(23 ต.ค. 66) สำนักข่าวซินหัว, โตเกียว รายงานว่า ผลสำรวจจากรัฐบาลญี่ปุ่นเมื่อไม่นานนี้ พบประชาชนที่ทำงานในญี่ปุ่นทั้งหมดร้อยละ 45.5 นอนหลับโดยเฉลี่ยน้อยกว่า 6 ชั่วโมงต่อคืน

สมุดปกขาวที่ได้รับอนุมัติจากคณะรัฐมนตรีญี่ปุ่นเมื่อต้นเดือนนี้ ระบุว่า ผู้ตอบแบบสอบถามสำรวจร้อยละ 10 เผยว่านอนหลับน้อยกว่า 5 ชั่วโมงต่อคืน ร้อยละ 35.5 นอนหลับคืนละ 5-6 ชั่งโมง และร้อยละ 35.2 นอนหลับคืนละ 6-7 ชั่วโมง

ผลสำรวจพนักงาน 10,000 คน พบราวร้อยละ 70 ของผู้นอนหลับตามปริมาณเวลาอันเหมาะสม ไม่มีความเสี่ยงเป็นโรคซึมเศร้าหรือโรควิตกกังวล ขณะที่สัดส่วนดังกล่าวลดลงต่ำกว่าร้อยละ 40 ในหมู่ผู้นอนหลับน้อยกว่าปริมาณเวลาอันเหมาะสม 3-5 ชั่วโมง

ผลสำรวจจากกระทรวงสาธารณสุขของญี่ปุ่น พบร้อยละ 27.4 ของคนทำงานที่นอนหลับน้อยกว่าปริมาณเวลาอันเหมาะสม 4 ชั่วโมง และร้อยละ 38.5 ของคนทำงานที่นอนหลับน้อยกว่าปริมาณเวลาอันเหมาะสม 5 ชั่วโมง มีแนวโน้มป่วยโรคซึมเศร้าหรือโรควิตกกังวลขั้นรุนแรง

กระทรวงฯ เสริมว่า มีความจำเป็นต้องแก้ไขชั่วโมงการทำงานอันยาวนานอย่างยิ่ง และช่วยให้คนงานมีเวลานอนหลับพักผ่อนเพิ่มขึ้น เพื่อพวกเขาสามารถรักษาสภาพจิตใจให้แข็งแรงดีได้

(26 มี.ค.67) จากเฟซบุ๊ก 'ดำรง นาวิกไพบูลย์' ได้โพสต์ข้อความแชร์อีกมุมมองของผู้ป่วยซึมเศร้ากับบทบาทหน้าที่ในสังคม ที่ไม่ได้ดูด้อยอย่างที่ใครจะหยิบไปอ้างได้ ระบุว่า...

พอดี ไปได้ยินสาว ๆ ในออฟฟิศ เจน Z เขาชิตแชตกันมาเกี่ยวกับการอ่านเลขแบบใหม่ของคุณ ธิษะณา ชุณหะวัณ - แก้วตา - Tisana Choonhavan มาหน่ะ

เพราะนางอ้างว่าอ่านผิดเพราะนอนไม่พอ นอนไม่หลับเพราะซึมเศร้า

ในกลุ่มสาว ๆ ถามความเห็นของ 'สุดสวย' ซึ่งเป็นหัวโจกของกลุ่ม และก็เป็นพนักงานที่มี Performance ที่ดีมากคนนึงในออฟฟิศเลย

ถือได้ว่าเป็นคนที่มีความรับผิดชอบสูง สู้งาน สามารถมอบความไว้วางใจให้ได้

แต่...

จุดอ่อนเพียงหนึ่งเดียวของนางคือ 'นางเป็นผู้ป่วยโรคซึมเศร้า' ที่ต้องกินยาจิตเวชเป็นประจำ

เป็นที่รู้กันในระดับบริหารว่า อาการเหวี่ยงของนางนั้นเป็นเรื่องปกติ แต่ไม่ว่าจะเหวี่ยงแค่ไหน 'งานก็จบ ครบถ้วนสมบูรณ์ตามที่สั่ง'

บางครั้ง นางก็มาทำงานพร้อมน้ำตา เพราะมีปัญหาส่วนตัวมา เช่น ทะเลาะกับแฟนอย่างหนัก จนหัวหน้างานนางถามว่า "ไหวมั้ย?"

"ไหวค่ะ" นางตอบ แล้วก็ทำงานไป ซับน้ำตาไป จนงานจบ สมบูรณ์แบบ ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ความเหวี่ยง - ซึมเศร้า แทบไม่มีผลกระทบอะไรกับผลงาน ช้าบาง แต่สมบูรณ์ตลอด ให้แก้ก็ทำ

มีเพียงครั้งเดียวเท่านั้น ที่มีการใช้อำนาจบริหารสั่งนาง คือ สั่งให้นางหอบงานไปทำข้าง ๆ เตียงของพ่อนางที่โรงพยาบาล ทำให้พ่อได้อยู่กับลูกสาวในวาระสุดท้ายของชีวิต เปิดโอกาสให้นางได้แสดงความกตัญญูอย่างเต็มที่

แน่นอน งานของนาง ไม่มีขาดตกบกพร่อง ทั้งในหน้าที่ของลูก และพนักงาน

สวยสุดนั้น ส่วนตัวนางเชียร์พรรคก้าวไกลนะ เพราะนางเห็นว่านี่คือพรรคที่จะเข้ามาสร้างความเปลี่ยนแปลง

แต่นางไม่สนใจการเมืองมากหรอก นางแค่อยากมีชีวิตของนาง และมีความสุขกับงาน

ส่วนกรณีการอ่านเลขแบบใหม่นั้น โดยสรุปแล้ว แก๊งสาว ๆ เห็นว่า

นี่เป็นการด้อยค่าผู้ป่วยโรคซึมเศร้าทางอ้อมรึเปล่า ผู้ป่วยโรคซึมเศร้าไม่ใช่คนไร้ความสามารถ

อย่าพลาดแล้วมาอ้างโรคซึมเศร้าดิ