ปีพ.ศ. 2515 เมื่อดิฉันจบชั้นมศ. 3 โรงเรียนสัตหีบ อ.สัตหีบ จ.ชลบุรี ดิฉันสอบเข้าเรียนต่อที่วิทยาลัยครูจันทรเกษม กรุงเทพมหานคร โดยใช้เวลาเรียน 4 ปี จบ ป.กศ.สูง ในวิชาเอกภาษาอังกฤษ

เมื่อจบปีการศึกษาแล้ว จึงกลับมาสมัครสอบเป็นครูสอน ณ โรงเรียนสัตหีบ ซึ่งเป็นโรงเรียนที่เปิดสอนในระดับชั้นอนุบาล จนถึงชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5

โรงเรียนสัตหีบเป็นโรงเรียนที่อยู่ในความอนุเคราะห์ของทหารเรือ ดังนั้นนักเรียนส่วนใหญ่จึงเป็นลูกหลานของทหารเรือในพื้นที่อำเภอสัตหีบ นักเรียนจะมีระเบียบวินัยตามระบบทหาร

16 พฤษภาคม 2519 เป็นวันที่เริ่มต้นชีวิตครูของดิฉัน (ซึ่งชีวิตคู่เริ่มต้นที่แห่งนี้จนถึงวันเกษียณอายุราชการ) ดิฉันได้เข้าสอนเริ่มต้นด้วยปีการศึกษา 2519 (ขณะนั้นอายุ 19 ปี) และได้รับมอบหมายให้สอนนักเรียนในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 (มศ. 1) โดยสอนวิชาภาษาอังกฤษ

นักเรียนรุ่นแรกที่ดิฉันสอนนั้น มีบางคนอายุอ่อนกว่าดิฉันเพียงปีเดียวเท่านั้น ไม่ต้องแปลกใจเสียนะคะว่า จะมีนักเรียนหนุ่มๆ แอบปิ๊งครูสาวบ้านนอกคนนี้หรือไม่

ในสมัยนั้นนักเรียนแต่ละห้องเรียนไม่ได้เรียนรวมชายหญิง ห้องใดเป็นนักเรียนชายก็เป็นชายล้วน ห้องนักเรียนชายล้วนนี่ล่ะค่ะ มีเรื่องน่าจดจำมากมาย หลากหลายอารมณ์

ดังเช่น: ครั้งหนึ่งดิฉันลาหยุดโรงเรียน 2 วัน เพื่อทำธุระส่วนตัว และเมื่อวันที่ดิฉันมาทำงานตามปกติ ดิฉันได้พบกับเรื่องราวที่น่าจดจำ และประหลาดใจ

นักเรียนชายคนหนึ่งที่ดิฉันสอน นักเรียนคนนี้อายุ 18 ปี ได้เดินเข้าหาดิฉัน ยกมือไหว้ทักทายครู

นักเรียน: สวัสดีครับครู ครูไม่มาโรงเรียน 2 วัน ครูไม่สบายหรอครับ
ครู: เปล่าค่ะ ครูสบายดีค่ะ
นักเรียน: แล้วทำไมครูไม่มาโรงเรียนครับ
ครู: ครูก็มีธุระบ้างสิคะ เธอมีอะไรหรือเปล่าคะ 
(ครูถามด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย)
นักเรียน: “ผมคิดถึงครูครับ” นักเรียนสบตาครู
ครู: ค่ะ ดิฉันตอบด้วยความประหลาดใจ แต่ทันใดนั้นก็มีสิ่งที่ทำให้ดิฉันตกใจมากขึ้นในความคิดของนักเรียน
นักเรียน: “ผมรักครูครับ” “ผมอยากเห็นหน้าครูทุกวันครับ”
ครู: อ้าว!! ดิฉันจะอยู่ในอารมณ์ไหนดีเนี่ย! 555

(ความรักเป็นสิ่งที่ดี ไม่ว่าจะอยู่ในฐานะใด โดยเฉพาะศิษย์กับครู)

