ภาพถ่ายต้นฉบับของ บทกวี An die Freude (Ode to Joy) ซึ่งประพันธ์โดย Johann Christoph Friedrich (von) Schiller กวีเอกชาวเยอรมัน

Ode to Joy หรือ ปีติศังสกานท์ เป็นคำทั่วไปที่ใช้เรียกเพลงท่อนที่สี่และเป็นท่อนสุดท้ายของ Symphony No. 9 (ซิมโฟนีหมายเลข 9) ของ Ludwig van Beethoven นักประพันธ์เพลงชื่อดังชาวเยอรมัน สำหรับการขับร้อง เพลงนี้ใช้ข้อความจากบทกวี An die Freude (Ode to Joy) ซึ่งประพันธ์โดย Johann Christoph Friedrich (von) Schiller กวีเอกชาวเยอรมันเช่นกัน

Ode หรือ ศังสกานท์ เป็นศัพท์บัญญัติที่คณะอนุกรรมการบัญญัติศัพท์วรรณกรรมบัญญัติขึ้น จากคำ ode ซึ่งหมายถึง บทร้อยกรองประเภทหนึ่ง ที่ประพันธ์ขึ้นเป็นอนุสรณ์ หรือเพื่อสรรเสริญ สดุดี บุคคล สัตว์ สิ่งของ เหตุการณ์ ตลอดจนสิ่งที่เป็นนามธรรม อย่างใดอย่างหนึ่ง ส่วนใหญ่มีความยาวพอสมควร และมีลักษณะสำคัญคือ เป็นบทร้อยกรองที่มีรูปแบบประณีต ซับซ้อน ใช้ภาษาและถ้อยคำที่สูงส่ง สง่างาม มีท่วงทำนองการเขียนเป็นแบบพิธีการ แสดงอารมณ์และความคิดที่สูงส่ง 

คำว่า “ศังสกานท์” เป็นการบัญญัติศัพท์ด้วยวิธีสร้างคำขึ้นใหม่ โดยนำคำภาษาสันสกฤต “ศงฺส”  ซึ่งแปลว่า สรรเสริญ มารวมกับคำ “กานท์” ซึ่งแปลว่าบทกลอน ศังสกานท์ จึงมีความหมายว่า บทกลอนเพื่อสรรเสริญ อย่างไรก็ดี ศัพท์นี้คณะอนุกรรมการบัญญัติศัพท์วรรณกรรมได้คิดขึ้นเพื่อเสนอให้ทดลองใช้กัน ยังไม่ได้ผ่านการรับรองจากคณะกรรมการบัญญัติศัพท์ภาษาไทย
(ที่มา : จดหมายข่าวราชบัณฑิตยสถาน ปีที่ 1 ฉบับที่ 11 พฤศจิกายน 2532)

Ludwig van Beethoven ผู้ประพันธ์เพลง Ode to Joy

Ludwig van Beethoven (17 ธันวาคม พ.ศ. 2313 (ค.ศ. 1770) - 26 มีนาคม พ.ศ. 2370 (ค.ศ. 1827)) เป็นนักประพันธ์เพลงและนักเปียโนชาวเยอรมัน Beethoven ยังคงเป็นหนึ่งในนักประพันธ์เพลงที่ได้รับการยกย่องมากที่สุดในประวัติศาสตร์ดนตรีตะวันตก ผลงานของเขาติดอันดับหนึ่งในละครเพลงคลาสสิกที่มีการแสดงมากที่สุด และขยายช่วงการเปลี่ยนผ่านจากยุคคลาสสิกไปสู่ยุคโรแมนติกในดนตรีคลาสสิก ตามอัตภาพอาชีพของเขาแบ่งออกเป็นช่วงต้น ช่วงกลาง และช่วงปลาย ยุคแรก ๆ ซึ่งเขาเริ่มนำเสนอผลงานนั้น เริ่มจาก พ.ศ. 2345 (ค.ศ. 1802) ถึงราวปี พ.ศ. 2355 (ค.ศ. 1812) ยุค "กลาง" ของเขาแสดงให้เห็นถึงพัฒนาการส่วนบุคคลจากรูปแบบ "คลาสสิก (Classical)" ตามแบบของ Joseph Haydn และ Wolfgang Amadeus Mozart และบางครั้งก็มีลักษณะของความ "เก่งกล้า (Heroic)" ในช่วงเวลานี้เขาเริ่มมีอาการหูหนวกมากขึ้น ในช่วง "ปลาย" ของเขาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2355 จนกระทั่งถึงแก่กรรมในปี พ.ศ. 2370 เขาได้ขยายนวัตกรรมทางดนตรีของเขาทั้งรูปแบบและการแสดงทางดนตรี

Beethoven ถึงแก่กรรมเมื่อวันที่ 26 มีนาคม พ.ศ. 2370 อายุ 56 ปี

https://www.youtube.com/watch?v=erWU0NHm1Xg

Johann Christoph Friedrich (von) Schiller ผู้ประพันธ์บทกวี An die Freude (Ode to Joy)

Johann Christoph Friedrich (von) Schiller (10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2302 (ค.ศ. 1759) - 9 พฤษภาคม พ.ศ. 2348 (ค.ศ. 1805)) เป็นนักเขียนบทละคร กวี และปราชญ์ชาวเยอรมัน โดย 17 ปีสุดท้ายของชีวิต Schiller ได้พัฒนามิตรภาพที่มีประสิทธิผลหากค่อนข้างซับซ้อนกับ Johann Wolfgang von Goethe (นักเขียนนิยาย นักเขียนบทละคร นักสิทธิมนุษยชน นักวิทยาศาสตร์ นักปรัชญา และนัการเมืองชาวเยอรมัน) นำไปสู่ช่วงเวลาที่เรียกว่า Weimar Classicism อันเป็นขบวนการวรรณกรรมและวัฒนธรรมของเยอรมัน ซึ่งสังเคราะห์แนวคิดมนุษยนิยมใหม่จากแนวจินตนิยม ลัทธิคลาสสิค และยุคแห่งการรู้แจ้ง สันนิษฐานว่าเป็นการตั้งชื่อตามเมือง Weimar ประเทศเยอรมนี ด้วยนักเขียนชั้นนำของ Weimar Classicism ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ที่นั่น Schiller  และ Goethe ยังทำประพันธ์ผลงานร่วมกันใน Xenien ซึ่งเป็นชุดของบทกวีเสียดสีสั้น ๆ ที่ทั้ง Schiller และ Goethe ต่างท้าทายวิสัยทัศน์เชิงปรัชญาของฝ่ายที่ไม่เห็นด้วย

อนุสาวรีย์ของ Goethe (ซ้าย) และ Schiller (ขวา) สองเสาหลักแห่งวรรณคดีเยอรมัน

Ode to Joy ตัดตอนจาก ซิมโฟนีหมายเลข 9 ของ Beethoven ซึ่งกล่าวว่า เขาได้รับแรงบันดาลใจในการประพันธ์ซิมโฟนีนี้จากบทกวี  An die Freude (Ode to Joy) ของ Johann Christoph Friedrich (von) Schiller ความพิเศษของ ซิมโฟนีหมายเลข 9 ในช่วงเกิดขึ้นมีหลายเรื่อง ด้วยเป็นผลงานการประพันธ์ซิมโฟนีชิ้นสุดท้ายของ Beethoven การสร้างความประทับใจอย่างมากมายในขณะออกแสดงครั้งแรก ณ กรุงเวียนนาในปี พ.ศ. 2377 (ค.ศ. 1824) ซึ่งขณะนั้น Beethoven ได้สูญเสียการได้ยินไปแล้ว และอีกหนึ่งความพิเศษคือในท่อนที่ 4 ซึ่งเป็นท่อนสุดท้ายของซิมโฟนี Beethoven ได้นำบทกวี  An die Freude มาให้นักร้องขับร้อง โดยให้เสียงร้องมีความสำคัญเท่าเครื่องดนตรีในวง หลังออกแสดงครั้งแรก เพลงนี้ยิ่งมีความหมายต่อทั้งโลกอย่างมากมายจนทุกวันนี้

Ode to Joy ถูกนำมาใช้เป็น "เพลงชาติของยุโรป (Anthem of Europe)" เป็นเพลงชาติที่ใช้โดยสององค์กร ได้แก่ สภายุโรปในปี พ.ศ. 2515 และต่อมาโดยสหภาพยุโรป (EU) ในปีพ.ศ. 2514 รัฐสภาแห่งสภายุโรปได้ตัดสินใจเสนอให้นำบทเพลง "Ode to Joy" จากเพลงซิมโฟนีหมายเลข 9 ของ Beethoven มาใช้เป็นเพลงประจำสภายุโรปในฐานะตัวแทนของยุโรปทั้งหมด โดยนำข้อเสนอแนะของ Richard von Coudenhove-Kalerg นักการเมืองชาวออสเตรียในปี พ.ศ. 2498 โดยทั่วไปแล้วเพลงของ Beethoven ถูกมองว่าเป็นทางเลือกที่เหมาะสมสำหรับเพลงประจำชาติยุโรป คณะกรรมการรัฐมนตรีของสภายุโรปได้ประกาศเพลงประจำชาติยุโรปอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 19 มกราคม พ.ศ. 2515 ณ เมืองสตราสบูร์ก : ท่อนโหมโรงของ "Ode to Joy" อันเป็นท่อนที่ 4 ของซิมโฟนีหมายเลข 9 ของ Ludwig van Beethoven ผู้ควบคุมวง Herbert von Karajan ถูกขอให้เรียบเรียงเพื่อการบรรเลงเครื่องดนตรีสามชุด สำหรับการแสดงเดี่ยวเปียโน, สำหรับเครื่องดนตรีประเภทเครื่องเป่า และสำหรับวงดุริยางค์ซิมโฟนี และเขาได้ดำเนินการการแสดงเพื่อใช้ในการบันทึกเสียงอย่างเป็นทางการ 

Herbert von Karajan

Ode to Joy ในฐานะเพลงประจำชาติยุโรปได้รับการเปิดตัวในวันยุโรปในปี พ.ศ. 2515 (ค.ศ. 1972) ในปี พ.ศ. 2528 (ค.ศ. 1985) ผู้นำรัฐและรัฐบาลของสหภาพยุโรปได้ใช้เพลงนี้เป็นเพลงชาติอย่างเป็นทางการของประชาคมยุโรปในขณะนั้น ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2536 (ค.ศ. 1993) สหภาพยุโรป ไม่ได้มีจุดมุ่งหมายให้ Ode to Joy แทนที่เพลงชาติของประเทศสมาชิก แต่ใช้เพื่อเป็นการเฉลิมฉลองค่านิยมที่ชาวยุโรปทั้งหมดมีร่วมกัน ตลอดจนความสามัคคีในความหลากหลาย เป็นการแสดงออกถึงอุดมคติของยุโรปที่รวมกันเป็นหนึ่ง เสรีภาพ สันติภาพ และความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน และจะต้องรวมอยู่ในรัฐธรรมนูญยุโรปพร้อมกับสัญลักษณ์อื่น ๆ ของยุโรป

อย่างไรก็ตาม สนธิสัญญาที่ล้มเหลวในการให้สัตยาบัน และถูกแทนที่ด้วยสนธิสัญญา Lisbon ซึ่งไม่ปรากฏสัญลักษณ์ใด ๆ ต่อมาจึงมีการประกาศญลักษณ์แนบมากับสนธิสัญญา ซึ่งประเทศสมาชิกสิบหกประเทศได้รับรองสัญลักษณ์ที่เสนออย่างเป็นทางการ รัฐสภายุโรปจึงตัดสินใจว่าจะใช้เพลงเพลงประจำชาติยุโรปให้มากขึ้น เช่น ในโอกาสที่เป็นทางการ ในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2551 รัฐสภาได้เปลี่ยนกฎขั้นตอนเพื่อให้เล่นเพลงประจำชาติยุโรปในพิธีเปิดรัฐสภาหลังการเลือกตั้ง และในการประชุมอย่างเป็นทางการ

https://www.youtube.com/watch?v=Jo_-KoBiBG0

"Ode to Joy" เป็นเพลงประจำสภายุโรป (CoE) และสหภาพยุโรป (EU) ในบริบทของ CoE เพลงนี้ถูกใช้เพื่อเป็นตัวแทนของยุโรปทั้งหมด ในบริบทของสหภาพยุโรป เพลงนี้ใช้เพื่อเป็นตัวแทนของสหภาพและประชาชน ใช้ในโอกาสต่าง ๆ เช่น วันยุโรป และกิจกรรมที่เป็นทางการ เช่น การลงนามในสนธิสัญญา รัฐสภายุโรปพยายามที่จะใช้ประโยชน์จากดนตรีให้มากขึ้น Hans-Gert Pöttering ประธานแห่งรัฐสภายุโรปในขณะนั้นกล่าวว่า เขารู้สึกซาบซึ้งใจเมื่อได้ยินเพลง "Ode to Joy" อันเป็นเพลงประจำรัฐสภายุโรป ในระหว่างการเยือนอิสราเอล และเห็นว่า ควรจะใช้ในยุโรปให้บ่อยขึ้น

Ode to Joy ได้รับการบันทึกเป็นพิเศษโดย Berlin Radio Symphony Orchestra ใน Version ที่มีลักษณะ "สุภาพ เรียบร้อย และเข้มแข็ง"

Deutschlandfunk สถานีวิทยุสาธารณะของเยอรมนี ได้ออกอากาศเพลงประจำชาติยุโรปร่วมกับ Deutschlandlied เพลงชาติของเยอรมนี ก่อนเที่ยงคืนตั้งแต่วันส่งท้ายปีเก่า พ.ศ. 2549 ทั้งสองเพลงได้รับการบันทึกเป็นพิเศษโดย Berlin Radio Symphony Orchestra ใน Version ที่มีลักษณะ "สุภาพ เรียบร้อย และเข้มแข็ง" ในพิธีลงนามสนธิสัญญา Lisbon พ.ศ. 2550 ผู้มีอำนาจเต็มของประเทศสมาชิก 27 ประเทศของสหภาพยุโรปได้เข้าร่วม ในขณะที่มีการบรรเลงเพลง "Ode to Joy" และคณะนักร้องประสานเสียงของเด็ก ๆ ชาวโปรตุเกส 26 คนร้องเพลงต้นฉบับด้วยภาษาเยอรมัน

สาธารณรัฐโคโซโวได้ใช้ "Ode to Joy" เป็นเพลงชาติจนกระทั่งมีเพลง “Europe” เป็นเพลงชาติของตัวเอง

ในปี พ.ศ. 2551 (ค.ศ. 2008) สาธารณรัฐโคโซโวได้ใช้ "Ode to Joy" เป็นเพลงชาติจนกระทั่งมีเพลง “Europe” เป็นเพลงชาติของตัวเอง และเล่นเพลงนี้เมื่อมีการประกาศเอกราช เพื่อเป็นการแสดงถึงบทบาทของสหภาพยุโรปในการที่โคโซโวได้รับเอกราชจากเซอร์เบีย "Ode to Joy" ที่เรียบเรียงในเจ็ดรูปแบบที่แตกต่างกัน ถูกนำมาใช้ในวันที่ 18 มิถุนายน พ.ศ. 2558 (ค.ศ. 2015) ระหว่างพิธีเฉลิมฉลองผู้เป็นสมาชิกสภาวิจัยแห่งยุโรป (European Research Council : ERC) คนที่ 5,000 เพื่อแสดงถึงความสำเร็จของการวิจัยของยุโรป "Ode to Joy" ถูกใช้เป็นเพลงประจำกอบการแข่งขันฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรปปี พ.ศ. 2559 (ค.ศ. 2016) และการแข่งขันฟุตบอลฟุตบอลโลก พ.ศ. 2561 (ค.ศ. 2018) รอบคัดเลือกของยุโรปเมื่อเริ่มต้นของทุกนัดการแข่งขัน ในปี พ.ศ. 2560 สมาชิกรัฐสภาแห่งสหราชอาณาจักรจากพรรคแห่งชาติสก็อตแลนด์ได้ผิวปากก่อน แล้วร้องเพลง "Ode to Joy" ระหว่างการลงคะแนนที่รัฐสภาเพื่อประท้วง Brexit ในปี พ.ศ. 2561 (ค.ศ. 2018) เพลงชาติญี่ปุ่นและ "Ode to Joy" เพลงประจำชาติแห่งสหภาพยุโรป ได้ถูกบรรเลงระหว่างการลงนามอย่างเป็นทางการของข้อตกลงหุ้นส่วนเศรษฐกิจสหภาพยุโรป-ญี่ปุ่น ณ กรุงโตเกียว "Ode to Joy" เพลงประจำชาติยุโรปมักจะถูกนำมาบรรเลงเมื่อมีการลงนามในข้อตกลงทางเศรษฐกิจหรือการเมืองอย่างเป็นทางการระหว่างสหภาพยุโรปกับรัฐบาลต่างประเทศ 

https://www.youtube.com/watch?v=E9dLGDCdg3g

"Rise, O Voices of Rhodesia" เพลงชาติของอดีตสาธารณรัฐโรดีเซีย และอดีตสาธารณรัฐซิมบับเวโรดีเซีย (สาธารณรัฐซิมบับเวในปัจจุบัน) ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2517 (ค.ศ. 1974) ถึง พ.ศ. 2522 (ค.ศ. 1979) ก็ใช้ทำนองเพลง "Ode to Joy" ด้วย 

"Rise, O Voices of Rhodesia" เพลงชาติของอดีตสาธารณรัฐโรดีเซีย (สาธารณรัฐซิมบับเวในปัจจุบัน) ก็ใช้ทำนองเพลง "Ode to Joy" ด้วย

https://www.youtube.com/watch?v=fd9ndlieJxg

---

Q : ประกันอะไร? ได้ตั้ง 4 ต่อ!!
A : ก็ประกันภัยรถยนต์จาก @THESHOPTIMES ไง!! 
>> ฟรี!!! ประกันภัยอุบัติเหตุส่วนบุคคล (PA) 100,000 บาท
>> รับคอมมิชชั่นหรือส่วนลดทันที ในอัตราที่สูงกว่า แถมได้สิทธิซื้อประกัน พ.ร.บ.ราคาถูกตลอดชีพ
>> สามารถผ่อนได้สูงสุด 6 งวด ดอกเบี้ย 0% โดยไม่ต้องใช้บัตรเครดิต
>> แถมขายดีมีรายได้เพิ่มให้กับตัวเองด้วย
***สนใจติดต่อ Line@ THE SHOPS TIMES คลิก????https://lin.ee/vfTXud9

