่าวเสริม

เชือง รัชนะ นักเคลื่อนไหว เน้นย้ำว่า LGBTQ เกิดมาตามธรรมชาติแบบนี้ ตรงกันข้ามกับความเชื่อมั่นของผู้คน มันไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาเรียนรู้ที่จะพัฒนา และเสริมว่านี่เป็นปัญหาโบราณที่ผู้คนค้นพบเมื่อหลายร้อยปีก่อน

ทุก ๆ ปี กัมพูชาจะเฉลิมฉลอง 16 วันในการรณรงค์ต่อต้านความรุนแรงบนฐานเพศภาวะ รวมถึงต่อต้านกลุ่มเพศทางเลือกด้วย ตามการระบุของ Kuy Thida ผู้ร่วมก่อตั้ง Loveisdiversity

อูลานบาตอร์/มองโกเลีย - ในปี 2015 ขณะที่กลุ่มคนหนุ่มสาวกำลังแจกของขวัญปีใหม่ให้กับเด็กๆ ในพื้นที่สูงอายุ พวกเขาค้นพบสภาพที่น่าสยดสยองที่เด็กหลายพันคนอาศัยอยู่ ที่เกิดเหตุกระตุ้นให้พวกเขาดำเนินการรณรงค์ประจำปีที่เรียกว่า "ถุงวิเศษ" โดยจะเย็บกระเป๋าและบรรจุของขวัญให้เด็กๆ นำไปแจกจ่ายในวันปีใหม่ โดยกำหนดเป้าหมายไปที่เด็กกลุ่มเปราะบาง



คนหนุ่มสาวเหล่านี้ก่อตั้งกลุ่ม Lantuun Dohio เพื่อต่อต้านการล่วงละเมิดเด็กและการค้ามนุษย์ พวกเขายังเปิดตัวการรณรงค์หาทุนเพื่อปกป้องและให้ความรู้แก่เด็ก ๆ ที่ได้รับผลกระทบจากความรุนแรงในครอบครัว และขณะนี้ได้ก่อตั้งศูนย์ “ดินแดนมหัศจรรย์ที่ 1 และ 2” ในเขตซงนินไคร์คานและบายันซูร์คของอูลานบาตอร์

เดือนธันวาคมที่ผ่านมานี้ ถ้าจะไม่พูดถึงเทศกาลคริสต์มาสก็คงจะเป็นไปไม่ได้ เราจะได้กลิ่นอายของเทศกาลนี้ที่เริ่มตั้งแต่ปลายเดือนพฤศจิกายนมา ในดินแดนสวิสทุก ๆ ที่ก็จะมีตลาดคริสต์มาส ขนาดเล็กหรือใหญ่แตกต่างกันไปตามแต่ละหมู่บ้านหรือตามแต่เมืองจะรังสรรค์ วันที่จัดก็จะกระจายแตกต่างกันออกไป วี่อาจไม่ได้มีโอกาสไปเที่ยวตลาดคริสต์มาสที่อื่น ๆ มากเท่าไหร่ เพราะส่วนมากจะทำงานและสิบปีหลังมานี่วี่ขายของเองในตลาดคริสต์มาสของหมู่บ้าน เลยอยากมาเล่าจากประสบการณ์ของตัวเองให้เพื่อน ๆ ฟัง

Concept ของตลาดคริสต์มาสก็น่าจะเป็นร้านรวงต่าง ๆ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นพวกงานแฮนด์เมด ขนมอบ หรือเป็นของขึ้นชื่อของพื้นที่นั้น หรือจะเป็นเครื่องดื่มร้อน ๆ ทั้งหลาย ทั้งมีแอลกอฮอล์และไม่มีแอลกอฮอล์ ส่วนเครื่องดื่มที่ขึ้นชื่อที่สุดก็น่าจะเป็นไวน์ร้อนนี่แหละ 