แต่ครูสาวก็มีเรื่องราวที่น่าระทึกใจมาเล่าให้ฟังอีกนะ

ในสมัยนั้นช่วงปีพ.ศ. 2519 นักเรียนชายที่เกเร นิยมไปสัก “ลิงลม”

ลิงลม คล้ายเป็นการลงของชนิดหนึ่งเข้าในร่างกาย แล้วถ้าลิงลมขึ้น ก็มีอาการแปลกๆ แสดงออกมาเหมือนของขึ้น

มีนักเรียนชาย ห้องมศ. 1/9 (ดิฉันจำได้แม่นทีเดียว) ทุกชั่วโมงที่ดิฉันเข้าสอน นักเรียนที่สักลิงลมคนนี้ก็จะของขึ้นทุกครั้ง ดิฉันรู้สึกกลัว ตกใจ หวั่นไหว หลากหลายอารมณ์จริงๆ ในขณะนั้น สุดท้ายดิฉันต้องรีบออกจากห้องสอนทุกครั้ง โดยที่ยังไม่หมดชั่วโมง

วันหนึ่งดิฉันจึงเล่าเรื่องนี้ให้กับเพื่อนครูรุ่นพี่คนหนึ่งฟัง

ครูสาว: พี่คะ เวลาพี่เข้าสอนห้อง 1/9 มีนักเรียนลิงลมขึ้นบ้างไหมคะ
ครูรุ่นพี่: ไม่เคยมีนะคะ
ครูสาว: เอ่!...ทำไมชั่วโมงของหนู มีนักเรียนคนหนึ่งลิงลมขึ้นทุกชั่วโมงนะคะน่ากลัวค่ะ ตกใจต้องหนีออกมานอกห้องทุกครั้งค่ะ
ครูรุ่นพี่: นักเรียนเห็นเป็นครูสาวมังคะ เลยคิดจะอยากแกล้งครู พี่แก่แล้ว นักเรียนไม่กล้าค่ะ
ครูสาว: งั้นทำไงดีคะ น้องไม่ไหวแล้วค่ะ
ครูรุ่นพี่: เอาไม้กวาดตีเลยค่ะ พวกลิงลม พวกมีของมันจะกลัวของพวกนี้ แล้วก็จะไม่ขึ้น ลองดูนะคะ
ครูสาว: จริงๆ นะคะ น้องจะลองดูค่ะ

ชั่วโมงต่อมา ห้องมศ. 1/9 ครูสาวเข้าสอนเป็นปกติ ผ่านไปครึ่งชั่วโมง นักเรียนคนเดิมเริ่มมีอาการกระสับกระส่าย เอาล่ะสิ เจ้าลิงลมกำลังมาอีกแล้วใช่ไหมนี่ ครูสาวจึงทำใจดีสู้เสือ เอ้ย! สู้ลิงสินะ พยายามเดินไปหลังห้องเรียน หยิบไม้กวาดมาไว้ในมือ ถือเอาไว้ก่อน เมื่อนักเรียนคนนั้นมีอาการลิงลมขึ้นมามากขึ้น ดิฉันจึงลองเอาไม้กวาดตีก้นนักเรียน ปรากฏว่าอาการลิงลมก็หายไปในพริบตา

ดิฉันนึกในใจ ได้ผลจริงดังว่า 

นับแต่นั้นมา ทุกชั่วโมง เมื่อดิฉันเข้าสอนห้องมศ. 1/9 สองมือของครูสาว มือหนึ่งถึงชอล์ค อีกมือหนึ่งถือไม้กวาด 5555 อารมณ์ไหนดีเนี่ย! 

เขียนโดย: ครูหน่อย ทิวาพร รัตนใหม่ อดีตครูโรงเรียนสิงห์สมุทร อ.สัตหีบ จ.ชลบุรี ครูเกษียณที่ยังสาว หัวใจนักกิจกรรม ทำเพื่อสังคม กับเรื่องเล่าสนุกๆ ในชีวิตการเป็นครู