ข่าวลือ คือ "เรื่องเล่าที่มีการอธิบายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจากคนสู่คน และเกี่ยวข้องกับวัตถุ เหตุการณ์ หรือประเด็นที่เป็นประเด็นสาธารณะ" หรืออีกความหมายหนึ่งคือ ข่าวที่พูดกันไปทั่ว แต่ไร้หลักฐานยืนยัน

โลกใบนี้ ข่าวลือสามารถแพร่หลายได้เร็วและไกลมากกว่าข่าวจริง อย่าว่าแต่บ้านเราเลย แม้ในประเทศที่เจริญสุดขีดอย่างสหรัฐอเมริกาก็ยังมีข่าวลือที่เรียกว่า ทฤษฏีสมคบคิด (Conspiracy theories) เกิดขึ้นมากมาย

ในทางสังคมศาสตร์ ข่าวลือเกี่ยวข้องกับรูปแบบของคำแถลงของความจริงที่ไม่ได้รับการยืนยันอย่างรวดเร็วหรือไม่เคยปรากฏมาก่อน นอกจากนี้มีนักวิชาการบางคนระบุว่า ข่าวลือเป็นส่วนหนึ่งของการโฆษณาชวนเชื่อ การศึกษาทางสังคมวิทยา จิตวิทยา และการสื่อสารจึงมีคำจำกัดความของคำว่า ข่าวลือ ที่แตกต่างหลากหลาย

ข่าวลือยังมักถูกกล่าวถึงเกี่ยวกับ "ข้อมูลที่ผิด" และ "การบิดเบือนข้อมูล" (อดีตมักถูกมองว่าเป็นเท็จและหลังถูกมองว่าเป็นเท็จโดยจงใจ แม้ว่ามักจะมาจากแหล่งข่าวของรัฐบาลที่มอบให้กับสื่อหรือรัฐบาลต่างประเทศ) ข่าวลือจึงมักถูกมองว่าเป็นรูปแบบเฉพาะของแนวคิดในการสื่อสารในรูปแบบอื่น ๆ 

German William Stern

การวิจัยทางสังคมศาสตร์ของฝรั่งเศสและเยอรมันเกี่ยวกับข่าวลือเพื่อหาคำจำกัดความทางวิชาการสมัยใหม่ งานวิจัยบุกเบิกของ German William Stern ในปี พ.ศ. 2445 (ค.ศ. 1902) Stern ทำการทดลองเรื่องของข่าวลือกับ "กลุ่มตัวอย่าง" ที่ทำการถ่ายทอดเรื่องราวจาก "ปากต่อปาก" โดยไม่มีสิทธิ์พูดซ้ำหรืออธิบาย เขาพบว่า เรื่องราวสั้นลงและเปลี่ยนแปลงไปเมื่อถึงจุดสิ้นสุดของห่วงโซ่ ลูกศิษย์ของเขาซึ่งเป็นผู้บุกเบิกในศาสตร์ด้านนี้อีกคนหนึ่งคือ Gordon Allport การทดลองนี้คล้ายกับ "เกมกระซิบต่อกันจากหัวแถวถึงท้ายแถวสำหรับเด็ก"

"จิตวิทยาแห่งข่าวลือ" ("A Psychology of Rumour") ตีพิมพ์โดย Robert H. Knapp ในปี พ.ศ. 2487 (ค.ศ. 1944) รายงานการวิเคราะห์ข่าวลือมากกว่าหนึ่งพันครั้งในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ซึ่งตีพิมพ์ในคอลัมน์ "Rumour Clinic" ของ Boston Herald ได้ให้นิยามข่าวลือว่า

"ข้อเสนอสำหรับความเชื่อเกี่ยวกับการอ้างอิงเฉพาะที่เผยแพร่ โดยไม่มีการตรวจสอบอย่างเป็นทางการ ข่าวลือที่มีคำจำกัดความอย่างน่ากลัวจึงเป็นเพียงกรณีพิเศษของการสื่อสารทางสังคมที่ไม่เป็นทางการ ซึ่งรวมถึงตำนาน เรื่องบอกเล่าสืบต่อกันมา และอารมณ์ขันในปัจจุบัน จากตำนานและเรื่องบอกเล่าสืบต่อกันมา มีความโดดเด่นด้วยการเน้นที่หัวข้อที่มีอารมณ์ขันจากการออกแบบมาเพื่อกระตุ้นเสียงหัวเราะ ข่าวลือใช้ในการทำให้เกิดความเชื่อ

Knapp ได้ระบุลักษณะพื้นฐานสามประการที่ใช้กับข่าวลือ คือ

1.) ถ่ายทอดแบบปากต่อปาก

2.) ให้ "ข้อมูล" เกี่ยวกับ "บุคคล เหตุการณ์ หรือเงื่อนไข" และแสดงและสนอง "ความต้องการทางอารมณ์ของชุมชน"

3.) สิ่งสำคัญสำหรับคำจำกัดความนี้และลักษณะเฉพาะคือ การเน้นที่การถ่ายทอด (คำพูดจากปากต่อปาก ซึ่งต่อมาได้ยินและรายงานในหนังสือพิมพ์) เกี่ยวกับเนื้อหา ("เฉพาะเรื่อง" หมายความว่าสามารถแยกแยะได้จากเรื่องเล็กน้อยและเรื่องส่วนตัวหรือประเด็นสาธารณะ) และการรับ ("ความต้องการทางอารมณ์ของชุมชน" แสดงให้เห็นว่า ถึงแม้ว่าจะได้รับข่าวลือจากบุคคลที่เป็นปัจเจก แต่ก็ปัจเจกบุคคลก็ไม่ได้เข้าใจในรายละอียด ทั้งตัวชุมชน หรือเงื่อนไขทางสังคม)

จากการศึกษาคอลัมน์หนังสือพิมพ์ Knapp ได้แบ่งข่าวลือออกเป็นสามประเภท

1.) ข่าวลือเรื่องเพ้อฝัน (Pipe dream rumors) สะท้อนความปรารถนาของสาธารณชนและผลลัพธ์ที่ต้องการ เช่น น้ำมันสำรองของญี่ปุ่นมีน้อย และสงครามโลกครั้งที่สองกำลังจะสิ้นสุดลงในไม่ช้า

2.) ข่าวลือเรื่องสะพรึงกลัวหรือสะท้อนถึงผลลัพธ์ที่น่ากลัว (Bogie or fear rumors) เช่น การโจมตีโดยไม่คาดคิดของศัตรูกำลังจะเกิดขึ้น

3.) ข่าวลือที่ยั่วยุให้เกิดการบ่อนทำลายความจงรักภักดีของกลุ่ม หรือความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล (Wedge-driving rumors) เช่น ชาวอเมริกันคาทอลิกกำลังพยายามหลีกเลี่ยงร่างกฎหมายบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับศาสนา ชาวเยอรมัน-อเมริกัน, อิตาเลียน-อเมริกัน, ญี่ปุ่น-อเมริกัน ไม่ภักดีต่อสหรัฐอเมริกา

Knapp ยังพบว่าข่าวลือเชิงลบมีแนวโน้มที่จะแพร่กระจายมากกว่าข่าวลือเชิงบวก ประเภทเหล่านี้ยังแยกความแตกต่างระหว่างข่าวลือเชิงบวก (pipe dream) และเชิงลบ (Bogie และ Wedge-driving rumors)

ในการศึกษาปี พ.ศ. 2490 (ค.ศ. 1947) The Psychology of Rumour, Gordon Allport และ Leo Postman ได้สรุปว่า "ในขณะที่ข่าวลือแพร่สะพัด ข่าวลือนั้นก็สั้นลง กระชับขึ้น เข้าใจ และบอกได้ง่ายขึ้น" ข้อสรุปนี้มีพื้นฐานมาจาก การทดสอบการแพร่กระจายข้อความระหว่างบุคคล ซึ่งพบว่าประมาณ 70% ของรายละเอียดในข้อความหายไปในการส่งต่อแบบปากต่อปากใน 5-6 ครั้งแรก

ในการทดลอง ผู้เข้าร่วมการทดลองได้แสดงภาพประกอบ และให้เวลาในการดู จากนั้นพวกเขาถูกขอให้อธิบายฉากจากความทรงจำไปยังตัวแบบทดสอบที่สอง จากนั้นให้ผู้ทดสอบคนที่ 2 อธิบายฉากนี้กับคนที่สาม เป็นต้น บันทึกการบอกต่อของแต่ละคน กระบวนการนี้ถูกทำซ้ำแล้วซ้ำอีก โดยมีภาพประกอบต่างกันโดยมีการตั้งค่าและเนื้อหาต่างกันมาก

Allport และ Postman ใช้คำศัพท์สามคำเพื่ออธิบายความเคลื่อนไหวของข่าวลือ ได้แก่ การปรับระดับ การลับคม และการดูดกลืน การปรับระดับหมายถึงการสูญเสียรายละเอียดในระหว่างกระบวนการส่ง เพิ่มความคมชัดในการเลือกรายละเอียดบางอย่างที่จะส่ง และการดูดซึมไปสู่การบิดเบือนในการส่งข้อมูลอันเป็นผลมาจากแรงจูงใจในจิตใต้สำนึก

มีการสังเกตการซึมซับเมื่อผู้ทดลองบรรยายภาพประกอบ ตามที่ควรจะเป็น แต่ไม่เป็นที่พวกเขาเป็นจริง ตัวอย่างเช่น ในภาพประกอบที่แสดงฉากการต่อสู้ ผู้ทดสอบมักจะรายงานรถพยาบาลอย่างไม่ถูกต้องในพื้นหลังของภาพประกอบว่า บรรทุก "เวชภัณฑ์" โดยที่จริงแล้ว มันคือ กล่องที่มีเครื่องหมาย "TNT (102)" อย่างชัดเจน"

การรับรู้ทางสังคม ในปี พ.ศ. 2547 Prashant Bordia และ Nicholas DiFonzo ได้ตีพิมพ์หนังสือ Problem Solving in Social Interactions on the Internet : Rumor As Social Cognition และพบว่าการส่งข่าวลือน่าจะสะท้อนถึง "กระบวนการอธิบายโดยรวม" ข้อสรุปนี้มีพื้นฐานมาจากการวิเคราะห์ กระดานข้อความที่เก็บถาวรซึ่งมีการเข้ารหัสและวิเคราะห์คำสั่ง พบว่า 29% (ส่วนใหญ่) ของข้อความในการอภิปรายเหล่านี้สามารถเข้ารหัสเป็นข้อความ "สร้างความรู้สึก" ซึ่งเกี่ยวข้องกับ "ความพยายามในการแก้ปัญหา" มีข้อสังเกตว่าการสนทนาที่เหลือสร้างขึ้นจากข้อความเหล่านี้ เป็นการตอกย้ำแนวคิดในการแก้ปัญหาร่วมกัน นักวิจัยยังพบว่า ข่าวลือแต่ละอันผ่านรูปแบบการพัฒนาสี่ขั้นตอน ซึ่งมีการแนะนำข่าวลือเพื่อการอภิปราย ข้อมูลได้รับการอาสาและอภิปราย และในที่สุดก็มีการลงมติหรือหมดความสนใจ

สำหรับการศึกษานี้ มีการรวบรวมการสนทนาที่เก็บถาวรเกี่ยวกับข่าวลือบนอินเทอร์เน็ตและเครือข่ายคอมพิวเตอร์อื่น ๆ เช่น BITnet ตามกฎแล้ว การสนทนาแต่ละครั้งจะมีการโพสต์ข้อความอย่างน้อยห้าข้อความในช่วงเวลาอย่างน้อยสองวัน ถ้อยแถลงถูกเข้ารหัสให้เป็นหนึ่งในสิ่งต่อไปนี้ : รอบคอบ วิตกกังวล ตรวจสอบ สอบปากคำ การให้ข้อมูล ความเชื่อ ความไม่เชื่อ การแสดงความรู้สึก พูดนอกเรื่อง หรือไม่สามารถเข้ารหัสได้ การอภิปรายข่าวลือแต่ละครั้งได้รับการวิเคราะห์ตามระบบการเข้ารหัสนี้ ระบบการเข้ารหัสที่คล้ายคลึงกัน ซึ่งอิงจากการวิเคราะห์ทางสถิติถูกนำไปใช้กับการอภิปรายแต่ละครั้งโดยรวม และรูปแบบสี่ขั้นตอนดังกล่าวของการอภิปรายข่าวลือก็ปรากฏขึ้น

4 องค์ประกอบในการจัดการข่าวลือ

>> ประการแรก ความวิตกกังวล (สถานการณ์และบุคลิกภาพ) คือเมื่อคนที่มีบุคลิกวิตกกังวลมากกว่า หรือคนที่ อยู่ในสถานการณ์ที่วิตกกังวลมีแนวโน้มที่จะสร้างข่าวลือเพื่อบรรเทาความไม่มั่นคงของพวกเขา

>> องค์ประกอบที่สองของการจัดการข่าวลือคือความคลุมเครือ ความคลุมเครือคือการที่ใครบางคนไม่แน่ใจว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นพวกเขาจึงลงเอยที่เลวร้ายที่สุด

>> องค์ประกอบที่สามคือความสำคัญของข้อมูล ข้อมูลเป็นกุญแจสำคัญ และหากข้อมูลนั้นไม่น่าสนใจหรือไม่สนใจผู้คน ก็จะไม่มีข่าวลือ แต่ข้อมูลมักจะเป็นเท็จ ข้อมูลยังสามารถคลุมเครือได้

>> องค์ประกอบสุดท้ายของการจัดการข่าวลือคือ ความน่าเชื่อถือ ข่าวลือมักแพร่กระจายโดยแหล่งที่ไม่น่าเชื่อถือ ข่าวลือนั้นไม่น่าเชื่อถือเว้นแต่จะได้รับการพิสูจน์ว่าเป็นความจริง นั่นคือเหตุผลที่คนบอกว่าอย่าไว้ใจหนังสือพิมพ์

กลยุทธ์การสื่อสารทางการเมือง ข่าวลือมีบทบาทสำคัญในการเมืองมาโดยตลอด โดยข่าวลือเชิงลบเกี่ยวกับฝ่ายตรงข้ามมักจะมีประสิทธิภาพมากกว่าข่าวลือเชิงบวกเกี่ยวกับด้านของตัวเอง "การโฆษณาชวนเชื่อ ถูกกำหนดอย่างเป็นกลางว่าเป็นรูปแบบการโน้มน้าวใจอย่างมีจุดมุ่งหมาย อย่างเป็นระบบ ซึ่งพยายามโน้มน้าวอารมณ์ทัศนคติความคิดเห็นและการกระทำของกลุ่มเป้าหมายเฉพาะ เพื่อวัตถุประสงค์ทางอุดมการณ์การเมืองหรือเชิงพาณิชย์ ผ่านการส่งข้อความด้านเดียวที่มีการควบคุม (ซึ่งอาจจะใช่ หรืออาจจะไม่ใช่ข้อเท็จจริง) ผ่านช่องทางสื่อมวลชนและสื่อทางตรง องค์กรโฆษณาชวนเชื่อจ้างนักโฆษณาชวนเชื่อที่มีส่วนร่วมในการโฆษณาชวนเชื่อ - การสร้างและเผยแพร่รูปแบบการโน้มน้าวใจดังกล่าว" Richard Alan Nelson, A Chronology and Glossary of Propaganda in the United States, พ.ศ. 2539

ในอดีต การวิจัยเกี่ยวกับข่าวลือส่วนใหญ่มาจากแนวทางทางจิตวิทยา (ตามข้อสรุปของ Allport และ DiFonzio ข้างต้น) โดยเฉพาะอย่างยิ่งการมุ่งเน้นที่ข้อความเกี่ยวกับความจริงที่น่าสงสัย (เป็นเท็จอย่างยิ่งต่อหูของผู้ฟังบางคน) หมุนเวียนด้วยวาจาจากคนสู่คน นักวิชาการให้ความสนใจข่าวลือทางการเมืองอย่างน้อยซึ่งเก่าแก่พอ ๆ กับสำนวนโวหารของ Aristotle อย่างไรก็ตาม ไม่นานมานี้มีความสนใจอย่างต่อเนื่องและการพัฒนาแนวความคิดมุ่งไปที่การใช้ข่าวลือทางการเมือง นอกเหนือบทบาทในสถานการณ์สงคราม แทบไม่มีการดำเนินการใด ๆ จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ว่าสื่อรูปแบบต่าง ๆ และเงื่อนไขทางประวัติศาสตร์-วัฒนธรรมอาจเอื้อต่อการแพร่กระจายของข่าวลือได้อย่างไร

การเกิดขึ้นของอินเทอร์เน็ตในฐานะเทคโนโลยีสื่อใหม่ได้แสดงให้เห็นถึงความเป็นไปได้ใหม่ ๆ สำหรับการแพร่กระจายข่าวลืออย่างรวดเร็วในขณะที่เว็บไซต์ debunking (ข้อเท็จจริงหักล้าง) เช่น snopes.com, urbanlegend.com และ factcheck.org แสดงให้เห็น ก่อนหน้านี้ยังไม่มีการวิจัยใดที่พิจารณาถึงรูปแบบหรือรูปแบบของข่าวลือที่จงใจเลือกโดยเจตนาเพื่อวัตถุประสงค์ทางการเมืองในสถานการณ์เฉพาะ (แม้ว่าความสนใจอย่างมีนัยสำคัญต่อพลังของข่าวลือสำหรับการโฆษณาชวนเชื่อสงครามที่เผยแพร่โดยสื่อมวลชนนั้นเป็นที่นิยมตั้งแต่สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ส่วนหนึ่งของศตวรรษที่ 21 นักวิชาการด้านกฎหมายบางคนได้ให้ความสำคัญกับการใช้ข่าวลือทางการเมือง แม้ว่าแนวความคิดของพวกเขาจะยังคงเป็นเรื่องเกี่ยวกับจิตวิทยาทางสังคม และเป็นการแก้ปัญหาของพวกเขาเนื่องจากปัญหาสาธารณะมาจากมุมมองของนักวิชาการด้านกฎหมาย ซึ่งส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับกฎหมายหมิ่นประมาทและความเป็นส่วนตัว และความเสียหายต่อชื่อเสียงส่วนตัว

