พี่มิกตะโกนอย่างตกใจว่ารถจะพุ่งลงแม่น้ำแล้ว เราตื่นขึ้นมาจากภวังค์หักพวงมาลัยและเหยียบคันเร่งให้รถไต่ขึ้นกลับมาบนถนน เราขอโทษพี่มิกเป็นการใหญ่ พี่มิกดุเราเล็กน้อยว่าไม่ควรสนุกจนนอนไม่พอ 

จากนั้นพี่มิกเปลี่ยนมาขับรถแทนเพื่อให้เราได้นอนพักผ่อน เราหลับตาไปสักพักก็หลับสนิท กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็เมื่อรถเราเข้าเขตเมือง Albany รัฐนิวยอร์ก New York

เมื่อเอ่ยถึงรัฐนิวยอร์ก คนส่วนใหญ่จะเข้าใจว่าเมืองนิวยอร์ก (New York City) คือเมืองหลวงของรัฐ เพราะเป็นศูนย์รวมธุรกิจระดับโลก ตลาดหุ้นวอลล์สตรีท ร้านบูติกดีไซเนอร์ชื่อดัง และร้านอาหารของเหล่าเชฟมิชลินแห่กันมาปักหมุดอยู่ที่เมืองนี้ เนื่องจากเป็นเมืองท่าสำคัญของฝั่งตะวันออกของประเทศมากว่าสองร้อยปี

แต่ที่จริงแล้วเมืองหลวงของรัฐนิวยอร์กนั้นอยู่ที่เมืองอัลบานีซึ่งอยู่ทางเหนือ คนเลยมักจะเรียกบริเวณนี้ว่า Upstate 

ถ้าใครได้ผ่านไปเมืองนี้แล้วอยากแวะเที่ยว อย่าลืมไปแวะชมตึก New York State Capital สถานที่ว่าการของรัฐ ซึ่งขณะนี้ผู้ว่าการหญิงคนแรก Kathy Hochul ดำรงตำแหน่งอยู่ ถ้าชอบพิพิธภัณฑ์ ขอแนะนำให้ไป Albany Institute of History & Art และ New York State Museum ถ้าอยากจะทราบรายละเอียดเกี่ยวกับการท่องเที่ยวในอัลบานี ท่านผู้อ่านสามารถหาข้อมูลได้จากเว็ปไซต์ https://www.albany.org

เมื่อผ่านจากอัลบานี เราก็เข้าในเขตBerkshires ทางตะวันตกของรัฐแมสซาชูเซตส์ (Western Massachusetts) เราพากันตื่นตาตื่นใจกับทิวทัศน์สองข้างทาง ต้นไม้เต็มไปด้วยใบไม้สีแดง, ส้ม, เหลืองทองและน้ำตาล 

เมื่อแสงแดดอ่อนยามบ่ายฉายไปบนต้นไม้และใบไม้ช่างดูเหมือนกับเมืองในฝันที่แสนโรแมนติก ภูมิภาคตะวันออกเฉียงเหนือของสหรัฐฯ ที่เรียกว่า New England ซึ่งมีหกรัฐคือ Connecticut, Maine, Massachusetts, New Hampshire, Rhode Island และ Vermont นั้นมีชื่อเสียงที่มีทิวทัศน์ของใบไม้เปลี่ยนสี (Fall Foliage) ที่แสนงาม เพราะอุดมไปด้วยต้นโอ๊คและเมเปิ้ลที่มีไว้ทำน้ำตาล (Sugar Maple) ซึ่งจัดอยู่ในต้นไม้พันธุ์เปลือกแข็งที่ผลิตใบไม้แห้งหลากสีก่อนที่จะร่วงออกจากต้น 

