ปัจจุบัน ไก่และผลิตภัณฑ์จากไก่ถือเป็นอาหารที่มีสำคัญต่อประชากรโลก และมีการเลี้ยงไก่กันแพร่หลายทั่วโลก โดยเริ่มต้นจากการนำไก่ป่ามาเลี้ยง ซึ่งนักวิทยาศาสตร์ได้มีการถกเถียงถึงแหล่งกำเนิดพื้นที่การเลี้ยงไก่มาเป็นเวลานาน ทั้งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ อินเดีย และจีนเหนือ ซึ่งได้มีการเสนอว่าเป็นแหล่งกำเนิด โดยเริ่มต้นในช่วงราว 4,000 ปี - 10,500 ปีก่อน 

อย่างไรก็ตาม สถาบันวิทยาศาสตร์แห่งชาติสหรัฐอเมริกา (PNAS) ได้ตีพิมพ์งานวิจัย 'The biocultural origins and dispersal of domestic chickens' (6 มิถุนายน 2565) โดยเผยข้อมูลว่าพื้นที่ที่เลี้ยง 'ไก่บ้าน' เป็นที่แรกของโลกอยู่ที่บ้านโนนวัด จังหวัดนครราชสีมา (เท่าที่พบหลักฐาน ณ ตอนนี้)

งานวิจัยของ PNAS ได้เผยหลักฐานถึงจุดแหล่งกำเนิดการเลี้ยงไก่บ้าน โดยได้ทำการวิเคราะห์ซากไก่ในพื้นที่โบราณ 600 แห่ง 89 ประเทศ ซึ่งกระดูกไก่ชิ้นแรกที่เป็นไก่บ้านไม่ใช่ไก่ป่า พบที่บ้านโนนวัด จังหวัดนครราชสีมา ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย โดยมีอายุระหว่าง 1,650-1,250 ปีก่อนคริสต์ศักราช ตรงกับยุคหินใหม่ หรือเมื่อราว 3,500 ปีก่อน ในยุคสัมฤทธิ์ 

ก่อนหน้านี้มีการศึกษาจุดกำเนิดของไก่ในช่วงก่อนหน้า โดยอ้างว่า มีการค้นพบกระดูกสัตว์ปีกคล้ายไก่เก่าแก่ในหลายพื้นที่ อาทิ การค้นพบกระดูกสัตว์ปีกที่คาดว่าอาจเป็นไก่ ในประเทศจีน อายุประมาณ 6,000 ปีก่อนคริสต์ศักราช แต่ภายหลังก็พิสูจน์แล้วว่าเป็นไก่ฟ้า (Pheasants) หรือแม้แต่การค้นพบกระดูกสัตว์ปีกที่ฮารัปปาในลุ่มแม่น้ำสินธุ อายุประมาณ 4,000 ปีก่อนคริสต์ศักราช แต่เมื่อนำมาจำแนกทางพันธุกรรมแล้วมีความคล้ายคลึงกับสายพันธุ์ไก่ป่า ตระกูลไก่ป่าแดง (Red forestflow) มากกว่าจะเป็นสายพันธุ์ไก่บ้านแบบในปัจจุบัน

หากแต่ผลการวิจัยชิ้นนี้ของ PNAS ที่บ้านโนนวัด ซึ่งระบุว่าเป็นต้นกำเนิดของการเลี้ยงไก่บ้านนั้น พบว่า มนุษย์ในสมัยก่อนได้ฝังกระดูกไก่ ซึ่งอยู่ในวงศ์ Gallus (สายพันธุ์เดียวกับไก่บ้านในปัจจุบัน) จำนวนมาก รวมกับสัตว์เลี้ยงอื่น ๆ เช่น หมู สุนัข และวัว ในฐานะสิ่งของฝังไปพร้อมกับผู้ตายในยุคนั้น ลักษณะดังกล่าวเป็นหลักฐานที่หนักแน่นชี้ว่า สัตว์ปีกเหล่านี้เป็น 'ไก่เลี้ยง' ไม่ใช่ 'ไก่ป่า'