Jayson Harsin

Jayson Harsin ผู้ซึ่งทำการศึกษาการสื่อสารทางการเมืองในปี พ.ศ. 2549 นำเสนอแนวคิดของ "ระเบิดข่าวลือ (ข่าวลือที่แพร่กระจายอย่างรวดเร็วและกว้างขวาง)" เพื่อตอบสนองต่อปรากฏการณ์เชิงประจักษ์ที่แพร่หลายของการสื่อสารที่ลือชื่อในความสัมพันธ์ร่วมสมัยระหว่างสื่อและการเมือง โดยเฉพาะอย่างยิ่งภายในการบรรจบกันที่ซับซ้อน สื่อหลากหลายรูปแบบ ตั้งแต่โทรศัพท์มือถือและอินเทอร์เน็ต วิทยุ ทีวี และสิ่งพิมพ์ Harsin เริ่มต้นด้วยคำจำกัดความที่แพร่หลายของข่าวลือว่า เป็นคำกล่าวอ้างที่มีข้อสงสัยเกี่ยวกับความจริง และมักไม่มีที่มาที่แน่ชัด แม้ว่าต้นกำเนิดและเจตนาของลัทธิหรือพรรคพวกจะชัดเจนก็ตาม จากนั้นเขาก็ถือว่ามันเป็นกลยุทธ์เชิงโวหารเฉพาะในบริบทปัจจุบันของสื่อและการเมืองในหลากหลายสังคม สำหรับ Harsin "ระเบิดข่าวลือ" ขยายคำจำกัดความของข่าวลือไปสู่แนวคิดการสื่อสารทางการเมืองด้วยคุณสมบัติดังต่อไปนี้

>> วิกฤตของการตรวจสอบอาจเป็นแง่มุมที่สำคัญและเป็นอันตรายทางการเมืองมากที่สุดของข่าวลือ Berenson (1952) ให้คำจำกัดความข่าวลือว่าเป็นข้อความโน้มน้าวใจที่เกี่ยวข้องกับเรื่องที่ขาด 'มาตรฐานของหลักฐานที่ปลอดภัย' (Pendleton 1998)

>> บริบทของความไม่แน่นอนหรือความวิตกกังวลของสาธารณชนเกี่ยวกับกลุ่ม บุคคล หรือสาเหตุทางการเมือง ซึ่งข่าวลือแพร่สะพัดหรือส่งต่อไปยังฝ่ายตรงข้าม

>> การเข้าข้างอย่างชัดเจนแม้ว่าจะมีแหล่งที่ไม่ระบุชื่อ (เช่น "ที่ปรึกษาประธานาธิบดีที่ไม่เผยนาม") ซึ่งแสวงหาผลประโยชน์ทางการเมืองจากการแพร่กระจายของข่าวลือ

>> การแพร่กระจายอย่างรวดเร็วผ่านสังคมสื่อกลางทางอิเล็กทรอนิกส์ที่พัฒนาอย่างมากจนข้อมูลข่าวสารสามารถเดินทางได้อย่างรวดเร็ว

ข่าวลวง ข่าวลือ มลพิษทางข้อมูลในโซเชียลมีเดีย และเว็บ จาก การสำรวจร่วมสมัยเกี่ยวกับ ความทันสมัย ​​ความท้าทาย และโอกาส

นอกจากนี้ Harsin ยังพบ "ระเบิดข่าวลือ" ในรูปแบบการสื่อสารอื่น ๆ เช่น การบิดเบือนข้อมูล (ข้อมูลเท็จโดยเจตนา) และการโฆษณาชวนเชื่อ ขณะที่ข่าวลือถูกคนอื่นดู อย่างไรก็ตาม เขาได้ทำการแยกความแตกต่างจากแนวคิดเหล่านี้เช่นกัน เนื่องจากข้อมูลเท็จมักเกี่ยวข้องกับรัฐบาลมากจนเกินไป และการโฆษณาชวนเชื่อคือความพยายามที่จะควบคุมความคิดเห็นโดยไม่คำนึงถึงจริยธรรมและความถูกต้องของข้อความ ในทำนองเดียวกัน "ลูกข่าง" ("Spin") เป็นศัพท์ทั่วไปสำหรับการสื่อสารทางการเมืองเชิงกลยุทธ์ที่พยายามวางกรอบหรือจัดโครงสร้างใหม่ให้กับเหตุการณ์หรือคำแถลงในลักษณะที่สร้างผลประโยชน์ทางการเมืองให้กับฝ่ายหนึ่ง แล้วเป็นอันตรายต่ออีกฝ่ายหนึ่ง แม้ว่าโดยพื้นฐานแล้วมันอาจเป็นเพียงข้อมูลที่ถูกทำให้เข้าใจผิด (Red herring )

นอกจากนี้ "การรณรงค์หาเสียง" ยังเป็นคำที่หมายถึงความพยายามร่วมกันเพื่อโจมตีตัวบุคคลอย่างหลวม ๆ "ระเบิดข่าวลือ" ไม่เหมือนกับ "การรณรงค์หาเสียง" ระเบิดข่าวลือไม่จำเป็นต้องเกี่ยวข้องกับการทำให้เสียชื่อเสียง (เช่นในกรณีเช่นในการอ้างสิทธิ์ในการบุกอิรักและ 9/11 หรืออาวุธทำลายล้างสูงที่ถูกย้ายไปซีเรีย) "ลูกข่าง" ยังหมายถึงเหตุการณ์และการจัดฉากใหม่อีกด้วย ตัวข่าวลือก็อาจพยายามสร้างเหตุการณ์ขึ้นมาเองก็เป็นได้

ระเบิดข่าวลือ สามารถถูกมองว่า มีลักษณะบางอย่างของแนวคิดทั่วไปเหล่านี้ แต่ระเบิดข่าวลือเกิดขึ้นในเงื่อนไขทางวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ที่เฉพาะเจาะจงมาก และไม่ได้เกี่ยวข้องกับข่าวลือระหว่างบุคคลเลยแบบปากต่อหู เนื่องจากมีการวิจัยข่าวลือที่น่าสนใจมาก พวกเขาเริ่มต้นในสายสัมพันธ์ระหว่าง "ผู้บิดเบือนข้อมูล" โดยเจตนากับสื่อ ไม่ว่าจะเป็นข่าวทางโทรทัศน์ ทอล์คโชว์ หนังสือพิมพ์ วิทยุ หรือเว็บไซต์ จากนั้นพวกเขาก็แพร่กระจายไปทั่วสื่อเหล่านี้ แต่อาจไม่จำเป็นต้องส่งผลให้เกิดการแพร่กระจายข่าวลือแบบปากต่อหูระหว่างบุคคล

Harsin แยกแยะข่าวลือข่าวลือออกจากแนวคิดทั่วไปอื่น ๆ ของข่าวลือ โดยเน้นการเปลี่ยนแปลงทางการเมือง เทคโนโลยีสื่อ และวัฒนธรรม Harsin กล่าวว่า ข่าวลือทางการเมืองมีอยู่เสมอ แต่การเปลี่ยนแปลงเมื่อเร็ว ๆ นี้ได้สร้างสภาพแวดล้อมที่สุกงอมสำหรับข่าวลือทางการเมืองรูปแบบใหม่ : สื่อใหม่ "วัฒนธรรมการบรรจบกัน" ซึ่งข้อมูลที่ผลิตบนอินเทอร์เน็ตสามารถมีอิทธิพลต่อการผลิตเนื้อหาสื่อในรูปแบบอื่น ๆ  เทคโนโลยีสื่อใหม่และค่านิยมทางธุรกิจที่เน้นความเร็วและการหมุนเวียนที่ผสมผสานกับคุณค่าความบันเทิงในข่าว การตลาดทางการเมือง และความปรารถนาของสาธารณชนต่อข่าวแท็บลอยด์ที่สะท้อนความบันเทิงประเภทอื่น ๆ

ข่าวลือเรื่อง "อาวุธอานุภาพทำลายล้างสูง (WMD)" และข้อกล่าวหาการเคลื่อนย้าย WMD ไปยังประเทศอื่น" John Kerry เป็นชาวฝรั่งเศส" OBAMA เป็นมุสลิม John McCain มีลูกผิวสีนอกสมรส ทั้งหมดนี้ เกี่ยวข้องกับข้อความที่เป็นความจริงในคำถามหรือที่เป็นเท็จ ข้อความอื่น ๆ อาจมีลักษณะคลุมเครือ ซึ่งทำให้ดึงดูดต่อผู้ที่มีความคิดที่แตกต่างกัน ซึ่งอาจตีความพวกเขาในลักษณะเฉพาะและเผยแพร่ให้พวกเขาได้รับความเสื่อมเสียชื่อเสียง Harsin สรุปจากการวิจัยข่าวลือที่เน้นการรับรู้ทางสังคมและการแพร่กระจายของการโฆษณาชวนเชื่อ เขาขยายงานของ Prashant และ Difonzio โดยเฉพาะ เนื่องจากพวกเขาพยายามแยกแยะข่าวลือออกจากเรื่องซุบซิบ (Gossip) โดยข่าวลือดังกล่าวเป็นข่าวลือเกี่ยวกับประเด็นสาธารณะ และการนินทาเป็นเรื่องส่วนตัวและไม่สำคัญ การเกิดขึ้นของสาระบันเทิงและแท็บลอยด์โดยเฉพาะในอเมริกาและข่าวของอังกฤษได้ทำลายความแตกต่างนั้น เนื่องจากตอนนี้การเมืองเป็นเพียงการนำความเป็นส่วนตัวไปสู่มุมมองจากสาธารณะ เช่นเดียวกับเรื่องอื้อฉาวของ Clinton-Lewinsky ที่มีความชัดเจนมาก ๆ

การสื่อสารเชิงกลยุทธ์ คล้ายกับลักษณะที่ปรากฏและยังทำหน้าที่ในการสื่อสารทางการเมือง ซึ่งข่าวลือสามารถนำไปใช้กับผลกระทบที่เป็นอันตราย (ระเบิดข่าวลือ) หรืออาจก่อให้เกิดภยันตรายร้ายแรงต่อผู้สมัครรับตำแหน่งทางการเมือง ข่าวลือยังมีบทบาทสำคัญในการสื่อสารเชิงกลยุทธ์ การสื่อสารเชิงกลยุทธ์เป็นกระบวนการสร้างข้อความเพื่อสนับสนุนเป้าหมายขององค์กรอย่างเฉพาะเจาะจง และมักเกี่ยวข้องกับรัฐบาล กองทัพ และองค์กรพัฒนาเอกชน (NGO) การสื่อสารเชิงกลยุทธ์ที่ชาญฉลาดต้องเข้าใจในเรื่องราว แนวโน้ม และ memes (การแพร่กระจายของไอเดีย หรือข้อมูลทางวัฒนธรรมที่ถูกส่งต่อกันไปเป็นทอด ๆ โดยไม่ใช่การส่งผ่านทางพันธุกรรมด้วยการเลียนแบบ) ซึ่งยังคงหมุนเวียนอยู่ในกระแสของวัฒนธรรมตามแต่ละยุคสมัย

หนังสือ Narrative Landmines : Rumours, Islamist Extremism and the Struggle for Strategic Influence โดย Daniel Bernardi, Pauline Hope Cheong, Chris Lundry และ Scott W. Ruston

ข่าวลือสามารถมองได้ว่า เป็นเรื่องราวที่ดูเหมือนมีเหตุผล แต่แฝงไปด้วยความคาดเดา เกี่ยวข้องกับภูมิทัศน์การเล่าเรื่องบางอย่าง (การแสดงออกทางวัฒนธรรมมากมายที่หมุนเวียนอยู่ภายในชุมชนหรือภูมิภาค) ในหนังสือ Narrative Landmines : Rumours, Islamist Extremism and the Struggle for Strategic Influence โดย Daniel Bernardi, Pauline Hope Cheong, Chris Lundry และ Scott W. Ruston ได้ประดิษฐ์คำศัพท์ "IED" เพื่อช่วยอธิบายการทำงานและอันตรายของข่าวลือใน บริบทการสื่อสารเชิงกลยุทธ์ ข่าวลือในฐานะ IED (Improvised explosive device) หรือ ระเบิดข่าวลือแสวงเครื่อง ซึ่งถูกบรรยายว่า เป็นอาวุธในการสื่อสารที่มีเทคโนโลยีต่ำและต้นทุนต่ำ ซึ่งทุกคนสามารถใช้เพื่อขัดขวางความพยายามในการสื่อสาร กิจการพลเรือน หรือการรณรงค์เผยแพร่ประชาสัมพันธ์ เช่น รัฐบาลที่ดำเนินการในสถานการณ์ตอบโต้วิกฤต หรือกองทัพในการก่อความไม่สงบ ดังที่ Bernardi ตั้งข้อสังเกตว่า "เกือบทุกคนสามารถสร้างและเป็นผู้แพร่ข่าวลือ ราวกับข่าวของญาติตัวเองที่ถูกระเบิดได้ สามารถจำกัดทรัพยากร แต่อาจเป็นอันตรายถึงชีวิตสำหรับผู้ที่เกี่ยวข้องในทางตรง และสามารถทำให้เกิดความกลัวเพิ่มมากขึ้นได้เรื่อย ๆ"

Daniel Bernardi

---

โปรเด็ด! ถึง 31 ก.ค. นี้ Ford Ranger, MG ZS, Mazda 2 และ Nissan อัลเมร่า ทักไลน์ @THESHOPSTIMES 
คลิก????https://lin.ee/vfTXud9

ในช่วงนี้มหกรรมกีฬาระดับโลกอย่างโอลิมปิกเกมส์ 2020 กำลังแข่งขันกันอย่างเข้มข้น ประเทศไทยเรามีเรื่องให้น่ายินดีกันไปแล้วกับเหรียญทองประวัติศาสตร์เหรียญแรกของกีฬาเทควันโด กับน้องเทนนิส พาณิภัค ซึ่งเป็นการเบิกชัยให้กับทัพนักกีฬาไทยเป็นเหรียญแรกของการแข่งขันอีกด้วย ซึ่งการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกครั้งนี้ อย่างที่เราทราบกันว่าต้องจัดขึ้นท่ามกลางโรคระบาดอย่างโควิด-19 ประชาชนในประเทศญี่ปุ่นเองก็มีทั้งฝ่ายที่เห็นด้วยและไม่เห็นด้วยในการจัดการแข่งขันครั้งนี้ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า การแข่งขันกีฬาโอลิมปิก เป็นงานมหกรรมกีฬาที่คนทั่วโลกต่างรอคอย และหลาย ๆ คน ยังคงประทับใจจากเมื่อครั้งพิธีปิดโอลิมปิก 2016 ที่ริโอ เดอ จาเนโร ประเทศบราซิล ที่ช่วงของการส่งต่อการเป็นเจ้าภาพที่นายชินโซะ อาเบะ นายกรัฐมนตรีญี่ปุ่นในปี 2016 ขณะนั้น ได้แต่งตัวเป็นมาริโอ ในเกมชื่อดัง "ซูเปอร์ มาริโอ" ร่วมพิธีปิดเพื่อรับช่วงต่อในการเป็นเจ้าภาพโอลิมปิก 2020 เป็นภาพที่หลาย ๆ คนติดตา และคาดหวังว่าในโอลิมปิกเกมส์ที่โตเกียว เราจะได้เห็นพลัง Soft Power หรือวัฒนธรรมป็อปของญี่ปุ่นในการจัดงาน ทำให้ทุกคนรอคอยการจัดโอลิมปิกของญี่ปุ่นในครั้งนี้ 

นายชินโซะ อาเบะ นายกรัฐมนตรีญี่ปุ่น ในพิธีปิดโอลิมปิก 2016

แต่ด้วยสถานการณ์โควิด-19 อะไรหลาย ๆ อย่างที่ประเทศญี่ปุ่นได้วางแผนไว้ อาจจะมีการเปลี่ยนแปลงไป บรรยากาศของพิธีเปิดอาจจะมีการปรับเปลี่ยนให้เหมาะสมกับสถานการณ์ ลดความรื่นเริงหรือการเฉลิมฉลอง แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่ได้หายไปไหน คือความเป็นญี่ปุ๊น ญี่ปุ่น คำที่หลาย ๆ คนอุทานในการชมพิธีเปิดในครั้งนี้ และทำให้ผู้เขียนได้นึกถึงเรื่อง “Soft Power” ที่เคยเขียนไว้ เพราะการจัดงานโอลิมปิกครั้งนี้ก็ปฏิเสธได้เลยว่าญี่ปุ่น ได้ดึง Soft Power ที่โดดเด่นของประเทศมาใช้ในการแสดงพิธีเปิดงานโอลิมปิกเกมส์ 2020 เมื่อช่วงค่ำของวันที่ 23 กรกฎาคม 2564 ที่ผ่านมา 

เช่น ในช่วง Parade of Athletes ได้นำเพลงจากวิดีโอเกมมาเป็นเพลงเดินเข้าสนามของนักกีฬาในลักษณะเมดเลย์ เช่น Dragon Quest, Final Fantasy, Tales of series, Monster Hunter, Kingdom Hearts, Ace Combat, Sonic the Hedgehog, Winning Eleven (Pro Evolution Soccer) เป็นต้น ในรูปแบบวงออร์เคสตราอย่างยิ่งใหญ่อลังการต้อนรับนักกีฬาแต่ละประเทศ หรือการออกแบบ PLACARDS (ป้ายนำขบวนนักกีฬา) ก็มีการออกแบบเป็นรูป Bubble แบบในมังงะที่เราคุ้นเคยในการอ่านการ์ตูน รวมไปถึงชุดของผู้ถือป้ายนำขบวนแต่ละประเทศที่ออกแบบให้สอดคล้องกับป้าย รวมถึงลำดับการเรียงประเทศที่ใช้ตามตัวอักษรของประเทศญี่ปุ่น แสดงให้เห็นถึงการให้ความสำคัญกับเกม หรือการ์ตูนของประเทศญี่ปุ่นที่เค้าไม่ได้มองว่าเป็นสื่อที่สร้างความบันเทิง แต่มันคือ Soft Power ที่แสดงถึงวัฒนธรรมของชาวญี่ปุ่นในการขับเคลื่อนประเทศได้ จึงนำมาเป็นส่วนหนึ่งของการแสดงในพิธีเปิดครั้งนี้ 

อีกหนึ่งโชว์ที่ถูกพูดถึงมากที่สุดและคลิปถูกแชร์ส่งต่อไปกันในโลกออนไลน์เป็นอย่างมาก คือการแสดงในช่วง LET THE GAMES BEGIN กับการแสดงชุด The History of Pictograms ที่แสดงให้เห็นถึงที่มาของการใช้ Pictograms ในการแข่งขันกีฬา ซึ่งรูปสัญลักษณ์แทนชนิดกีฬานี้ ถูกใช้ครั้งแรกเมื่อโอลิมปิกที่โตเกียวในปี 1964 ถือเป็นภูมิปัญญาของประเทศญี่ปุ่นที่ออกแบบมาเพื่อแก้ปัญหาเรื่องของภาษา เป็นประโยชน์ให้กับนักกีฬา และนักท่องเที่ยวเป็นอย่างมาก และตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเจ้าภาพแต่ละประเทศก็จะมีการออกแบบในเวอร์ชันของประเทศตนเอง โดยในการแสดงพิธีเปิด ได้เลียนแบบ Pictograms โดยการใช้การแสดงละครใบ้ผสมผสานกับอุปกรณ์ต่าง ๆ ออกมาเป็นแนว Creative Performance ที่แสดงภาพสื่อออกมาเป็นชนิดกีฬาต่าง ๆ ถึง 50 ชนิดกีฬา โดยได้คู่หูนักแสดงที่มาแสดงครั้งนี้คือ MASA and hitoshi (GABEZ) ทำให้คนที่ได้ดูนึกถึงเกมซ่าท้ากึ๋น (Kasou Taisho) ที่สร้างความประทับใจให้กับคนดูในช่วงพิธีเปิดได้เป็นอย่างดี และยังถูกพูดถึงในอีกหลายวัน แม้จะผ่านช่วงพิธีเปิดมาแล้วก็ตาม 