ในออสเตรีย กรุงเวียนนา เริ่มมีตลาดคริสต์มาสมาตั้งแต่ปี 1296 และที่เยอรมัน เมืองมิวนิก เกิดขึ้นในปี 1310 ส่วนที่สวิสวี่หาข้อมูลไม่เจอว่าเริ่มมีตั้งแต่เมื่อไหร่ ถามชาวนาอินดี้ (สามีของวี่) ได้ความว่า “ผมจำไม่ได้ว่ามีตั้งแต่เมื่อไหร่แต่น่าจะหลังจากปี 1990 ตอนผมเป็นเด็ก ๆ ที่หมู่บ้านเรายังไม่มี” (ชาวนาอินดี้เกิดปี 1961) แต่ตลาดคริสต์มาสที่สถานีรถไฟซูริค ได้เริ่มขึ้นเมื่อปี 1994 ซึ่งมีต้นคริสต์มาสสูง 15 เมตรที่ประดับตกแต่งด้วยคริสตัล Swarovski มากถึง 7,000 ชิ้น ซึ่งเป็นเหมือนสัญลักษณ์และเป็นสิ่งที่ดึงดูดนักท่องเที่ยว รวมถึงมีร้านค้ามากมายถึง 150 ร้านเลยทีเดียว เรียกว่าเดิน ดื่ม กิน ช็อปกันให้มันสุด ๆ ไปเลย

ส่วนตลาดคริสต์มาสแถวบ้านวี่เป็นงานเล็ก ๆ มีร้านรวงเพียง 25 - 35 ร้านเท่านั้น ส่วนใหญ่ก็เป็นพวกของ Hand Made ประเภทงานไม้ งานถัก เครื่องประดับ มีอาหารประจำท้องถิ่น เช่น ไส้กรอก แฮม แยมผลไม้ ซอสสำหรับสปาเกตตี้ต่าง ๆ และนอกเหนือจากนี้ยังมีอาหารขายหลากหลาย เช่น Raclette (รัคเรท) ชีสร้อน ๆ ยืด ๆ และไส้กรอกย่าง

ตัววี่เองเริ่มขายมาตั้งแต่ปี 2011 ตอนแรกใจเพียงแค่นึกสนุก ในปีแรกเลยเริ่มต้นขายแค่ข้าวแกง พะแนง ปอเปี๊ยะทอด กาแฟ และเหล้าร้อนอย่างที่เขาฮิต แต่ในปีถัด ๆ มาไม่ได้แค่นึกสนุกอย่างเดียวสิ เพราะรายได้โอเคมาก (ฮ่า ๆ ๆ ๆ) เลยเริ่มจริงจังมาขายเป็นอาหาร 4 อย่าง ปอเปี๊ยะ เหล้าร้อน และไวน์ร้อน โดยหมู่บ้านวี่ตลาดนี้จะมีแค่วันเดียว ตั้งแต่เวลา 12:00 - 19:00 น. แต่หกโมงเย็นคนก็เริ่มเก็บร้านกันแล้ว เรียกว่าขายหมดเกลี้ยงทุก ๆ ปี ที่สำคัญเลยคือคนที่นี่ชอบกินอาหารไทยกันมาก

อูลานบาตอร์/มองโกเลีย - ภูเขา Noyon เป็นหลุมฝังศพและที่ฝังศพของขุนนางผู้ยิ่งใหญ่ของรัฐ Xiongnu ซึ่งเป็นรัฐเร่ร่อนแห่งแรกของมองโกเลีย

ในปี พ.ศ. 2467-2468 "หน่วยวิจัยมองโกเลีย - ทิเบต" นำโดยนักวิจัยชาวรัสเซีย PKKozlov ได้ทำการขุดค้นทางโบราณคดีครั้งแรกที่อนุสาวรีย์ Noyon Mountain เพื่อค้นพบมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องได้ของ Xiongnu ซึ่งถือเป็นหนึ่งในการค้นพบที่ยิ่งใหญ่ของ 20 ศตวรรษ ร่วมกับ สถาบันโบราณคดีแห่งสถาบันวิทยาศาสตร์มองโกเลียและ IAET SB RAS (สถาบันโบราณคดีและชาติพันธุ์วิทยาสาขาไซบีเรียของสถาบันวิทยาศาสตร์แห่งรัสเซีย) ได้ขุดหลุมฝังศพของขุนนางซงนูสี่แห่งและสุสานดาวเทียมสี่แห่งที่อนุสาวรีย์ Noyon Uul ระหว่าง 2549 และ 2558 และค้นพบสิ่งประดิษฐ์มากกว่า 1,300 รายการ

