เกียวโดนิวส์รายงาน (8 มิ.ย.) ขณะที่รัฐสภาญี่ปุ่นอภิปรายถึงกฎหมายฉบับใหม่ซึ่งร่างขึ้นเพื่อคุ้มครองคนผู้ตกเป็นเหยื่อสัญญาแสดงภาพอนาจาร โดยหวังว่ากฎหมายดังกล่าวจะเป็น "ก้าวแรก" ในการยุติการแสวงประโยชน์อันไม่เป็นธรรมในวงการหนังโป๊เอวี

ผู้หญิงคนหนึ่ง ใช้ชื่อสมมติว่า ไมโกะ เล่าถึงความจำยอมเข้าสู่งานสื่ออนาจาร เพราะความยากลำบากทางเศรษฐกิจได้ผลักดันให้เธอเข้าสู่วงการสื่ออนาจารเมื่อ 10 ปีก่อน

เมื่อช่วงเวลาที่ยากลำบากกับการหางาน ดิ้นรนที่จะจ่ายค่าเช่าบ้าน เธอพิมพ์คำว่า "สื่อลามก" ในอินเทอร์เน็ต เพื่อมองหางานที่ได้ค่าตอบแทนสูง

สิ่งที่เธอเห็นต่อไปคือภาพของดาราหนังโป๊ที่มีชื่อเสียงที่ได้รับการคัดสรรและนำเสนออย่างสวยงาม ไมโกะมองว่าเป็น "โลกที่เปล่งประกาย" และเธอ

ไมโกะตัดสินใจ หางานสื่อลามกเพื่อ "ยังชีวิต" ของเธอ และพวกเธอต้องการ                            

การเข้าถึงการรักษาพยาบาลและสวัสดิการก่อนที่จะตัดสินใจ ไปสัมภาษณ์ที่บริษัทที่รับสมัครนักแสดงหนังสำหรับผู้ใหญ่

ไมโกะ ได้รับการว่าจ้างทันทีในวันเดียวกับที่เธอไปสัมภาษณ์ เธอตกลงที่จะถ่ายภาพนู้ดเพื่อใช้ในการโฆษณา และลงนามสัญญา รายได้ 1 ล้านเยน (7,500 ดอลลาร์สหรัฐ) เธอจำได้ว่ารู้สึกโล่งใจที่เธอสามารถจ่ายค่าเช่าได้

ไมโกะถูกพาไปสัมภาษณ์กับผู้กำกับหนังโป๊ ซึ่งถามเธอเกี่ยวกับประสบการณ์ทางเพศในอดีตของเธอ มันเป็นความทรงจำอันขมขื่นเกี่ยวกับความรุนแรงทางเพศที่เธอต้องถูกกระทำ

ประสบการณ์ครั้งนั้นเกิดขึ้นในงานปาร์ตี้ ไมโกะดื่มเครื่องดื่มที่เธอเชื่อว่าถูกเพื่อนร่วมงานวางยา และมารู้ตัวอีกทีเธอก็พบว่าตัวเองอยู่คนเดียวในโรงแรมกับผู้ชายคนนั้น จากเหตุการณ์นั้น เธอถูกแบล็กเมล์ให้มีความสัมพันธ์ทางเพศเป็นเวลาหนึ่งปี ชายคนนั้นขู่ว่าจะแชร์รูปภาพซึ่งเขาถ่ายโดยไม่ได้รับความยินยอมจากเธอ

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ขมขื่นกว่านั้น เมื่อเธอเล่าประสบการณ์นี้ให้ผู้กำกับฟัง เขาได้สั่งให้เธอรับบทเป็นผู้หญิงที่ "ถูกวางยาและข่มขืนในห้องพักของโรงแรม" อย่างโหดเหี้ยม

แม้ว่าเธอจะมีแผลเป็นทางอารมณ์จากความรุนแรงทางเพศในอดีต เธอคิดว่า "ถ้าฉันเข้าไปในสื่อลามก บางทีอาจจะกลบความทุกข์จากอดีตเหตุการณ์ครั้งนั้นได้ เพราะมองว่าเรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร" ดังนั้น เธอจึงเข้าไปในกองถ่ายโดยคิดว่าการย้อนอดีตของเธอใหม่ เธออาจจะสามารถเอาชนะอดีตได้

ในปีเดียวนั้น ไมโกะได้แสดงในภาพยนตร์มากกว่าสิบเรื่อง อย่างไรก็ตาม การแสดงที่เธอต้องทำนั้น กลับค่อยๆ รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ มีอยู่ครั้งหนึ่ง เธอได้รับแจ้งว่าเธอจะเข้าร่วมในฉากข่มขืนที่มีชาย 50 คน