แม้ว่าการแสดงพิธีเปิดกีฬาโอลิมปิกเกมส์ 2020 จะมีการปรับลดให้เหมาะสมกับช่วงสถานการณ์ แต่ในการแข่งขันครั้งนี้ เรายังได้เห็นในอีกหลาย ๆ เรื่องที่ชาวญี่ปุ่นได้แสดงให้เห็นถึงความใส่ใจทั้งผู้เข้าร่วมการแข่งขัน และการใส่ใจสิ่งแวดล้อม ทั้งการทำเหรียญมาจากโลหะที่รีไซเคิลจากโทรศัพท์มือถือเก่าและขยะอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ขนาดเล็กอื่น ๆ หรือช่อดอกไม้ที่มอบให้กับนักกีฬาคู่กับเหรียญรางวัล ก็นำมาจากดอกไม้ที่ปลูกในพื้นที่ประสบภัยในแถบตะวันออกของประเทศญี่ปุ่นที่เคยเจอเหตุการณ์แผ่นดินไหวและคลื่นสินามิเมื่อปี 2011 

ความเป็นญี่ปุ่น ที่ใช้ Soft Power ยังปรากฏให้เห็นอีกหลายอย่าง เช่น การนำน้องหมีคุมะมง มาสคอตประจำเมืองคุมาโมโตะ ที่คิวชู แปลงร่างเปลี่ยนสีเป็นน้ำเงินร่วมเชียร์กีฬาโอลิมปิก ซึ่งเป็นสีโทนเดียวกับโลโก้ประจำการแข่งขันครั้งนี้ 

นอกจากการเชียร์กีฬาที่สนุกสนาน เรามารอลุ้นกันว่า การแสดงพิธีปิดจะมีอะไรให้คนดูได้ประทับใจอีกบ้าง เพราะหากจะพูดถึงวัฒนธรรม J POP และ Soft Power ของญี่ปุ่น ยังมีอีกหลายอย่างที่พวกเราอยากเห็นไม่ว่าจะเป็นด้านเพลง การ์ตูน เกม มังงะ การแสดงต่าง ๆ และที่ลืมไม่ได้เลยคือ การส่งใจเชียร์นักกีฬาไทยในการแข่งขันครั้งนี้ต่อไป... 

---

โปรเด็ด! ถึง 31 ก.ค. นี้ Ford Ranger, MG ZS, Mazda 2 และ Nissan อัลเมร่า ทักไลน์ @THESHOPSTIMES 
คลิก????https://lin.ee/vfTXud9

ท่ามกลางสถานการณ์แพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรน่า 2019 (COVID-19) ทั้งแพทย์ พยาบาล บุคลากรทางการแพทย์ ผู้ป่วยและทุกคนล้วนมีความเครียดและความกังวลใจ ทั้งเรื่องของการแพร่ระบาดอย่างเป็นวงกว้าง ปัญหาเศรษฐกิจภาคครัวเรือน และปัญหาสุขภาพอันเกิดจากความเครียดสะสม ดังนั้น หากสามารถจัดการกับความเครียดที่เกิดขึ้นได้ ย่อมทำให้รับมือกับสถานการณ์ดังกล่าวได้ด้วยความเข้าใจ 

ความเครียดเป็นภาวะที่แสดงออกมาเมื่อถูกกระตุ้นจากสิ่งแวดล้อม สังคม ภาวะอารมณ์ที่เกิดขึ้นจากจิตใจ รวมถึงสภาพร่างกาย ความเครียดแบ่งเป็น 4 ระดับ ดังนี้

ความเครียดระดับต่ำ เป็นความเครียดที่ไม่คุกคามต่อการดําเนินชีวิต อาจมีความรู้สึกเพียงแค่เบื่อหน่าย ขาดแรงกระตุ้น และมีพฤติกรรมที่เชื่องช้าลง

ความเครียดระดับปานกลาง เป็นความเครียดในระดับปกติที่ไม่ก่ออันตรายและไม่แสดงออกถึงความเครียดที่ชัดเจน ส่วนใหญ่จะสามารถปรับตัวกลับสู่ภาวะปกติได้เองจากการได้ทํากิจกรรมที่ชื่นชอบ ซึ่งช่วยคลายเครียดได้

ความเครียดระดับสูง เป็นความเครียดที่เกิดจากเหตุการณ์รุนแรง หากปรับตัวไม่ได้จะทําให้เกิดความผิดปกติตามมา ทั้งทางร่างกาย อารมณ์ ความคิด และพฤติกรรม เช่น ปวดศีรษะ ปวดท้อง อารมณ์ฉุนเฉียวง่าย หงุดหงิด พฤติกรรมการนอนและการรับประทานอาหารเปลี่ยนไป จนมีผลต่อการดําเนินชีวิต จึงควรหาใครสักคนคอยอยู่เป็นเพื่อนเพื่อรับฟังปัญหาและระบายความรู้สึก รวมถึงมีผู้ให้คําปรึกษาอย่างใกล้ชิด

ความเครียดระดับรุนแรง เป็นความเครียดระดับสูงและเรื้อรังต่อเนื่องจนทําให้มีความล้มเหลวในการปรับตัวและก่อให้เกิดความผิดปกติและเกิดโรคต่าง ๆ ที่รุนแรง เช่น อารมณ์แปรปรวน มีอาการทางจิต มีความบกพร่องในการดําเนินชีวิตประจําวัน ซึ่งอาจมีอาการนานเป็นสัปดาห์ เดือน หรือปี ควรเข้ารับการปรึกษาจากแพทย์

>> ความเครียดเป็นกลไกธรรมชาติของมนุษย์

ความเครียดและความกังวลที่เกิดขึ้นเป็นกลไกธรรมชาติที่ช่วยให้มนุษย์เตรียมตัว วางแผนและรับมือกับสถานการณ์ต่าง ๆ ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ถ้าไม่รู้สึกเครียด ไม่กลัวติดเชื้อ ไม่สนใจว่าจะต้องปฏิบัติตัวอย่างไร ไม่สนใจประกาศจากรัฐบาล อาจนำพาไปสู่ความเสี่ยงมากมายทั้งต่อตนเองและผู้อื่น ดังนั้นความเครียด ความกังวล ความกลัวและตื่นตระหนกเป็นสิ่งที่ดี ทำให้ทุกคนขวนขวายหาความรู้เพิ่มเติม มีการวางแผน และเตรียมการอย่างถูกวิธี

>> สัญญาณของความเครียดในสถานการณ์แพร่ระบาด COVID-19 

กลัวการติดเชื้อ อาจเกิดความรู้สึกหวาดระแวงคนรอบข้าง คนใกล้ตัว แม้แต่คนที่ดูปกติที่สุด แข็งแรงร่าเริงดีก็สามารถกลายเป็นผู้ติดเชื้อแบบไม่มีอาการและแพร่เชื้อได้โดยง่าย ต้องระแวงแม้แต่ตัวเอง พอมีอาการตัวรุม ๆ หรือคัดจมูกก็เริ่มวิตกจริตว่าควรไปตรวจหาเชื้อหรือไม่

สถานการณ์เปลี่ยนแปลงรายวัน มีจำนวนผู้ติดเชื้อเพิ่มขึ้น นโยบายรัฐบาลปรับเปลี่ยนตามสถานการณ์เกือบทุกวัน วันนี้อาจไปทำงานปกติ วันรุ่งขึ้นที่ทำงานอาจถูกปิด 

กังวลกับทุกเรื่อง นอกจากกลัวติดเชื้อ COVID-19 ยังมีความกังวลในเรื่องต่าง ๆ เช่น ตกงาน ภาวะเศรษฐกิจ การปรับลดจำนวนพนักงาน การปิดโรงเรียน ความไม่เพียงพอของวัคซีน เป็นต้น ทำให้เกิดความกังวลในการใช้ชีวิต ความเครียดจากการติดตามข่าวรายวันอาจสะสมโดยไม่รู้ตัว

ไม่รู้ว่าสถานการณ์นี้จะจบลงเมื่อไร บางคนพยากรณ์ว่าการระบาดนี้จะยาวนานถึงปีหน้า เศรษฐกิจจะได้รับผลกระทบอีกยาว ปัจจุบันไม่สามารถรู้ได้เลยว่าเหตุการณ์จะแย่ลงอีกหรือไม่ เราเดินทางมาถึงจุดสูงสุดของการระบาดหรือยัง แม้จะมีนโยบายเว้นระยะห่างทางสังคม ปฏิบัติตามรายงานของภาครัฐอย่างเคร่งครัด การแพร่ระบาดก็ยังน่าจะไม่ยุติในระยะเวลาอันใกล้

>> การรับมือกับสถานการณ์แพร่ระบาด COVID-19 อย่างเข้าใจ

สุขภาพร่างกาย

ในช่วงการแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรน่า 2019 (COVID-19) ทำให้หลายออฟฟิศปรับเปลี่ยนมาทำงานแบบ Work From Home คือ สามารถทำงานหรือประชุมผ่านโน้ตบุ๊กหรือคอมพิวเตอร์จากที่ใดก็ได้ ซึ่งถือว่าเป็นช่วงเวลาที่ดีที่จะเริ่มต้นดูแลสุขภาพอย่างจริงจัง ได้แก่

รับประทานอาหารให้ตรงเวลา หรือ เริ่มต้นทำอาหารง่าย ๆ ด้วยตัวเอง เช่น หุงข้าว ทอดไข่ เป็นต้น หรือจะสั่งอาหารเดลิเวอรี่บ้างก็ได้ แต่พยายามเลือกชนิดอาหารที่มีความหลากหลายและมีประโยชน์

หมั่นเคลื่อนไหวร่างกายบ่อย ๆ แม้จะ Work From Home ก็ควรตื่นแต่เช้า อาบน้ำ แต่งตัว ออกกำลังกายตามยูทูปแทนการไปฟิตเนส ทำงานบ้าน ทำอาหาร รดน้ำต้นไม้ เดินขึ้นลงบันได ทำท่ากายบริหารง่าย ๆ เป็นต้น

พักสายตาเมื่อใช้สายตาต่อเนื่องนานเกิน 1 ชั่วโมงด้วยการหลับตาสักครู่และมองออกไปยังพื้นที่สีเขียวรอบตัว

ปฏิบัติตามนโยบายเว้นระยะห่างทางสังคม กินร้อน ช้อนกลาง ล้างมือ สวมหน้ากากอนามัย หลีกเลี่ยงการสัมผัส

นอนหลับให้เพียงพอวันละ 7 ชั่วโมง ปิดโทรศัพท์และปิดเสียงเตือนก่อนเข้านอน พยายามผ่อนคลาย สังเกตลมหายใจเข้าและออกก่อนนอน หลีกเลี่ยงการดื่มแอลกอฮอล์และสูบบุหรี่

สุขภาพจิตใจ

ด้วยภาวะความเครียดที่เกิดขึ้นในช่วงการแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรน่า 2019 (COVID-19) ทำให้เกิดภาวะจิตตก หมดหวัง นำไปสู่การตัดสินใจผิดพลาดได้ง่าย เช่น การทำร้ายตัวเอง การฆ่าตัวตาย ภาวะซึมเศร้า การลาออกจากงาน การทะเลาะกับคนใกล้ชิด การกระทบกระทั่งกันในหมู่เพื่อน เป็นต้น อารมณ์ที่ไม่ปกติเหล่านี้สามารถทำให้ตัดสินใจทำสิ่งใด ๆ โดยความไม่รอบคอบ ซึ่งคำแนะนำเบื้องต้น ได้แก่

ปรับทัศนคติ เมื่อเกิดความเครียดหรือความไม่พอใจ อย่าตำหนิตัวเอง ในสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรน่า 2019 (COVID-19) เชื่อว่าทุกฝ่ายใช้ความพยายามอย่างมากที่จะทำให้ทุกอย่างดำเนินไปได้อย่างดีที่สุด ดังนั้นสิ่งที่ควรทำคือการให้กำลังใจกัน ติดตามข่าวสารเท่าที่จำเป็น ลดการเสพโซเชียลมีเดีย ติดตามข่าวสารจากแหล่งข่าวที่เชื่อถือได้ ระมัดระวังข่าวปลอม 

หมั่นสังเกตตัวเอง ทุกครั้งที่มีความรู้สึกไม่ดีเกิดขึ้น ต้องมีสติรู้สึกตัว ลองใช้เวลาวันละ 5 นาที สำรวจตัวเองทบทวนความคิด ความรู้สึก หรือการตอบสนองทางร่างกาย

เชื่อมต่อกับผู้คน แม้จะเจอเพื่อนฝูงหรือผู้คนเหมือนก่อนไม่ได้ แต่ยังสามารถเชื่อมต่อ พูดคุยกันได้ โดยใช้เทคโนโลยีเชื่อมต่อถึงกัน เช่น วีดีโอคอลหรือโทรศัพท์ เพราะการแยกตัวโดดเดี่ยวอาจทำให้เกิดความเครียดมากขึ้น

ทำงานอดิเรกที่ชอบ ลองใช้ความคิดสร้างสรรค์และจินตนาการ ทำกิจกรรมที่ชอบ เช่น วาดรูป ทำอาหาร ฟังเพลง เล่นดนตรี ต่อจิ๊กซอว์ ทำงานประดิษฐ์ ฝึกโยคะ เป็นต้น

กลิ่นบำบัด (Aromatherapy) ขณะนั่งจิบกาแฟยามเช้าและไม่ต้องเปิดดูข่าว ไม่ต้องคุยกันเรื่อง Covid-19 ลองสูดดมกลิ่นกาแฟหอม ๆ รับรู้สัมผัสของอุณหภูมิอุ่น ๆ หรือ ขณะอาบน้ำลองสังเกตอุณภูมิของน้ำ รับรู้กลิ่นหอมของแชมพูหรือครีมอาบน้ำ ลองฝึกจดจ่ออยู่กับปัจจุบัน หยุดความคิดทั้งหมดและโฟกัสอยู่กับกลิ่นและอุณหภูมิของสิ่งต่าง ๆ รอบตัว

สุขภาพทางการเงิน

จากสถานการณ์เศรษฐกิจที่ไม่มีความแน่นอน ทำให้เกิดความเครียดและวิตกกังวลเกี่ยวกับสถานะทางการเงิน ดังนั้นควรรีบวางแผนการใช้เงินให้รัดกุมมากขึ้นด้วยวิธีการเหล่านี้

ลดการใช้จ่ายเกินตัว ซื้อของเฉพาะที่จำเป็นหรืออดทนรอจนกว่าจะเก็บเงินได้ครบก่อนจึงค่อยซื้อ รวมทั้งลดรายจ่ายที่สามารถประหยัดได้ เช่น ค่ากินบุฟเฟ่ต์ ค่าฟิตเนส เป็นต้น

ออมเงินและแบ่งเงินเก็บไว้ใช้ยามฉุกเฉิน เช่น อุบัติเหตุ ออกจากงาน หรือ ต้องใช้เงินแบบเร่งด่วน โดยไม่ต้องไปกู้ยืมจากที่ไหน

เพิ่มรายได้มากกว่า 1 ทาง เช่น งานเขียนบทความ งานแปลภาษา รีวิวสินค้า เป็นต้น ลองมองหาอาชีพเสริมที่ไม่ต้องใช้เงินลงทุนสูง แต่ใช้ความถนัดและความสามารถแทน

หมั่นเช็กสภาพคล่องทางการเงิน ดูรายรับ รายจ่าย ยอดหนี้ แล้วประเมินคร่าว ๆ ว่ายอดหนี้สูงเกินกว่าที่จะจ่ายได้หรือไม่

การทำงาน

แม้ในภาวะปกติ ความเครียดจากการทำงานถือเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงได้ยาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสถานการณ์แพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรน่า 2019 (COVID-19) ดังนั้นเพื่อประสิทธิภาพการทำงานที่ดีมีข้อควรปฏิบัติดังนี้

ควรเปิดกว้างและมีความยืดหยุ่นในการทำงานมากยิ่งขึ้น นำประสบการณ์ที่ได้เรียนรู้มาปรับตัวเข้ากับสถานการณ์ต่าง ๆ

เลือกงานหรืออาชีพที่มั่นคงและตรงกับความสามารถของตนเอง เพราะบางงานต้องทำระยะเวลายาวนานไปจนถึงวัยเกษียณ 

หาเวลาพักผ่อนหลังการทำงาน สร้างสมดุลของงานและการใช้ชีวิต 

---

เอกสารอ้างอิง
อาจารย์วัฒนารี อัมมวรรธน์.(2555). กิจกรรมบำบัดเพื่อประชาชน. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แสงดาว
https://www.bangkokhospital.com/content/psychiatric-guidance-on-stress-management-trading-covid-19
https://med.mahidol.ac.th/ramamental/generalknowledge/general/05142014-1901
https://www.dmh.go.th/news-dmh/view.asp?id=30321

---

โปรเด็ด! ถึง 31 ก.ค. นี้ Ford Ranger, MG ZS, Mazda 2 และ Nissan อัลเมร่า ทักไลน์ @THESHOPSTIMES 
คลิก????https://lin.ee/vfTXud9

หลายท่านน่าจะได้เคยดูหนังแนววิทยาศาสตร์โลกอนาคต เนื้อหาในเรื่องมียานพาหนะส่วนตัวมารับในเวลาที่ต้องการ และไปจุดหมายตามที่ต้องการโดยอัตโนมัติ ระหว่างทางก็นั่งคุยกันไปโดยไม่ต้องกังวลกับการควบคุมยานพาหนะนั้น ดูเหมือนว่าเรื่องแบบนี้น่าจะเกิดขึ้นในโลกอนาคต แต่ความเป็นจริงแล้วได้มีระบบขนส่งแบบนี้เปิดใช้งานจริงมานานกว่าสี่สิบปีแล้ว ในชื่อที่เรียกว่า “Podcar”