นักท่องเที่ยวมักจะมาภูมิภาคนี้ในช่วงฤดูใบไม้ร่วงเพื่อที่จะได้ชมความมหัศจรรย์ของธรรมชาติ ถ้าใครได้มาแถวนิวอิงแลนด์ช่วงต้นถึงกลางเดือนตุลาคมไม่ควรพลาดโอกาสที่จะขับรถยลสีสันของมวลใบไม้ แถมดื่มด่ำบรรยากาศบ้านๆ ของชาวไร่อเมริกันในช่วงเก็บเกี่ยวแอปเปิ้ลและฟักทอง เนื่องจากผู้เขียนชินกับรัฐแมสซาซูเซตส์และนิวแฮมเชียร์ ขออนุญาตเน้นข้อมูลของสองรัฐนี้ https://berkshires.org เสนอข้อมูลเกี่ยวกับการท่องเที่ยวในแถบตะวันตกของรัฐแมสซาชูเซตส์รวมถึงเส้นทางชมใบไม้ร่วง https://visitnh.gov/seasonal-trips/fall/peak-foliage-map บอกเกี่ยวกับช่วงเวลาที่ใบไม้เปลี่ยนสีมากที่สุดของแต่ละพื้นที่ในรัฐนิวแฮมเชียร์ https://www.mass.gov/guides/pick-your-own-farms แนะนำฟาร์มที่มีบริการให้นักท่องเที่ยวเก็บผลไม้ด้วยตัวเองในรัฐแมสซาซูเซตส์ ส่วน https://www.pumpkinpatchesandmore.org/NHpumpkins.php เจาะให้ข้อมูลเกี่ยวกับการเก็บแอปเปิ้ลและฟักทองในรัฐนิวแฮมเชียร์

กว่าเราสองคนจะมาถึงอพาร์ตเมนต์ในบอสตันก็ปาเข้าไปเกือบสามทุ่มแล้ว ทั้งเราทั้งพี่มิกหิวมากเลยพากันไปหาอาหารจีนในไชน่าทาวน์ ตอนนั้นมีแผงร้านอาหารจีนกวางตุ้งถูกๆ แต่อร่อยอยู่บนชั้นสองของตึกที่คนไทยในบอสตันมักจะเรียกกันติดปากว่า 'เหล่าเต๊ง' 

เราสั่งข้าวหมูทอดเกลือพริกไทย ส่วนพี่มิกสั่งข้าวขาหมู พอเราทานกันเสร็จก็พากันกลับบ้านไปนอน วันรุ่งขึ้นเป็นวันเสาร์เราเลยตื่นกันสายหน่อย ทานอาหารกลางวันแบบง่ายๆ แถวๆ บ้าน พอถึงเย็นเราก็ออกไปทานอาหารที่เหล่าเต๊งอีกครั้ง แต่คราวนี้เราสั่งอาหารไทยกันทาน 

เมื่อเราได้ชิมผัดไทยและผัดซีอิ๊ว เราทั้งสองคนผิดหวังเพราะรสผิดเพี้ยนไปจากที่เราเคยทานที่ประเทศไทย มารู้ทีหลังว่าอาหารไทยส่วนใหญ่ที่อเมริกา เขาทำรสหวานนำเพื่อให้ถูกปากคนอเมริกันในสมัยนั้น หลังจากที่เราทานอาหารกันเสร็จ เราก็ชวนกันไปเที่ยวบาร์ที่อยู่ห่างจากบ้านไปสองบล็อก 

วันอาทิตย์สายๆ เราขับรถไปส่งพี่มิกที่สนามบินเพื่อบินกลับไปที่ซินซิเนติ พอกลับมาบ้านจอดรถเสร็จก็ไปเดินเล่นชอปปิงในมอลล์ข้างบ้าน เดินขึ้นบันไดเลื่อนเห็นร้าน Le Château ที่ขายเสื้อผ้าเลียนแบบดีไซเนอร์ยุโรป เราเป็นคนชอบแฟชันเลยเดินเข้าไป คนขายหนุ่มหล่อชาวอเมริกันตัวเตี้ยกว่าเรารีบกุลีกุจอเข้ามาบริการ

เราดูรอบๆ ร้านเห็นคุณภาพของไม่ค่อยดีเลยจะเดินออกจากร้านไป แต่พ่อหนุ่มคนขายตะโกนเรียกและวิ่งตามเรามา...(ติดตามตอนต่อไป)

---

เรื่อง: เรื่อง: ดร.ชัยวุฒิ จิตต์กุศล
อักษรจรัสรุ่นที่ 55 อดีตเคยเป็น Senior Lecturer ที่ University of Massachusetts, Boston (สอนเฉพาะวิชาภาษาสเปน) ปัจจุบันหันมาทำไร่ดอกไม้และผลไม้ดร.โจ