ผลการศึกษาเผยให้เห็นสิ่งประดิษฐ์หายาก เช่น สิ่งทอ เครื่องประดับเงินจากจักรวรรดิโรมัน และอุปกรณ์ม้าสีเงินที่แสดงภาพยูนิคอร์นในตำนาน สิ่งนี้เรียกว่า "การค้นพบ" เป็นแหล่งข้อมูลใหม่สำหรับการศึกษาของ Xiongnu

นับเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ปี 2016 ที่นักวิจัยได้นำสิ่งประดิษฐ์ดังกล่าวออกสู่สาธารณะ มีการจัดแสดงสินค้าประมาณ 400 รายการจากการเลือกมากกว่า 200 รายการจากสุสานของขุนนางซงหนูจนถึงเดือนมีนาคม พ.ศ. 2565

จากการศึกษาอนุสาวรีย์ซงหนู แหล่งโบราณคดีมองโกเลียสูงที่สุดในโลก G. Eregzen ผู้อำนวยการสถาบันโบราณคดีแห่งมองโกเลีย เน้นย้ำว่าการวิจัยเกี่ยวกับอนุสรณ์สถานของชนชั้นสูงในอูลานบาตอร์มีความครอบคลุมและสูงกว่าที่ใดในโลก

“การวิจัยที่ดำเนินการในประเทศมองโกเลียโดยนักมานุษยวิทยาชาวยูเรเชียนเป็นจุดศูนย์กลางของความสนใจมาโดยตลอด ดังนั้น งานวิจัยเหล่านี้จึงมีความสำคัญมาก เนื่องจากเป็นขั้นตอนในการนำโบราณคดีมองโกเลียมาสู่โลก”

ธากา/บังกลาเทศ – ตลาดอสังหาริมทรัพย์ในบังคลาเทศเติบโตอย่างโดดเด่นในช่วงสองปีที่ผ่านมาอันเนื่องมาจากการพัฒนาอย่างรวดเร็วของประเทศ ส่งผลให้รายได้ต่อหัวที่เพิ่มขึ้นครั้งล่าสุดและการขยายตัวของชนชั้นกลาง ความต้องการที่อยู่อาศัยก็เพิ่มขึ้น 

ทั้งนี้จากรายงานของสมาคมอสังหาริมทรัพย์และเคหะแห่งบังคลาเทศ (REHAB Real Estate & Housing Association of Bangladesh) เผยตัวเลขจากบริษัทที่เข้าร่วมสมาคมฯ ราว 879 แห่ง โดยพบกว่ามีอัตราเติบโตเฉลี่ยต่อปีราว 10% ในช่วงปี 2019-2020 

ขณะที่แนวคิดในการพัฒนาอสังหาริมทรัพย์โดยภาพรวม ก็ไม่ได้จำกัดอยู่แค่อพาร์ตเมนต์ แต่ยังรวมถึงเมืองจำลอง ห้างสรรพสินค้า และโครงสร้างพื้นฐานที่สำคัญในรูปแบบต่างๆ โดยผลการสำรวจสำมะโนประชากรครั้งล่าสุดระบุว่าความต้องการที่อยู่อาศัยทั้งหมดของประชากรอยู่ที่ 0.8 ล้านหน่วยในปี 2020 และจะเพิ่มเป็น 1.14 ล้านหน่วยในปี 2030และหากคิดเป็นสัดส่วนของภาคที่อยู่อาศัยต่อ GDP ในบังกลาเทศแล้วนั้น ปัจจุบันมีตัวเลขอยู่ที่ 7.96% ขณะที่อุตสาหกรรมวัสดุก่อสร้าง เช่น เหล็ก, ปูน, อิฐ, ทราย, กระเบื้องเซรามิก, สี, และอุปกรณ์ตกแต่งและอุปกรณ์อื่นๆ อยู่ที่ราว 12%

สำหรับอีกจุดเปลี่ยนสำคัญของการเติบโตในครั้งนี้ ด้าน Kamal Mahmud รองประธาน REHEB ได้กล่าวว่า ภายใต้ลดภาษีในภาคอสังหาฯ แก่ผู้ประกอบกร โดยกระทรวงพาณิชย์ฯ นั้น ถือเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญที่ทำให้การขายอสังหาฯ ในรูปแบบต่างๆ เพิ่มมากขึ้น