ในช่วงปี 1950 ประเทศสหรัฐอเมริกาประสบปัญหาการขยายตัวของเมืองอย่างกระจัดกระจาย คือเกิดชุมชนใหม่ในแถบชานเมือง แต่คนยังต้องเข้ามาทำงานในใจกลางเมืองด้วยการขับรถยนต์ จึงส่งผลให้เกิดปัญหาการจราจรติดขัด ทางรัฐบาลจึงได้กำหนดนโยบายส่งเสริมการลงทุนและการพัฒนาระบบขนส่งมวลชนเพื่อใช้แก้ปัญหานี้ และในช่วงนั้นได้มีการวิจัยรูปแบบการขนส่งต่าง ๆ เพื่อช่วยแก้ไขปัญหาจราจร หนึ่งในนั้นก็มีแนวคิดว่าผู้คนส่วนใหญ่เลือกที่จะไม่ใช่ระบบขนส่งมวลชนเพราะไม่สะดวกและไม่เป็นส่วนตัวเหมือนกับการใช้รถยนต์ จึงมีการพัฒนาระบบขนส่ง Private Public Transit (PRT) ขึ้น

ระบบ PRT เป็นยานพาหนะขนาดเล็กที่จุผู้โดยสารได้ 2-6 คน หากจุผู้โดยสารมากกว่านั้นจะถูกเรียกว่า Group Rapid Transport (GRT) หรือเรียกอีกชื่อว่า Podcar ตามรูปทรงของรถ ระบบของ Podcar ถูกออกแบบมาให้วิ่งไปตามเส้นทางที่กำหนดและจอดตามจุดที่ต้องการโดยอัตโนมัติ และสิ่งที่แตกต่างจากระบบขนส่งสาธารณะทั่วไป คือ สามารถไปถึงจุดหมายโดยไม่ต้องจอดแวะระหว่างทาง จึงใช้ระยะทางเวลาเดินทางน้อยกว่า และระบบยังมีความยืดหยุ่นในการให้บริการ คือ ในช่วงที่ผู้โดยสารใช้บริการมากสามารถกำหนดตารางการเดินรถเหมือนระบบขนส่งสาธารณะทั่วไป และช่วงที่ผู้โดยสารน้อยก็สามารถเรียกรถเพื่อใช้บริการได้ตามต้องการ ระบบเหมือนนี้จึงเหมือนรถแท็กซี่รวมกับระบบรถไฟฟ้า หรือเหมือนกับลิฟท์ส่วนตัวที่วิ่งในแนวราบและไม่ต้องจอดรับส่งระหว่างทาง 

Podcar เริ่มใช้ครั้งแรกในปี 1975 ที่เมือง Morgantown ในรัฐเวสต์เวอร์จิเนียของสหรัฐอเมริกา เนื่องจากเมืองแห่งนี้ตั้งอยู่เชิงเขาและมีประชากรอยู่ประมาณ 30,000 คน นอกจากนั้นยังเป็นที่ตั้งของมหาวิทยาลัยเวสต์เวอร์จิเนียที่มีนักศึกษาและคนทำงานอยู่จำนวนมาก ด้วยข้อจำกัดของสภาพภูมิประเทศจึงทำให้อาคารเรียนกระจายอยู่ทั่วเมือง แต่เดิมทางมหาวิทยาลัยจัดรถโดยสารรับส่งนักศึกษาระหว่างอาคารเรียนที่อยู่คนละฝั่งของตัวเมือง แต่ก็ต้องประสบกับปัญหาสภาพจราจรที่ติดขัด จึงมองว่าแนวคิดของ PRT น่าจะเหมาะกับการแก้ไขปัญหานี้มากกว่าระบบขนส่งอื่น โดยระบบนี้มีทั้งหมด 5 สถานี ระยะทางรวม 13.2 กิโลเมตร รถมีทั้งหมด 73 คัน และถูกออกแบบให้จุผู้โดยสารได้ 20 คน

ต่อมาในปี 1979 ได้เริ่มใช้ระบบ PRT แห่งที่สองในโรงพยาบาลมหาวิทยาลัยดุ๊ก ประเทศสหรัฐอเมริกา เป็นระบบขนส่งที่เชื่อมระหว่างอาคารสองแห่งกับอาคารจอดรถ แต่ต้องยกเลิกการใช้งานและทำลายเส้นทางทิ้งเนื่องจากการขยายอาคารในโรงพยาบาล

หากเป็นระบบ PRT ที่ดูทันสมัยขึ้นมาหน่อยก็คงเป็นเส้นทาง ParkShuttle ที่เปิดให้บริการในปี 1999 ที่วิ่งด้วยรถยนต์ไฟฟ้าไร้คนขับ บนเส้นทางถนนเฉพาะที่ฝังระบบนำทางไว้ใต้พื้นถนน เชื่อมระหว่างสถานีรถไฟไฟฟ้า Kralingse Zoom กับ Rivium Business Park ในเมืองรอตเตอร์ดัม ประเทศเนเธอร์แลนด์โดยมีระยะทางรวม 1.8 กิโลเมตร ระบบนี้มีสถานีทั้งหมด 5 แห่ง และในปี 2021 มีโครงการขยายเส้นทางโดยใช้รถยนต์อัตโนมัติวิ่งบนถนนสาธารณะ

นอกจากนั้นยังมีการนำระบบ PRT มาใช้ในการรับส่งผู้โดยสารในสนามบิน เช่น การรับส่งผู้โดยสารระหว่างอาคารผู้โดยสาร 5 กับอาคารจอดรถของสนามบินฮีทโธรว์ในอังกฤษ โดยใช้ระบบของ ULTra  ที่เป็น Podcar ขนาดเล็กจุผู้โดยสารได้ 4 คน วิ่งไปตามเส้นทางเฉพาะที่มีระยะทางยาว 3.9 กิโลเมตร และสนามบินแห่งใหม่ในนครเชิงตูของจีน ก็ใช้ระบบ PRT ของ ULTra ในการรับส่งผู้โดยสารเองระหว่างอาคารผู้โดยสารสองหลังกับอาคารจอดรถ คาดว่าจะเริ่มใช้งานในปี 2021

ในเกาหลีใต้เองก็นำระบบ PRT มาใช้ในแหล่งท่องเที่ยว โดยระบบ SkyCube ถูกนำมาใช้ในเขตอนุรักษ์ของเมือง Suncheon เนื่องจากต้องการรักษาสภาพแวดล้อมของแหล่งท่องเที่ยวเพราะระบบนี้ไม่มีการปล่อยมลพิษและเสียงรบกวนจากการก็วิ่งน้อยเพราะใช้ล้อยาง รวมถึงออกแบบให้เป็นทางยกระดับเพื่อให้นักท่องเที่ยวเห็นทิวทัศน์ที่สวยงามตลอดสองข้างทาง

ถ้าระบบขนส่งนี้มีข้อดีหลายอย่าง แต่ทำไมถึงยังมีใช้เพียงแค่ไม่กี่แห่งในโลก นั้นเพราะในอดีตระบบนี้ไม่เหมาะกับการใช้ในเมืองใหญ่หรือมีผู้โดยสารจำนวนมาก เพราะความสามารถในการขนส่งผู้โดยสารต่อชั่วโมงน้อยกว่าระบบขนส่งหลัก เช่น รถไฟฟ้าหรือรถใต้ดิน และหากสร้างในเมืองขนาดเล็กที่มีจำนวนผู้โดยสารเหมาะสมกับการใช้งาน ก็ต้องพบกับปัญหาการลงทุนที่สูงเมื่อเทียบกับการใช้รถเมล์แบบปกติ นอกจากนั้นความยืดหยุ่นและความสะดวกสบายในการใช้งานยังไม่เท่ากับการใช้รถแท็กซี่ที่ให้บริการรับส่งได้ถึงจุดหมายปลายทาง (Door to door) ระบบนี้จึงอาจเหมาะกับการรับส่งระหว่างอาคารในเส้นทางที่ไม่ไกลมากเช่นในสนามบิน

แต่ด้วยเทคโนโลยีที่พัฒนาขึ้นในปัจจุบัน อาจจะนำเทคโนโลยีรถยนต์ขับเคลื่อนอัตโนมัติมาผสมเข้ากับระบบ PRT เช่น โครงการ ParkShuttle ในเนเธอร์แลนด์ เพื่อทำให้ต้นทุนการก่อสร้างเส้นทางลดต่ำลง และแนวโน้มการเกิดขึ้นของเมืองใหม่ไร้มลพิษที่มีเป้าหมายให้เป็นเมืองปลอดรถยนต์ อย่างโครงการ Ajman City ในสหรัฐอาหรับเอมิเรตต์ ที่มีแผนใช้ระบบ PRT เป็นระบบขนส่งรองเชื่อมต่อกับระบบขนส่งหลักเพื่อขนส่งผู้คนไปถึงจุดหมายที่ต้องการ โดยมีโครงข่ายเส้นทางรวมระยะทาง 120 กิโลเมตร รวมถึงแนวโน้วค่าแรงที่ปรับตัวสูงขึ้นซึ่งเป็นหนึ่งในต้นทุนที่สำคัญของระบบขนส่งสาธารณะ จึงอาจส่งผลให้ในอนาคตอันไม่ไกลนี้เราน่าจะได้เห็น PRT หรือ Podcar ใช้แพร่หลายมากยิ่งขึ้น

---

ข้อมูลอ้างอิง 
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Personal_rapid_transit
https://transportation.wvu.edu/prt 
https://today.duke.edu/2017/12/remembering-duke%E2%80%99s-railway https://www.2getthere.eu/projects/rivium/
https://newsroom.posco.com/en/koreas-first-personal-rapid-transit-prt-skycube/
https://www.zatran.com/en/technology/personal-rapid-transit-prt/
https://www.bloomberg.com/news/articles/2014-09-19/personal-rapid-transit-is-probably-never-going-to-happen
https://www.wired.com/2008/10/personal-pod-1/
https://www.bloomberg.com/news/articles/2013-01-15/would-more-drivers-use-mass-transit-if-it-mimicked-private-cars

---

โปรเด็ด! ถึง 31 ก.ค. นี้ Ford Ranger, MG ZS, Mazda 2 และ Nissan อัลเมร่า ทักไลน์ @THESHOPSTIMES 
คลิก????https://lin.ee/vfTXud9

มาต่อกันกับตอนที่ 2 “ชะตากรรมและจุดพลิกผัน” ของย่าน Chinatown ในสหรัฐอเมริกา หลังจากที่ตอนแรกเราได้ทราบกันแล้วว่า ชะตากรรมของคนจีนในสหรัฐอเมริกานั้น ไม่ได้ราบรื่นเหมือนชาวจีนในสยามประเทศเลยแม้แต่น้อย

ทั้งการต้องตกเป็นแพะรับบาปว่าไปแย่งงานคนอเมริกันในช่วงเศรษฐกิจสหรัฐฯ ตกต่ำ ถูกรังเกียจ ถูกเหยียดเชื้อชาติและเผ่าพันธุ์ (Racism) ดูมองเป็นเผ่าพันธุ์ที่โสโครก ชั่วร้าย ไร้ศีลธรรม ในสายตาคนผิวขาว และจากนี้ก็จะถูกวางแผนขับไล่ให้ออกไปจากที่ดินใน Chinatown 

ก่อนจะกลับมาพลิกผันด้วยวิสัยทัศน์ของชาวจีนที่ต้องการรักษา Chinatown ไว้ ซึ่งในตอนนี้ เราจะมาดูกันว่าเขาจะมีแผนรับมือกับคนผิวขาวอย่างไรบ้าง และทำอย่างไร Chinatown ถึงมาเป็นอย่างที่เป็นอยู่ปัจจุบันได้

ย่าน Chinatown ในเมืองซานฟรานซิสโก ปี 1900

ในปี 1906 คณะกรรมการเมืองซานฟรานซิสโกได้มีแผนให้ทำการย้ายย่าน Chinatown ออกไปอยู่นอกเมืองในเขตห่างไกลจากตัวเมือง แต่แล้วเหตุไม่คาดฝันก็ได้เกิดขึ้น เช้าวันที่ 18 เมษายน ค.ศ. 1906 ได้เกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ จนทำให้เมืองซานฟรานซิสโกพังพินาศและเกิดเหตุไฟไหม้ไปทั่วทั้งเมือง จนมีผู้เสียชีวิตกว่า 5,000 คน

สภาพความเสียหายของเมืองซานฟรานซิสโกและย่าน Chinatown เดิม

ไม่มีใครทราบว่ามีชาวจีนเสียชีวิตไปกี่คน เนื่องจากการนับผู้เสียชีวิตครั้งนั้น ไม่นับรวมชาวจีนที่อยู่ในเขต Chinatown แต่เหตุการณ์ครั้งนี้ ได้ทำให้ย่าน Chinatown พังพินาศ ซึ่งกลายมาเป็นโอกาสให้แผนการย้าย Chinatown ดูจะเป็นไปได้ด้วยดี 

ถึงขนาดที่ผู้สื่อข่าวรายหนึ่งได้ทำข่าวว่า “สิ่งที่น่าพึงพอใจอย่างเดียวท่ามกลางความสูญเสียของเมืองซานฟรานซิสโก ก็คือการที่ย่านคนจีนถูกทำลายลง ชุมชนเชื้อโรคนั้นไม่มีอีกต่อไปแล้ว”

แต่ในเวลาอีกแค่ 2 สัปดาห์ต่อมา ได้มีการพิจารณาเรื่องการย้ายถิ่นคนจีนออกไปนอกเมืองใหม่อีกรอบ เนื่องจากธุรกิจของชาวจีนเป็นประโยชน์ต่อภาพรวมด้านเศรษฐกิจของเมืองซานฟรานซิสโก และดีต่อความสัมพันธ์ทางการค้าของสหรัฐอเมริกาและจีน

อีกทั้งสินค้าจากจีนที่นำเข้ามาค้าขาย ยังทำรายได้เป็นกอบเป็นกำให้กับเมืองซานฟรานซิสโก จึงน่าจะเป็นประโยชน์ต่อเศรษฐกิจของเมืองที่ต้องการการฟื้นฟูหลังความเสียหายจากแผ่นดินไหวครั้งใหญ่

การค้าระหว่างอเมริกัน-จีน เป็นผลดีต่อเศรษฐกิจของเมือง จนทำให้เมืองรอบข้างอย่าง Seattle และ Los Angeles เสนอตัวจะขอรับชุมชนชาวจีนจากเมืองซานฟรานซิสโก หากว่าซานฟรานซิสโกไม่ต้องการชาวจีนในเมืองของตน

Look Tin Eli พ่อค้าชาวจีนในเมืองซานฟรานซิสโก ได้นำเสนอแผนต่อคณะกรรมการเมืองซานฟรานซิสโกเพื่อที่จะให้ย่านคนจีนตั้งอยู่ที่เดิมได้ต่อไป ด้วยการเนรมิตย่านคนจีนขึ้นมาใหม่ พร้อมทั้งรูปแบบสถาปัตยกรรมที่นำเอกลักษณ์บางอย่างของสถาปัตยกรรมจีนมาใส่ไว้กับตัวอาคาร

Look Tin Eli พ่อค้าชาวจีนผู้นำเสนอแผนปรับปรุง Chinatown

แบบสถาปัตยกรรมของ Chinatown ใหม่นั้น ออกแบบโดยสถาปนิกชาวตะวันตก ซึ่งไม่เคยเห็นสถาปัตยกรรมจีนจริง ๆ แต่เป็นการเห็นจากรูปวาดหรือภาพถ่าย ดังนั้นสถาปัตยกรรมจีนที่เห็นอยู่ถูกสร้างออกมาไม่ได้ตรงตามระบบโครงสร้างหรือการรับน้ำหนักของสถาปัตยกรรมจีนอย่างแท้จริง แต่เป็น “สถาปัตยกรรมจีนที่อยู่ในความรับรู้ของชาวตะวันตก”

ส่วนที่ถูกนำมาใช้มากที่สุดน่าจะเป็นซุ้มประตูสีแดงและหลังคาแบบจีน ซึ่งเด่นสะดุดตาชาวตะวันตก โดยที่จุดประสงค์ของ Chinatown ที่ถูกสร้างขึ้นใหม่นั้น มีไว้เพื่อเป็น Theme Park สำหรับดึงดูดนักท่องเที่ยวมายังเมืองซานฟรานซิสโก ด้วยเหตุนี้ทำให้ย่าน Chinatown ไม่ถูกย้ายออกไป และยังคงอยู่ในเมืองซานฟรานซิสโกมาจนถึงทุกวันนี้

รูปแบบ Chinatown ที่ซานฟรานซิสโก ได้กลายมาเป็นต้นแบบของ Chinatown ในเมืองต่าง ๆ ทั่วสหรัฐอเมริกาทั้ง New York, Los Angeles, Washington DC และอื่น ๆ

สุดท้ายเราจะเห็นได้ว่า ประวัติศาสตร์ของ Chinatown ในสหรัฐฯ นั้นเริ่มมาจากแหล่งเสื่อมโทรม และเป็นที่รวมของคนที่ถูกเหยียดเชื้อชาติ เหยียดเผ่าพันธุ์ ก่อนการพลิกผันกลับมาฟื้นฟูเป็น “Chinatown ใหม่” ด้วยวิสัยทัศน์ของพ่อค้าชาวจีน 

ซึ่งการสร้าง Chinatown ใหม่นั้น เป็นความพยายามในการเอาตัวรอด เพื่อให้คนจีนสามารถอยู่ต่อไปได้ในเมืองของคนผิวขาว อีกทั้งยังเป็นการทำเพื่อรักษาอัตลักษณ์และความเป็นตัวตนของตนเองไว้ 

ในกรณีสถาปัตยกรรมของ Chinatown จึงเป็น “เครื่องมือต่อรอง” ในทางการเมืองของชาวจีนกับผู้มีอำนาจผิวขาวในสหรัฐฯ ในเวลานั้น ด้วยการนำเสนอ Chinatown ที่สามารถสร้างรายได้และเศรษฐกิจให้กับเมืองได้ จนทำให้พวกเขาอยู่รอดมาจนถึงทุกวันนี้ 

---

โปรเด็ด! ถึง 31 ก.ค. นี้ Ford Ranger, MG ZS, Mazda 2 และ Nissan อัลเมร่า ทักไลน์ @THESHOPSTIMES 
คลิก????https://lin.ee/vfTXud9