ไมโกะบอกว่าเธอใช้เหล้า เพื่อหันเหความสนใจจากความทุกข์ทรมานที่เธอรู้สึกกับการถ่ายหนังเหล่านี้ หากไม่มีเหล้า เธอก็ไม่สามารถแม้แต่ยืนอยู่หน้ากล้องได้

ในที่สุดเธอก็เริ่มที่จะสูญเสียความทรงจำของเธอ การตรวจในโรงพยาบาลพบว่าเธอมีอาการสมองฝ่อ หรือ สมองลีบ แพทย์ของเธอบอกกับเธอว่า "คุณอยู่ภายใต้ความเครียดอย่างมาก"

ในขณะเดียวกัน ต้นสังกัดฯ กดดันให้เธอทำศัลยกรรมพลาสติกและทำงานค้าประเวณี “ถ้าฉันไม่หยุดตอนนี้ ชีวิตคงเลวร้ายกว่านี้” ไมโกะคิด รู้สึกว่าเธอมาถึงขีดจำกัดทั้งทางร่างกายและจิตใจแล้ว

ในที่สุดไมโกะก็ออกจากอุตสาหกรรมและถูกต้นสังกัดฟ้องสัญญา จนล้มละลาย เธอบอกว่าเธอยังคงทุกข์ทรมานจากการสูญเสียการได้ยิน น่าจะเป็นผลที่ตามมาของความเครียด

จนถึงวันนี้ ไมโกะไม่เคยบอกใครเลย รวมทั้งครอบครัวของเธอเกี่ยวกับชีวิตของเธอในโลกแห่งหนังโป๊ แต่ความกลัวว่าคลิปวิดีโอที่โจ่งแจ้งของเธออาจปรากฏขึ้นอีกเมื่อใดก็ได้บนอินเทอร์เน็ต ยังคงหลอกหลอนเธออยู่

เธอพยายามหลายครั้งเพื่อค้นหาวิดีโอที่เธอปรากฏตัวเพื่อขอให้ลบวิดีโอเหล่านั้นแบบออฟไลน์ อย่างไรก็ตาม แค่ดูชื่อเรื่องก็ทำให้เธอทนไม่ได้ และก็เลิกค้นหา

ไมโกะได้เรียนรู้ว่าคนบางคนที่ปรากฏในวิดีโอโป๊ เคยประสบกับความรุนแรงทางเพศเช่นเดียวกับเธอ หรือการล่วงละเมิดทางร่างกายและจิตใจที่บ้านในอดีต ดังนั้น จึงเป็นเรื่องที่เจ็บปวดสำหรับเธอที่ได้ยินคนบอกว่าผู้หญิงเลือกที่จะแสดงเองหรือบอกว่าพวกเธอ "รับผิดชอบต่อการกระทำของตนเอง"

“พวกเราคือคนที่ต้องการการสนับสนุนจากสังคมมากที่สุด แต่พวกเรากำลังถูกทอดทิ้ง” เธอกล่าว

ร่างกฎหมายปกป้องคนที่ติดอยู่ในอุตสาหกรรมสื่อลามกนั้นกำลังถูกถกเถียงกันในสภา เธอดีใจที่ในที่สุดนักการเมืองก็เริ่มแก้ไขปัญหาการแสวงประโยชน์ทางเพศจากเด็กอายุ 18 และ 19 ปี

ร่างกฎหมายที่เสนอโดยกลุ่มผู้ร่างกฎหมายสองพรรค อนุญาตให้ผู้ที่ยินยอมให้ปรากฏในเนื้อหาลามกอนาจารสามารถยุติสัญญาของตน และผู้จำหน่ายวิดีโอจำเป็นต้องกู้คืนผลิตภัณฑ์และลบฟุตเทจ

ร่างกฎหมายนี้ผ่านเอกฉันท์ในการประชุมเต็มคณะของสภาผู้แทนราษฎรในช่วงปลายเดือนพฤษภาคม สภาผู้แทนราษฎรจะพิจารณาถึงการตรากฎหมายที่เป็นไปได้ในเดือนมิถุนายน ขณะต้อนรับการเคลื่อนไหวในรัฐสภา เหยื่อหลายคนมองว่า กฎหมายนี้เป็น "เพียงก้าวแรก" และอนาคตจะต้องเน้นไปที่การบังคับใช้กฎหมายที่วางแผนไว้เพื่อประโยชน์ของเหยื่อ

ไมโกะเชื่อว่ามีหลายคนที่ถูกบังคับให้ทำงานสื่อลามกเพื่อ "เอาชีวิตรอด" และควรจะมีวิธีที่ดีกว่านี้สำหรับพวกเธอ ในการเข้าถึงปัจจัยการดำรงชีวิต การรักษาพยาบาลและสวัสดิการก่อนที่จะตัดสินใจไปทำงานเหล่านั้น

ที่มา : https://mgronline.com/japan/detail/9650000055176