คนไทย ใครก็ตาม หากได้รับการยกย่องว่าเป็น 'ศิลปินแห่งชาติ' บทเบื้องต้นย่อมต้องรู้ซึ้งใน 'แก่นของชาติ’ ก่อนอย่างอื่น ยังต้องมีมาตรฐานทาง 'สามัญสำนึก' เหนือกว่า 'ศิลปินข้างถนน' เช่นผม หรือใครอีกมากมาย 

นั่นก็เพื่อให้ภาพของการเป็นแบบอย่างในทางดีงามเปล่งแสงเรืองรอง เปรียบคือ 'หลักของความดี' ยืนโดดเด่นอยู่ตรงกันข้ามกับเหล่า 'มนุษย์ใจบาป' ที่คอยเซาะกร่อนบ่อนทำลายสถาบัน ไม่ใช่การไปสนับสนุนอุ้มชู ผลักดัน แสดงออกถึงการเห็นอกเห็นใจเมื่อ 'โจรคิดล้มล้างการปกครอง' ถูกศาลตัดสินว่ามีความผิดจน 'ซ่องโจร' แตกกระเจิง

เป็น 'ศิลปินแห่งชาติ' แต่กลับให้กำลังใจกลุ่มคนที่คิด 'ล้มล้างสถาบันหลักของชาติ' มันถูกหรือ? 

หรือคำว่า 'ชาติ' ที่ผมรู้จักมาตั้งแต่ชั้นประถม อาจจะเปลี่ยนแปลงไปไม่เหมือนเก่าถ้าวันข้างหน้าผมมีอายุมากขึ้น โด่งดังหรือร่ำรวยมากขึ้น สำนึกความเป็น 'คนแห่งชาติ' ก็จะต่ำเตี้ยเรี่ยดินจนหมามันเยี่ยวรดเล่นได้ง่าย ๆ กระนั้นหรือ?

ถามเพราะ...สงสัย

บริษัทค่ายเพลงต่างชาติ แม้จะมีคำว่า 'ไทยแลนด์' ต่อท้ายชื่อ จะดูหมิ่นศาล หรือเชียร์พรรคการเมืองที่ย้อนแย้งและกลิ้งกลอก ก็ไม่น่ารังเกียจเท่า 'ศิลปินแห่งชาติไทยแลนด์' ดูแคลนการตัดสินของศาลไทย และเทใจเข้าข้างเหล่ามนุษย์ที่ทำผิดกฎหมาย แถมมีเจตนาร้ายต่อสถาบันหลักของชาติเสียเอง 

ที่จริง ถ้ามองไม่เห็นคุณงามความดีของสถาบัน ถึงขนาดที่ว่ากล้าเอ่ยให้กำลังใจกลุ่มคนที่รวมตัวกันเป็นขบวนการเดินหน้า 'เอาเท้าเหยียบย่ำ' สถาบันมาตลอดหลายปี ก็น่าจะเอาคำยกย่องที่คนในชาติหยิบยื่นให้คืน อย่าให้ใครเรียกขานอีกต่อไปเลยว่าเป็น 'ศิลปินแห่งชาติ'

เปลี่ยนมาใช้ 'ศิลปินแห่งส้ม' บันทึกลงวิกิพีเดียน่าจะ 'ยืนยง' กว่า