วิกฤตไวรัสโคโรน่า 2019 นั้น จัดได้ว่าเป็นวิกฤตที่ทำลายธุรกรรมที่เกี่ยวข้องกับคนทางกายภาพเป็นส่วนใหญ่ การติดต่อผ่านทางละอองฝอย และการเปื้อนเชื้อบนพื้นผิว ทำให้ต้องใช้มาตรการเว้นระยะห่างทางสังคม ตรวจค้นโรค กักตัว รักษาผู้ป่วย ซึ่งเป็นมาตรการระยะสั้นทั้งสิ้น มาตรการทางระยะยาวขึ้นอยู่กับการมีวัคซีน การปลอดเชื้อ และการป้องกันเชื้ออย่างถาวร ในอดีตผู้รู้หลายท่านเปรียบเปรยว่า การป้องกันโรคอย่างถาวรของไวรัสโคโรน่า 2019 นั้น ต้องทำให้คล้ายกับถุงยางอนามัยที่ป้องกันการติดเชื้อเฮชไอวี แต่กระนั้น การป้องกันเชื้ออย่างถาวรกรณีไวรัสโคโรน่า 2019 ที่เป็นโรคติดเชื้อในระบบทางเดินหายใจ ทำได้ไม่ง่ายนักเพราะกิจกรรมทางเศรษฐกิจและสังคมไม่สอดคล้องกับเกราะป้องกันเชื้อเท่าไรนัก การป้องกันเชื้ออย่างถาวรจึงขึ้นอยู่กับการปฏิบัติวิถีใหม่ และความสอดคล้องกับการใช้ชีวิตของคน เทคโนโลยี และการมีภูมิคุ้มกันหมู่เป็นสำคัญ

ผมถือโอกาสนี้ในการพูดถึงโอกาสสี่เรื่องในวิกฤตไวรัสโคโรน่า 2019 เพราะที่ผ่านมาประเทศไทยผ่านทั้งความสำเร็จและความล้มเหลวในการบริหารจัดการในวิกฤตนี้ และเรากำลังเผชิญกับภูเขาน้ำแข็งก้อนโตที่ด้านล่างโตกว่าสิ่งที่เห็นเสียอีก โอกาสที่ผมพูดถึงนี้ จะช่วยแก้ปัญหาได้ทั้งในระยะสั้นและระยะยาว หากผู้มีอำนาจนำไปปรับใช้อย่างถูกวิธี

โอกาสที่หนึ่ง โอกาสของการแพทย์แผนไทย และห่วงโซ่อุปทานของสมุนไพร

เป็นที่ทราบกันดีว่า การรักษาโรคติดเชื้อโคโรน่า 2019 นั้น เป็นการรักษาตามอาการ และมีวิธีและทิศทางในการรักษาที่มีหลากหลายรูปแบบ ส่วนใหญ่ผู้ป่วยอาการหนักต้องพึ่งอุปกรณ์ทางการแพทย์ เช่น เครื่องช่วยหายใจ รวมถึงห้องปลอดเชื้อความดันลบ และกระบวนการที่ป้องกันบุคลากรทางการแพทย์เมื่อทำการรักษาโรคอื่นที่ผู้ป่วยมีความเสี่ยงติดเชื้อโคโรน่า 2019 แต่ในผู้ป่วยติดเชื้อที่มีอาการไม่หนัก ไม่มีอาการ การรักษาโดยการแพทย์แผนไทยเป็นทางเลือกที่เข้าถึงได้ของประชาชน เหมาะสำหรับผู้ป่วยรอการรักษา รอเตียง กักตัว หรือทำการกักตัวที่บ้าน (Home Isolation) การแพทย์แผนไทยและสมุนไพรนั้น ไม่จำกัดแต่เพียง “ฟ้าทะลายโจร” แต่ยังรวมถึงสมุนไพรอื่น ๆ เช่น รากทั้งห้า สัตตโกฐ ยาเขียว และยาอื่น ๆ ที่ขึ้นทะเบียนตำรับยา หรือภูมิปัญญาพื้นบ้าน แบบยาสุม การรมสมุนไพร เป็นต้น การรักษาทางเลือกในระหว่างรอเตียงหรือกักตัวนั้น หากทำอย่างถูกวิธี นอกจากจะทำให้ต้นทุนในการรักษาโรคที่มาจากไวรัสโคโรน่า 2019 อยู่ในระดับที่เข้าถึงได้แล้ว ยังเสริมภูมิคุ้มกันในกรณีของผู้สัมผัสกลุ่มเสี่ยงอีกด้วย โดยอาจใช้แนวทางทานอาหารเป็นยา ตามข้อมูลเผยแพร่ของโรงพยาบาลเจ้าพระยาอภัยภูเบศ และอีกหลายสถานพยาบาล เป็นต้น 

การใช้สมุนไพร หรืออาหารเป็นยานั้น มีห่วงโซ่อุปทานที่ช่วยให้เกษตรกรมีรายได้ในช่วงที่พืชผักหรือธัญญาหารมีปัญหาด้านราคาผันผวน อันเนื่องมาจากความต้องการสินค้าเพื่อการบริโภคลดลง ในขณะที่ความต้องการยาหรือสมุนไพรมีเพิ่มมากขึ้น ไม่ว่าจะมาจากการป้องกัน การเก็งกำไร ก็ตาม สิ่งที่ภาครัฐต้องทำก็คือ 

(1) ทำอย่างไรให้ทุกคนในห่วงโซ่อุปทานนี้ได้รับการกระจายผลตอบแทนที่เป็นธรรม เพราะการที่ราคาของสมุนไพรฟ้าทะลายโจรทะยานขึ้นมาถึงกิโลกรัมละ 1 พันบาทนั้น ผู้ปลูกอาจไม่ได้ผลตอบแทนที่เป็นธรรมเท่าไรนัก 

(2) มีมาตรฐานของสมุนไพรที่ขึ้นทะเบียน และมีการตรวจสอบการปนเปื้อนโลหะหนักของสมุนไพรบรรจุขวด และ/หรือ แคปซูล เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่ต้องทำเพื่อผู้บริโภค เพราะนอกจากต้องจ่ายแพงในภาวะเช่นนี้แล้ว การรับประทานสมุนไพรปนเปื้อนจะส่งผลร้ายต่อผู้บริโภคมากกว่า

(3) ประกาศของหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง เรื่องการปลูกสมุนไพรที่มีคุณภาพและการผลิตที่ปลอดภัย เพื่อให้ผู้ซื้อผู้ขายวัตถุดิบได้รับผลตอบแทนที่เป็นธรรม 

(4) การส่งเสริมการใช้เทคโนโลยีในการสกัดสารออกฤทธิ์สำคัญในพืชสมุนไพร หรือตำรับยารับรองในกรณีการปรุงยาแบบภูมิปัญญาท้องถิ่น 

(5) ส่งเสริมการวิจัยและการใช้ประโยชน์จากสมุนไพรในลักษณะที่ชุมชนสามารถร่วมเป็นเจ้าของธุรกิจได้ ในกรณีนี้จะช่วยสร้างรายได้ของชุมชนและผู้เกี่ยวข้องกับการผลิต โดยมีเป้าหมายเพื่อลดความเหลื่อมล้ำ ในขณะเดียวกันก็ป้องกันการผูกขาดในธุรกิจสมุนไพร

(6) การขึ้นทะเบียน การจดลิขสิทธิ์ การจดความลับทางการค้า จะช่วยให้การดำเนินการพัฒนาสมุนไพรนั้น มีความยั่งยืนมากขึ้น และป้องกันการขโมยทรัพย์สินทางปัญญา และ

(7) การสนับสนุนการวิจัยเชิงคลินิกของการใช้ตำรับยาแผนไทยในผู้ป่วยจริง

โอกาสที่สอง เสริมสร้างสถาบัน “บวร” 

บ้าน วัด โรงเรียน เป็นสามสถาบันที่เข้ามาเกี่ยวพันในภาวะวิกฤตโคโรน่า 2019 ในภาวะล็อกดาวน์นั้น หากบ้านไหนไม่มีผู้ติดเชื้อ ก็มีโอกาสอยู่ด้วยกันมากขึ้น แต่หากบ้านไหนมีผู้ติดเชื้อและไม่สะดวกในการกักตัวที่บ้านเนื่องจากความแออัด การใช้โรงเรียน สนามกีฬา ค่ายลูกเสือ ศูนย์ประชุม ห้องจัดเลี้ยง มาเป็นส่วนเสริมในการแยกผู้ติดเชื้อออกจากผู้ไม่ติดเชื้อจะทำให้การจัดการง่ายขึ้น เสริมกับ การให้คำปรึกษาและติดตามพัฒนาการทางไกล และระบบจัดส่งร่วม ทั้งเวชภัณฑ์ และอาหาร สิ่งที่น่ากังวลที่สุดคือ การล็อกดาวน์ในสภาวการณ์แออัดของที่อยู่อาศัย และการไม่ปลอดเชื้อในที่อยู่อาศัยนั้น กลับเป็นตัวเร่งในยอดผู้ติดเชื้อและทำลายระบบสาธารณสุข

ดังนั้น การใช้โรงเรียน สนามกีฬา ค่ายลูกเสือ ศูนย์ประชุม ห้องจัดเลี้ยง และจ้างผู้ที่เกี่ยวข้อง/ผู้ที่ว่างงานจากการปิดกิจการมาดำเนินการ “การกักตัวแบบบริหารจัดการ” จะสามารถจ้างงานตรงเป้า บรรเทาการติดเชื้อ และชะลอความรุนแรงของระบบสาธารณสุขที่กำลังเปราะบาง

ในส่วนของ “วัด” ซึ่งเป็นที่พึ่งสุดท้ายของผู้เสียชีวิตจากโควิด-19 นั้น บางวัดดำเนินการเผาศพฟรี ก็จำเป็นที่ภาครัฐต้องจัดสรรงบประมาณลงไปช่วย เพราะหากที่เผาศพ มีปัญหา จะทำให้ความเดือดร้อนฝังรากลึกเกินเยียวยา และนโยบายเผาศพฟรีนั้น เป็นการช่วยครอบครัวผู้สูญเสียได้ตรงเป้าที่สุด และไม่รั่วไหล

โอกาสที่สาม ปรับแนวทางการบริหารจัดการแบบใช้ข้อมูล วิเคราะห์ข้อมูล และสื่อสารอย่างถูกต้อง

ในวิกฤตครั้งนี้ หากติดตามข้อมูลเป็นระยะจะพบว่า มีการกักตุนหน้ากากอนามัยทั้งที่เป็นสินค้าควบคุม กักตุนแอลกอฮอล์ กักตุนชุด PPE กักตุนน้ำยาตรวจหาเชื้อ กักตุนชุดตรวจเชื้อ เก็งกำไรเครื่องวัดออกซิเจน เก็งกำไรสารฆ่าเชื้อ เก็งกำไรยาฟ้าทะลายโจร การอมวัคซีนเพื่อผลประโยชน์ส่วนตน ฯลฯ สิ่งที่ผู้มีอำนาจควรทำก็คือ ดำเนินการบริหารจัดการอย่างโปร่งใสเพื่อลดปัญหาเหล่านี้ในอนาคต และมีกลยุทธ์ที่ชัดเจน มุ่งเป้า อาศัยข้อมูลผ่านทางนโยบายที่เกี่ยวข้อง และระบบเทคโนโลยีต่าง ๆ เพื่อให้การดำเนินการโดยรัฐเปิดเผยและโปร่งใสมากที่สุด ในขณะเดียวกัน การบังคับใช้กฎหมายก็จำเป็นต้องดำเนินการเพื่อสร้างมาตรฐานทางสังคมและสร้างสังคมที่ไม่สนับสนุนและอดทนต่อการคอร์รัปชัน

หลังจากล็อกดาวน์ 14 วันในพื้นที่สีแดงเข้ม สิ่งที่ภาครัฐควรเร่งดำเนินการคือ 

(1) การเยียวยาทางเศรษฐกิจที่เป็นรูปธรรม โดยที่มุ่งเป้ากลุ่มเปราะบาง โดยอาศัยฐานข้อมูลที่หลากหลายเชื่อมต่อกัน 
(2) แนวทางที่ชัดเจนในการได้มาซึ่งวัคซีน ทั้งด้านการทูต ความช่วยเหลือ และการแลกเปลี่ยนทางธุรกิจที่เป็นธรรม 
(3) แนวทางเศรษฐกิจหลังจากโควิด-19 ที่เป็นรูปธรรม โดยอาศัยการปรับโครงสร้างเศรษฐกิจที่พึ่งพาการท่องเที่ยวแบบเดิม หาโอกาสสร้างการท่องเที่ยวแนวใหม่ ที่เน้นการลดการทำลายทรัพยากรและการกระจายรายได้สู่ชุมชนไปพร้อมกัน และ 
(4) ปรับรูปแบบการสื่อสารโดยเน้นความเข้าอกเข้าใจ การสร้างจิตสำนึกสาธารณะร่วมกัน และการสื่อสารแบบเอื้ออาทร

โอกาสที่สี่ เอาตัวรอดในภาวะ “หนี้”

วิกฤตนี้ยังมีผลกระทบอีกเรื่องที่ผมบอกว่าเป็นฐานของภูเขาน้ำแข็งซึ่งใหญ่กว่าที่เรามองเห็นยอดภูเขาน้ำแข็งมากนัก สิ่งนั้นคือ ภาวะ “หนี้” ซึ่งหน่วยงานรัฐและธนาคารแห่งประเทศไทยก็พยายามรับมือและแก้ไขปัญหานี้อย่างเป็นระบบ แต่อย่างไรก็ตาม ปัญหา “หนี้” จะแก้ได้อย่างถาวรนั้น ผู้ก่อหนี้มีส่วนสำคัญมาก ๆ ในการทำให้ปัญหาเบาบางลง สำคัญที่สุดคือ ต้องเข้าใจว่าปัญหานั้นคืออะไร หากเป็นปัญหาการก่อหนี้จากพฤติกรรมส่วนตัวที่ชอบใช้จ่ายเกินตัว ก็จำเป็นต้อง ลด ละ เลิก พฤติกรรมที่จะสร้างปัญหาในอนาคต โครงการแก้หนี้และคลินิกแก้หนี้ของธนาคารแห่งประเทศไทยเป็นทางออกหนึ่งที่สำคัญของการแก้ปัญหาภูเขาน้ำแข็งที่จะมาหลังจากฝุ่นควันโควิด-19 เริ่มจางลง

การเอาตัวรอดในภาวะ “หนี้” นั้น จำเป็นต้องประกอบอาชีพสุจริตและพยายามสร้างรายได้จากศักยภาพของตน และคิดเหมือนนักธุรกิจว่ากระแสเงินสดที่เป็นรายได้นั้นควรมาจากหลายช่องทาง มากกว่าพึ่งพารายได้ทางเดียว การพยายามหาอาชีพเสริมรายได้หลัก เป็นสิ่งที่ควรทำ และรู้จักบริหารการเงินส่วนบุคคล ซึ่งผู้ที่อยู่ในกับดักหนี้นั้นจำเป็นต้องมีกลไกช่วยให้หลุดพ้นจากภาวะนี้ รวมไปถึงการออกกฎหมายการฟื้นฟูการเงินส่วนบุคคล ที่คล้ายกับการฟื้นฟูกิจการ เพราะการปล่อยให้ภาวะ “หนี้” บีบคนที่พอมีศักยภาพในการสร้างประโยชน์ให้ประเทศหนำซ้ำบีบให้ไปทำผิดกฎหมายเพื่อมาชำระหนี้นั้น นับเป็นความสูญเสียของประเทศในอีกทางหนึ่ง

หากจะขออะไรในระบบการศึกษาขั้นพื้นฐานเพื่อสร้างโอกาสที่ดีของเรื่องนี้ คือ ขอวิชาความรู้การเงินพื้นฐาน ให้ถูกบรรจุในการเรียนตั้งแต่ชั้นประถมศึกษา ผ่านบทเรียน ผ่านการ์ตูนสำหรับเด็ก เน้นเรื่องการค้าขาย การประกอบสัมมาอาชีพ ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีในสังคม การก่อหนี้ที่เป็นประโยชน์ และการไม่ก่อหนี้ที่จะสร้างปัญหา โอกาสในการให้เด็กเรียนรู้การเงินพื้นฐานมีบทบาทสำคัญในการพัฒนาเศรษฐกิจในระยะยาว และแก้ปัญหาการเอารัดเอาเปรียบในสังคม ที่มีให้เห็นจำนวนมากในช่วงวิกฤตไวรัสโคโรน่า 2019 

ในการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน การป้องกันการติดเชื้อ การตรวจคัดกรอง และวัคซีน เป็นเรื่องที่ไม่สามารถย่อหย่อนได้เพราะวิกฤตไวรัสโคโรน่า 2019 ก่อผลกระทบในวงกว้าง ทั้งครอบครัว เศรษฐกิจ และสังคม แต่เราจะเห็นได้ว่าในวิกฤตยังมีโอกาส และแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ หากแต่เพียงผู้ที่เกี่ยวข้องจะมองเห็นและใช้โอกาสในทางที่ถูกที่ควร การเห็นปัญหาเป็นเรื่องที่ดี และการหาทางออกแบบยั่งยืนเป็นการใช้โอกาสในวิกฤตซึ่งต้องอาศัยทุกภาคส่วนในการผ่านพ้นวิกฤตนี้ไปด้วยกัน 

---

โปรเด็ด! ถึง 31 ก.ค. นี้ Ford Ranger, MG ZS, Mazda 2 และ Nissan อัลเมร่า ทักไลน์ @THESHOPSTIMES 
คลิก????https://lin.ee/vfTXud9

“ที่สุดในโลก” ต้องยกให้ลาปาซ คือการรั้งตำแหน่งเมืองหลวงที่ตั้งอยู่สูงที่สุดในโลก ด้วยความสูงเฉลี่ยอยู่ที่ 3,650 เมตรจากระดับน้ำทะเล นครบนเทือกเขาแอนดีสแห่งนี้เป็นศูนย์กลางการปกครองและเศรษฐกิจของโบลิเวีย ประเทศหนึ่งในทวีปอเมริกาใต้ซึ่งหน้าหนึ่งในประวัติศาสตร์เคยตกอยู่ภายใต้อาณานิคมสเปนอย่างยาวนานหลายร้อยปี เฉกเช่นเดียวกับประเทศอื่น ๆ ในโลกซีกนี้ ร่องรอยแห่งยุคล่าเมืองขึ้นยังปรากฏให้เห็นโดยทั่วไปผ่านทางสิ่งก่อสร้าง ศาสนา ภาษา สิ่งตกค้างทางวัฒนธรรมด้านอาหาร ดนตรี การเต้นรำ และเทศกาลต่าง ๆ

“ลาปาซ” (La Paz) เป็นชื่อเรียกภาษาสเปน มีความหมายว่า “สันติภาพ” ฟังแล้วไพเราะ หากมองเมืองนี้แต่ผิวเผินด้วยสายตานักท่องเที่ยวก็คงเห็นด้วย เพราะโดยรวมขณะไปเยือนและอยู่ที่นั่นก็สามารถสัมผัสถึงความสงบสุขมีชีวิตชีวามากทีเดียว ทว่า หากย้อนกลับไปคุ้ยค้นประวัติศาสตร์และสภาพปัญหาที่หยั่งรากลึก ณ ปัจจุบันนี้ก็เริ่มเห็นภาพการพยายามดิ้นรนต่อสู้เพื่อความอยู่รอดของชาวเมืองนี้มากขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งจะว่าไปไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาดแต่อย่างใดสำหรับประเทศ “กำลังพัฒนา” ทั้งหลาย (รวมเมืองไทยด้วยไหม?)

อาจจะโชคดีที่ผมไม่ได้สิงสถิตนานมากพอ จึงได้แต่บอกเล่าสิ่งละอันพันละน้อยเกี่ยวกับมนต์เสน่ห์ของเมืองหลวงแห่งเทือกเขาแอนดีสนี้ โดยไม่อาจล้วงลึกถึงแก่นปัญหาสังคม ซึ่งมองในแง่หนึ่งก็ทำให้รื่นรมย์ชื่นชมเมืองในขณะเป็นแขกเหรื่อชั่วคราวที่นั่นได้มากทีเดียว เพราะภาพที่เห็นไม่ได้ทำให้ความรู้สึกและอารมณ์ขุ่นมัวนั่นเอง 

เนื่องจากเป็นเมืองที่ขยายตัวออกค่อนข้างกว้าง แถมตึกรามบ้านช่องยังปลูกสร้างกันบนไหล่เขาลดหลั่นเสียขนาดนั้น ในฐานะนักท่องเที่ยว หากจะตั้งต้นทำความรู้จักลาปาซ ก็คงต้องเริ่มกันที่จุดศูนย์กลาง ในที่นี้ คือย่านเมืองเก่าคาสโกเวียโฮซึ่งมีทุกอย่างพร้อมสรรพสำหรับทัวริสต์ เปรียบเทียบก็คงคล้ายพื้นที่โดยรอบคูเมืองเชียงใหม่ ซึ่งเต็มไปด้วยที่พัก ร้านค้า ร้านอาหาร ผับบาร์ บริษัททัวร์ พิพิธภัณฑ์ และทุกสิ่งทุกอย่างที่นักท่องเที่ยวพึงประสงค์ 

แน่นอน ย่านนี้ได้รับการบูรณะอย่างดี ถนนปูด้วยก้อนหินคนเดินเหยียบย่ำกันทุกวันจนสึกกร่อนมันเลื่อม สินค้าที่ระลึกอาจจะแปลกตาสำหรับคนต่างชาติต่างภาษา ไม่ว่าจะเป็นงานศิลปะ งานถักทอจักสาน แม้กระทั่งเจ้าก้อนหินซากฟอสซิลก็มีจำหน่าย ซึ่งซากหอยโบราณที่พบบนเทือกเขาแอนดีสความสูงตั้งหลายพันเมตรเหล่านั้นก็มีอายุอานามพอ ๆ กับหินเก่าแก่ประเภทเดียวกันที่พบบนเทือกเขาหิมาลัยด้วยเช่นกัน เช่นนี้แล้วก็น่าสนใจมากในแง่ที่ครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแล้วน้ำเคยท่วมทั้งโลกตามที่คัมภีร์โบราณตะวันออกกลางได้บันทึกไว้นั้นมีมูลความจริงหรือไม่

ระยะที่ห่างออกจากตัวเมืองเก่าเพียงเล็กน้อยแค่ระยะเดินถึง สามารถสำรวจตลาดใหญ่ขายทุกอย่างชนิดสำเพ็ง เยาวราช ประตูน้ำ บางลำพูรวมกันอาจไม่สามารถเทียบได้ เดินสำรวจตรวจตราและถ่ายรูปไปพลางอาจหอบหายใจถี่เพราะปริมาณออกซิเจนต่ำกว่าค่าปกติที่อยู่บนพื้นที่สูงเกือบสี่พันเมตรเช่นนี้ แต่สนุก เพราะมีสีสันและมีชีวิตชีวา คล้ายตลาดสดของประเทศในแถบเอเชียซึ่งไม่เป็นระเบียบเรียบร้อย พวกฝรั่งมังค่าอาจจะตื่นตา ทว่าคนไทยอาจจะรู้สึกถึงความคุ้นเคยบางประการแม้จะจากบ้านเมืองตัวเองมาไกลค่อนโลกเช่นนี้ ต้องเรียกว่าเป็นความเหมือนแบบ same same but different ล่ะ เพราะสีสันฉูดฉาดที่แตกต่าง กลิ่นที่จมูกรับสัมผัสก็ไม่ใช่กลิ่นแบบเอเชีย สิ่งที่เหมือนคือความวุ่นวายขวักไขว่และไร้ระเบียบนั่นแหละ 

คนดั้งเดิมอาศัยอยู่กันมาก่อนพวกสเปนจะมารุกรานคือชนเผ่าอินคาหลากหลายชาติพันธุ์ เทียบกับเมืองไทยก็คงเหมือนชนเผ่าบนดอย ไม่ว่าจะเป็นอาข่า ลีซู ปวากะญอ ลาหู่ และอื่น ๆ อีกมากมาย ที่โบลิเวียนั้นคนท้องถิ่นเชื้อสายหลักคือ คนไอยมารา และเกชัว คนเหล่านี้มีผิวสีน้ำตาล ผมดำ และโครงหน้าคล้ายคนอินเดียนแดงทางอเมริกาเหนือ สันนิษฐานว่าน่าจะมีความเกี่ยวโยงกันทางพันธุกรรม และน่าจะมีบางอย่างเชื่อมโยงกับคนเอเชียด้วย หากพิจารณาเฉพาะในตัวเมืองลาปาซแล้วจะพบว่าประชากรราว 80% เป็นคนท้องถิ่นดั้งเดิม มีคนขาวซึ่งเป็นลูกหลานชาวยุโรปซึ่งตกค้างมาจากสมัยล่าอาณานิคมอยู่เพียงเล็กน้อย นัยหนึ่งก็คือโบลิเวียเป็นประเทศซึ่งมีความเป็นชาตินิยมสูง แม้กระทั่งประธานาธิบดีก็เป็นคนที่ปกครองยาวนานมากที่สุดคนหนึ่ง คือโมราเลส ก็เป็นคนเผ่าไอยมารา แถมยังมีนโยบายแข็งกร้าวต่อท่าทีของสหรัฐอเมริกาโดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องพืชโคคา เป็นที่ทราบกันดีว่าใบโคคานั้นนำไปใช้เป็นสารตั้งต้นร่วมกับการผลิตยาเสพติดร้ายแรงโคเคน ซึ่งในความเป็นจริงแล้วโคคาเป็นพืชประจำถิ่นบนเทือกเขาแอนดีสและผู้คนก็เคี้ยวใบโคคาแห้งกันมายาวนานหลายศตวรรษ เรียกว่าเป็นวัฒนธรรมอินคาอย่างหนึ่งก็ว่าได้ โบลิเวียเป็นประเทศเดียวในอเมริกาใต้ที่ออกกฎหมายอนุญาตให้มีการขายใบโคคาแห้งในตลาดร้านค้าได้ ซึ่งสร้างความไม่พอใจให้แก่รัฐบาลสหรัฐอเมริกาค่อนข้างมาก ทั้งนี้ก็เพราะมองกันคนละมุมนั่นเอง

ในตลาดเต็มไปด้วยพ่อค้าแม่ขาย ส่วนใหญ่ผู้หญิงหลังแต่งงานไปจนถึงวัยกลางคนมักเริ่มกลายสภาพเป็น “ตุ่มเคลื่อนที่” เพราะรูปร่างและน้ำหนักตัวของพวกเธอ ด้วยเอกลักษณ์เครื่องแต่งกายเฉพาะไม่ซ้ำแบบหรือพยายามตามกระแสโลกปัจจุบันที่นิยมหญิงร่างบางสูงโปร่ง ผู้หญิงโบลิเวียปล่อยให้ร่างท้วมฉุเพราะเชื่อว่าคือความอุดมสมบูรณ์ สามารถสืบทอดเผ่าพันธุ์ได้ดีกว่า อีกทั้งแฟชั่นเครื่องแต่งกายก็ยังคงเป็นการนุ่งกะโปรงจับจีบคล้ายสุ่มไก่สีสันฉูดฉาด พร้อมกับสวมหมวกทรงคาวบอยหรือหมวกนักมายากล อันที่จริง ผู้หญิงโบลิเวียแข็งแกร่งกว่าที่คิดมาก เพราะมีกีฬามวยปล้ำที่เรียกว่าโชลิตา ซึ่งนักกีฬาจะต่อสู้กันในสังเวียน อาจจะเป็นผู้หญิงสู้กับผู้หญิงด้วยกันเอง หรือผู้หญิงต่อกรกับผู้ชายอกสามศอกก็ได้ ดังนั้น ถ้าจะให้ดี อย่าได้ริต่อล้อต่อเถียงกับผู้หญิงประเทศนี้จะดีที่สุด  

แม้ศาสนาตะวันตกจะมีบทบาทในสังคม แต่คนโบลิเวียจำนวนมากยังคงเหนียวแน่นในจารีตและความเชื่อดั้งเดิมแห่งบรรพบุรุษ ยังคงเชื่อถือโชคลางและผีสาง ยังมีการบนบานสานกล่าว สังเกตได้ง่ายจากย่านหนึ่งใกล้คาสโกเวียโฮที่เต็มไปด้วยร้านขายเครื่องเซ่นไหว้ รวมถึงของบวงสรวงอย่างเช่นรกและตัวอ่อนสัตว์ประเภทลามาขายเป็นสินค้าปกติ นั่นก็อีกหนึ่งความน่าสนใจในลาปาซ 

หากอยากเห็นเมืองในมุมกว้างและสูง ชนิดตื่นตาตื่นใจ ด้วยสนนราคาถูก ก็ต้องนั่งกระเช้าไฟฟ้าอันเป็นขนส่งสาธารณะชั้นเยี่ยม เพราะมีเครือข่ายครอบคลุมแทบทั่วทั้งเมือง และยังคงมีการขยายมากขึ้นไปอีก เทียบแล้วก็คงคล้ายกับระบบรถไฟฟ้าทั้งบนดินและใต้ดินในเมืองใหญ่ทั้งหลาย รวมทั้งกรุงเทพมหานครที่พยายามเชื่อมทั้งเมืองเข้าด้วยกัน แต่ลาปาซไม่สามารถใช้ระบบรถไฟฟ้า เพราะเมืองตั้งอยู่บนไหล่เขาลาดชันมาก กระเช้าไฟฟ้าจึงเป็นวิธีที่สมเหตุสมผลมากกว่าโดยประการทั้งปวงนั่นเอง นอกจากจะได้ชมทั้งเมืองแล้ว ในวันฟ้าเปิดยังมองเห็นภูเขาหิมะในระยะไกลออกไปอีกด้วย

จะได้ “สัมผัส” สิ่งละอันพันละน้อยในเมืองใหญ่ลาปาซมากน้อยเพียงใดนั้นขึ้นอยู่กับปริมาณเวลาที่มี กับความกว้างของใจของผู้ไปเยือนที่เปิดออก ...ไหน ๆ ก็ยากเย็นกว่าจะไปถึงแล้ว ก็อยู่ให้นานหน่อย เปิดใจให้กว้าง ๆ เพื่อรับทราบเรียนรู้ และซึมซับความประทับใจที่เมืองนี้สามารถหยิบยื่นให้ได้ ดีไหม?    

---

โปรเด็ด! ถึง 31 ก.ค. นี้ Ford Ranger, MG ZS, Mazda 2 และ Nissan อัลเมร่า ทักไลน์ @THESHOPSTIMES 
คลิก????https://lin.ee/vfTXud9

เรื่องของการมีครอบครัว มีชีวิตคู่ ถือเป็นเรื่องใหญ่ของชาวโลกตะวันออก โดยเฉพาะชาวจีน ซึ่งครอบครัวมักห่วงอาทรในเรื่องของมีชีวิตคู่ของบุตรหลานอยู่เสมอ จึงทำให้เกิด “ตลาดนัดหาคู่ นครเซี่ยงไฮ้ (Shanghai marriage market)” ขึ้น จึงขอนำมาเล่าในบทความประจำสัปดาห์นี้ครับ

ตลาดนัดหาคู่ เป็นสถานที่จัดขึ้นเพื่อหาคู่แต่งงาน ณ People's Park ในนครเซี่ยงไฮ้ ประเทศจีน โดยผู้ปกครองของหนุ่มสาวที่ยังไม่ได้แต่งงานต่างก็แห่แหนกันไปยังสวนสาธารณะ People's Park ในทุกวันเสาร์และอาทิตย์ ตั้งแต่เที่ยงวันถึงห้าโมงเย็น เพื่อนำเสนอ แลกเปลี่ยน ข้อมูลเกี่ยวกับบุตรหลานของตน ซึ่งยังครองตัวเป็นโสดอยู่

ตลาดนัดคนโสด ณ People's Square มีมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2547 มีค่าใช้จ่ายประมาณ $3.20 USD สำหรับโฆษณาที่แสดงเป็นเวลาห้าเดือน และมีนายหน้าหาคู่แต่งงานโดยสามารถเข้าถึงหมายเลขโทรศัพท์อย่างเต็มรูปแบบ โดยมีค่าธรรมเนียมการลงทะเบียน $16.00 ตลาดนัดคนโสดที่จัดขึ้นเป็นครั้งแรกในปี พ.ศ. 2547 ณ สวนสาธารณะ Longtan กรุงปักกิ่ง ผู้เกษียณที่ไปสวนสาธารณะเพื่อออกกำลังกายตอนเช้ามักพบว่าในการสนทนามีเด็กที่ยังไม่แต่งงานในวัยยี่สิบกลางถึงปลาย ด้วยความกระวนกระวายที่จะแต่งงานกับลูก ๆ ของพวกเขา ผู้อาวุโสเริ่มจัดงานจับคู่ที่พวกเขานำเสนอข้อมูลเกี่ยวกับลูก ๆ ของพวกเขา และมองหาการจับคู่ที่เป็นไปได้ ตั้งแต่นั้นมา สวนสาธารณะในเมืองใหญ่ ๆ เช่น เซินเจิ้น หวู่ฮั่น เซี่ยงไฮ้ หางโจว และเทียนจิน ก็กลายเป็นสถานที่จับคู่อย่างไม่เป็นทางการ

ตลาดนัดหาคู่ เป็นการรวมตัวของคนโสด แต่ส่วนมากจะเป็น พ่อ แม่ ที่กังวลว่า ลูกชาย ลูกสาวของตนจะไม่มีคู่ จึงมารวมตัวกัน จับคู่ หาคู่แต่งงานให้กับลูก ๆ ของตน มีการตั้งป้าย บอกคุณลักษณะ รูปร่างหน้าตา ฐานะ การศึกษา การงาน ไม่ต่างจากโปรไฟล์ที่พบเห็นตามเว็ปไซต์นัดเดทเลยแม้แต่น้อย 

ป้ายบอกคุณลักษณะในตลาดนัดหาคู่

เป้าหมายหลักในการเข้าร่วมตลาดนัดหาคู่ คือ ให้พ่อแม่หาคู่ครองที่เหมาะสมสำหรับลูก ๆ ของตน มาตรฐานในการหาคู่ที่ใช่อาจขึ้นอยู่กับ (แต่ไม่จำกัดเฉพาะ) อายุ ส่วนสูง งาน รายได้ การศึกษา ค่านิยมของครอบครัว ราศีจีน และบุคลิกภาพ ผู้สูงอายุที่เกิดระหว่างปี 1950 ถึง 1960 มักจะเป็นพ่อค้า แม่ค้า ของตลาดนัดแห่งนี้ ผู้สูงอายุเหล่านี้ต่างพากันโฆษณาคุณสมบัติของลูก ๆ ที่ยังไม่แต่งงาน ซึ่งเกิดในช่วงทศวรรษ 1970 ถึง 1990 โดยในตลาดนี้ ข้อมูลทั้งหมดนี้จะถูกเขียนไว้บนกระดาษแผ่นหนึ่ง ซึ่งจากนั้นจะแขวนไว้บนเชือกสายยาวท่ามกลางโฆษณาบรรดาบุตรหลานของผู้ปกครองคนอื่น ๆ 

ป้ายโฆษณานำเสนอบุตรหลานแขวนไว้บนเชือกสายยาวท่ามกลางโฆษณาบรรดาบุตรหลานของผู้ปกครองคนอื่น ๆ

โฆษณานำเสนอบุตรหลานยังติดอยู่ตามถุงกระดาษ ติดตามต้นไม้ ติดกับร่ม หรือวางบนพื้นตรงข้ามสวน People's Park ผู้ปกครองเดินไปรอบ ๆ เพื่อพูดคุยกับผู้ปกครองคนอื่น ๆ เพื่อดูว่า หนุ่มสาวมีความเหมาะสมคล้องจองกันหรือไม่ หลังจากที่มาตรฐานของลูก ๆ หนุ่มสาวตรงกันแล้วก็จะมีการนัดเจอกัน

โฆษณานำเสนอบุตรหลานยังติดอยู่ตามถุงกระดาษ ติดตามต้นไม้ ติดกับร่ม หรือวางบนพื้น

ตลาดนัดคนโสดมีสองโซนหลัก : เขตปลอดอากร และ โซนจับคู่สมัครเล่น 

เขตปลอดอากร เป็นที่ซึ่งผู้ปกครองของหนุ่มสาวมองหาคู่ที่มีเหมาะสมสำหรับลูกชายหรือลูกสาวคนเดียวของพวกเขา นอกจากนี้ยังมีคนรุ่นใหญ่บางคนซึ่งกำลังมองหาคู่ของตัวเอง ภายในเขตปลอดอากรมีโซนย่อยมากมายที่ผู้ปกครองสามารถติดโปสเตอร์ของบุตรหลานได้ โซนย่อยบางโซนจะแบ่งตามปีเกิด เช่น โซนทศวรรษ 1970, 1980 และ 1990 โซนอื่น ๆ ได้แก่ โซนต่างประเทศ โซน “เซี่ยงไฮ้ใหม่” เขตหย่าร้าง โซนมุสลิม และโซนภูมิภาค 

เขตจับคู่สมัครเล่น ผู้จับคู่มืออาชีพหรือแบบสมัครใจจะแบ่งปันรายชื่อผู้สมัครที่มีเหมาะสมให้กับผู้ปกครองที่เข้าร่วม มีนักจับคู่มืออาชีพในตลาดที่คิดค่าธรรมเนียมการให้คำปรึกษา 100-200 หยวนสำหรับหญิง และไม่มีค่าธรรมเนียมสำหรับชาย กล่าวกันว่า ความไม่สมดุลนี้เกิดจากหญิงในตลาดคนโสดมีมากกว่า ตามรายงานของสื่อท้องถิ่น นักจับคู่มืออาชีพเหล่านี้มักจะกลายเป็นนักเล่นกลที่หายตัวไปหลังจากได้รับค่าธรรมเนียมจากเหล่าบรรดาผู้ปกครองที่ต้องการหาคู่ให้กับลูก ๆ ของตน

ร่มสำหรับโฆษณา ผู้ปกครองหลาย ๆ คนไม่ได้รับความยินยอมจากลูก ๆ ให้เข้าร่วมงานนี้ และได้รับการอธิบายว่า ใช้บริการ "match.com จะตรงใจกว่า" ด้วยอัตราความสำเร็จต่ำ ในสายตาของผู้ปกครองหลาย ๆ คน การรวมตัวเพื่อจับคู่ลูก ๆ ของพ่อแม่ เช่น ตลาดนัดหาคู่ในนครเซี่ยงไฮ้ เป็นวิธีเดียวที่จะรักษารูปแบบการออกเดทแบบดั้งเดิมสำหรับลูก ๆ ของพวกเขาในประเทศจีนสมัยใหม่ ประเพณีในอุดมคติอันยาวนานของจีนในการสืบสานสายเลือดของครอบครัวเป็นสิ่งสำคัญมากในวัฒนธรรมจีนตามนโยบายลูกคนเดียว เมื่อเริ่มเข้าสู่วัยแต่งงานทั่วไป "ตลาดหาคู่" ของจีนจึงมีเสถียรภาพที่สั่นคลอน โดยเฉพาะสำหรับชายในจีน มหาวิทยาลัย Kent คาดการณ์ว่าภายในปี 2021 ชายจีนราว 24 ล้านคนจะยังไม่ได้แต่งงานและไม่สามารถหาภรรยาได้

โดยทั่วไปแล้ว ผู้สูงอายุที่อาศัยอยู่ในพื้นที่จะรวมตัวกันด้วยความสมัครใจ

รูปแบบของตลาดนัดหาคู่ ตลาดเหล่านี้ไม่มีผู้จัดงานอย่างเป็นทางการ โดยทั่วไปแล้ว ผู้สูงอายุที่อาศัยอยู่ในพื้นที่จะรวมตัวกันด้วยความสมัครใจ อย่างไรก็ตาม ตลาดนัดหาคู่มีแนวโน้มที่จะมีลักษณะที่คล้ายคลึงกัน ประการแรก อัตราส่วนทางเพศมักเป็นการจะมองหาฝ่ายชายมากกว่า แม้ว่าในประเทศจีนจะมีจำนวนประชากรชายมากกว่าประชากรหญิงก็ตาม ในสวนจงซานของปักกิ่ง ผู้ปกครอง 80% มองหาสามีสำหรับลูกสาวคนเดียวของพวกเขา ฝ่ายหญิงที่ถูกส่งเข้าร่วมหาคู่ในตลาดส่วนใหญ่เป็นหญิงสาวที่มีการศึกษาระดับวิทยาลัย ซึ่งมีงานทำ และเติบโตในเซี่ยงไฮ้ สาว ๆ ในเมืองเหล่านี้เป็นตัวแทนของชนชั้นกลางคนใหม่ของจีน แต่มักถูกจัดอยู่ในประเภท "หญิงสาวที่เหลือ" ในตลาดนัดหาคู่ ผู้ปกครองจะใช้กลยุทธ์ต่าง ๆ ในการทำการตลาดให้บุตรหลานของตน เช่น ทักษะที่มี การบริการลูกค้า และการเจรจาต่อรองที่ดี การออกแบบ ป้าย โปสเตอร์ อย่างรอบคอบ และการแต่งกายที่ดีเพื่อแสดงถึงการอบรมเลี้ยงดูที่ดี

แม้ว่าจะไม่มีข้อกำหนดที่เป็นทางการสำหรับการโฆษณาในตลาด แต่ลักษณะบางอย่างถือเป็นที่ต้องการมาก สำหรับฝ่ายหญิง คือ อายุน้อย รูปร่างหน้าตาดี การศึกษาดี หัวอ่อน เชื่อฟัง จะเป็นที่ต้องการ สำหรับชาย การมีระดับการศึกษาที่สูงขึ้น การงานที่ดี และรายได้สูง เป็นสิ่งสำคัญ ด้วยคาดว่า ฝ่ายชายจะเป็นเจ้าของอพาร์ตเมนต์และรถยนต์ การมีทะเบียนบ้านในเซี่ยงไฮ้ (Hukou) มีความสำคัญอย่างมากสำหรับผู้เข้าร่วมในตลาดนัดหาคู่ทุกคน

ตัวอย่างข้อความโฆษณา “สาวสวย เกิดปี พ.ศ. 2524 สูง 162 เซนติเมตร จบการศึกษาปริญญาตรี ทำงานเป็น Project director ของบริษัทต่างชาติ เงินเดือนมากกว่า 10,000 หยวน (ราว 52,000 บาท) ต้องการหาชายที่เกิดตั้งแต่ปี พ.ศ. 2517-2526 จบปริญญาตรีหรือสูงกว่า และเป็นคนที่มีความรับผิดชอบต่อครอบครัว”

การวิจัยชาติพันธุ์วิทยาเพื่อศึกษาแรงจูงใจของผู้ปกครองในการเข้าร่วมตลาดนัดหาคู่ในนครเซี่ยงไฮ้ พบว่า ตลาดนัดหาคู่ในเซี่ยงไฮ้มีอัตราความสำเร็จต่ำ และผู้ปกครองส่วนใหญ่ยอมรับว่าไม่น่าจะพบคู่ที่ตรงกัน แต่ผู้ปกครองมักจะกลับมาที่ตลาดเพื่อโฆษณาบุตรหลานของตนต่อไป งานวิจัยชิ้นหนึ่งอธิบายว่าตลาดตอบสนองต่อความวิตกกังวลโดยรวมของสังคมจีน โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เกิดในปี 1950 และ 1960 ผู้คนรุ่นนี้เป็นพ่อแม่ของลูกคนเดียว เพื่อที่จะรักษาทะเบียนบ้านในเขตเมือง หลายคนยังคงเป็นโสดในวัยสามสิบ เมื่อพวกเขากลับบ้านเกิด รัฐต้องเข้าไปแทรกแซงจัดการนัดพบเพื่อแก้ปัญหานี้ แหล่งที่มาของความวิตกกังวลของผู้ปกครองอีกประการหนึ่งคือ ความรู้สึกที่ครอบคลุมถึงความผันผวนและความไม่มั่นคงตั้งแต่การปฏิรูปเศรษฐกิจในประเทศจีน ผู้ปกครองกังวลเรื่องความมั่นคงทางการเงินของบุตรหลาน ที่พักอาศัยในย่านใจกลางเมืองที่มีราคาแพงอย่างรวดเร็ว เช่น นครเซี่ยงไฮ้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากไม่มีระบบสวัสดิการสังคมที่แข็งแกร่งในการจัดหาที่อยู่อาศัยและความมั่นคง 

ด้วยเหตุนี้ ผู้ปกครองเหล่านี้จึงกังวลว่า ลูกเพียงคนเดียวของพวกเขาจะเติบโตขึ้นมาใช้ชีวิตที่ยากลำบาก และมีชีวิตแต่งงานที่ไม่มีความสุข ตลาดนัดหาคู่จึงเป็นช่องทางสำหรับผู้ปกครองที่จะแบ่งปันความกังวลส่วนตัวของพวกเขาในที่สาธารณะ ซึ่งเป็นสิ่งที่วัฒนธรรมจีนดั้งเดิมเห็นว่า ไม่เหมาะสมในสภาพแวดล้อมอื่น ๆ ดังนั้น หน้าที่หลักของตลาดคือ การสร้างการชุมนุมทางสังคมสำหรับผู้สูงอายุเพื่อแบ่งปันความกังวลร่วมกันในสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงของนครเซี่ยงไฮ้ แรงจูงใจอื่น ๆ ในการไปตลาดนัดหาคู่รวมถึงการเน้นที่การรักร่วมเพศ เนื่องจากผู้ปกครองจำนวนมากพิจารณาเฉพาะผู้สมัครที่มีภูมิหลังทางเศรษฐกิจและสังคมที่คล้ายคลึงกันเท่านั้น และความสงสัยเกี่ยวกับความสามารถของลูกของตนในการหาคู่ครองที่เหมาะสม

หน้าที่หลักของตลาดคือ การสร้างการชุมนุมทางสังคมสำหรับผู้สูงอายุเพื่อแบ่งปันความกังวลร่วมกันในสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงของนครเซี่ยงไฮ้

การเปลี่ยนแปลงรูปแบบการแต่งงาน เมื่อเร็ว ๆ นี้ หญิงที่มีการศึกษาดีและมีอาชีพการงานที่มั่นคงในประเทศจีน ต่างก็ไม่รีบร้อนที่จะแต่งงาน พวกเธอมีทางเลือกมากกว่าหญิงในรุ่นก่อน ๆ และไม่กลัวที่จะให้ความสำคัญกับอาชีพของตนเป็นอันดับแรก การเปลี่ยนแปลงในอุดมคติในการแต่งงานทำให้หญิงอยู่ในตำแหน่งที่สูงกว่า และมีอำนาจทางสังคมมากขึ้นจากเดิมที่ชายเคยครอบงำตามประเพณี ปัจจุบันมีหญิงจำนวนมากขึ้นที่พยายามหาชายที่มีความรับผิดชอบและมีความซื่อสัตย์ แทนที่จะเป็นแค่งานที่ได้ค่าตอบแทนสูง

อัตราการแต่งงานในจีนมีแนวโน้มลดลง โดยเฉพาะหญิงที่มีการศึกษาดีและมีอาชีพการงานที่มั่นคง

เช่นกันมาตรฐานของชายหลายคนเปลี่ยนไปตามความก้าวหน้าของสถานภาพของหญิงตามหน้าที่การงานเช่นกัน พวกเขาคาดหวังจะได้ภรรยาเป็นหญิงที่ได้รับการศึกษาและอยู่ในเส้นทางอาชีพที่ดี แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปอย่างมากคือมุมมองของคนรุ่นก่อนในเรื่องนี้ พวกเขาเห็นด้วยกับคนรุ่นใหม่ โดยคุณสมบัติที่สำคัญที่สุดสองประการในภรรยาคือ "ความสง่างามและเส้นทางอาชีพที่ดี" ค่อนข้างเปลี่ยนจาก "ความขยันหมั่นเพียรและความตั้งใจเป็น แบกรับภาระแห่งชีวิต"

ตลาดนัดหาคู่ในเซี่ยงไฮ้ยังเป็นการตอบสนองต่อความเป็นปัจเจกบุคคลอย่างรวดเร็วในประเทศจีนตั้งแต่ยุคปฏิรูปตลาด การเปิดตลาดและการถอนตัวของรัฐจากบริการทางสังคมจำนวนมากทำให้เกิดความจำเป็นในการขัดเกลาทางสังคมมากขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้สูงอายุในรุ่นนั้น ดังนั้นตลาดนัดหาคู่จึงเป็นการตอบสนองต่อความวิตกกังวลทางสังคมของชาวจีนที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน

---

โปรเด็ด! ถึง 31 ก.ค. นี้ Ford Ranger, MG ZS, Mazda 2 และ Nissan อัลเมร่า ทักไลน์ @THESHOPSTIMES 
คลิก????https://lin.ee/vfTXud9

ในมุมมองของนักลงทุนรุ่นใหม่ที่ตระหนักถึงการมีส่วนร่วมและรับผิดชอบต่อสังคม การตัดสินใจลงทุนและการพิจารณาผลตอบแทนที่ต้องการจึงไม่ได้จำกัดอยู่เพียงในรูปของตัวเงินและความมั่งคั่งสูงสุดเท่านั้น หากแต่มีวัตถุประสงค์ของการลงทุนเพื่อผลตอบแทนในระยะยาวและสร้างผลกระทบเชิงบวก หรือลดผลกระทบเชิงลบต่อสังคมและสิ่งแวดล้อมในวงกว้าง ด้วยการลงทุนตามแนวคิดการลงทุนแบบยั่งยืน (Sustainable Investment) ผ่านการลงทุนในตราสารหนี้เพื่อสิ่งแวดล้อม หรือ หุ้นกู้สีเขียว หรือ กรีนบอนด์ (Green Bond) 

ตราสารหนี้เพื่อสิ่งแวดล้อมเป็นตราสารทางการเงินที่มุ่งเน้นระดมเงินทุนเพื่อใช้ในโครงการที่ส่งผลดีต่อสิ่งแวดล้อม ภายใต้การส่งเสริมจากคณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ (ก.ล.ต.) ใน 3 รูปแบบ ได้แก่ 

(1) ลดและแก้ไขปัญหามลภาวะ 

(2) ส่งเสริมอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพ 

(3) ลดและแก้ไขปัญหาการเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศ 

โดยมีมาตรฐานตราสารหนี้ว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ 3.0 (Climate Bond Standard) เพื่อรับรองว่าตราสารหนี้จะให้เงินทุนสำหรับโครงการที่มีประโยชน์ต่อสิ่งแวดล้อม และสอดคล้องกันโดยสมบูรณ์กับหลักการตราสารหนี้เพื่อสิ่งแวดล้อม (Green Bond Principles)

ประเภทของกรีนบอนด์ ประกอบด้วย 

1.) Standard Green Bond ได้แก่ Green Bond ที่มุ่งตอบโจทย์สิ่งแวดล้อม ซึ่งผู้ถือตราสารหนี้มีสิทธิเรียกร้องให้ผู้ออกตราสารหนี้ชําระหนี้และจ่ายผลตอบแทนตามเงื่อนไขที่ได้ตกลงกัน

2.) Green Revenue Bond ได้แก่ Green Bond ที่มีกระแสเงินสดเป็นหลักประกันการชําระหนี้ เช่น รายได้ ค่าธรรมเนียม ภาษีจากโครงการเพื่อการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม ทั้งนี้ เงินที่จะได้รับจากการออกตราสารหนี้ลักษณะนี้จะนําไปใช้ในโครงการที่ก่อให้เกิดกระแสเงินสดนั้นเองหรือโครงการเพื่อสิ่งแวดล้อมอื่นด้วยก็ได้

3.) Green Project Bond ได้แก่ Green Bond ที่ออกเพื่อระดมทุนให้แก่โครงการเพื่อสิ่งแวดล้อม ไม่ว่าจะโครงการเดียวหรือหลายโครงการซึ่งผู้ลงทุนเป็นผู้รับความเสี่ยงโดยตรงในผลสำเร็จของโครงการนั้น

4.) Green Securitized Bond ได้แก่ Green Bond ที่มีการนําโครงการเพื่อสิ่งแวดล้อมโครงการเดียว หรือหลายโครงการมาเป็นหลักประกัน เช่น Covered Bonds Asset-Backed Securities และ Mortgage-Backed Securities โดยการออกตราสารหนี้ดังกล่าวนั้นต้องสอดคล้องกับหลักเกณฑ์ที่มุ่งตอบโจทย์สิ่งแวดล้อมด้วย

ตลาดกรีนบอนด์ในไทยในปีนับจากปี 2562 มีมูลค่ากว่า 3 หมื่นล้านบาท โดยที่ผ่านบริษัทมหาชนจำกัดที่ประสบความสำเร็จจากการจำหน่ายกรีนบอนด์ อาทิเช่น 

บริษัท ปตท. จำกัด (มหาชน) (ปตท.) ออกและเสนอขายกรีนบอนด์ อายุ 3 ปี อัตราดอกเบี้ย 2.25% ต่อปี มูลค่า 2,000 ล้านบาท เพื่อนำไปใช้ลงทุนในโครงการเพื่อทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ได้แก่ โครงการปลูกป่าเพื่อฟื้นฟูระบบนิเวศและลดภาวะโลกร้อน เพื่อดูแลป่าในระยะยาว และศูนย์เรียนรู้ของสถาบันปลูกป่าและระบบนิเวศ ปตท. 

บริษัท โกลบอล เพาเวอร์ ซินเนอร์ยี่ จำกัด (มหาชน) หรือ GPSC ออกและเสนอขายกรีนบอนด์ ชนิดไม่ด้อยสิทธิ ไม่มีประกัน มูลค่าของหุ้นกู้ที่จะเสนอขายรวม 5,000 ล้านบาท เพื่อนำเงินจากการระดมทุนไปใช้ในพัฒนาโครงการไฟฟ้าสะอาดสู่ความยั่งยืน ได้แก่ โครงการโรงไฟฟ้าจากพลังงานแสงอาทิตย์ และโครงการบริหารจัดการขยะครบวงจร (Waste-to-Energy) 

บริษัท บีทีเอส กรุ๊ป โฮลดิ้งส์ จำกัด (มหาชน) หรือ BTS ออกและเสนอขายกรีนบอนด์ 3 ครั้ง ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2562 เป็นต้นมา เพื่อนำเงินจากการระดมทุนไป ใช้ลงทุนในโครงการรถไฟฟ้าสายสีชมพู (แคราย-มีนบุรี) และสายสีเหลือง (ลาดพร้าว-สำโรง) ส่งเสริมการเดินทางด้วยระบบขนส่งมวลชนด้วยพลังงานไฟฟ้า ลดการใช้รถยนต์ และจะช่วยลดการปล่อยมลภาวะในเขตกรุงเทพมหานคร

โดยการประเมินผลตอบแทนในกรีนบอนด์ จะคำนึงถึง “Greenium” (การผสมคำระหว่าง Green และ Premium) หรือผลต่างระหว่างอัตราผลตอบแทนของตราสารหนี้สีเขียว (Green Bond) กับตราสารหนี้ทั่วไป (Conventional Bond) ทั้งนี้ผลจากศึกษาที่ผ่านมา พบว่ามีทั้งในกรณีที่ที่สูงกว่า และ ต่ำกว่า) ตราสารหนี้ทั่วไป

---

ข้อมูลอ้างอิง 

https://www.setsustainability.com/page/sustainable-investment

http://www.pddf.or.th/upload/article/file_200921095754.pdf

---

โปรเด็ด! ถึง 31 ก.ค. นี้ Ford Ranger, MG ZS, Mazda 2 และ Nissan อัลเมร่า ทักไลน์ @THESHOPSTIMES 
คลิก????https://lin.ee/vfTXud9