หลังจากตอนก่อน ที่ผมได้ไปดูอพาร์ตเมนต์กับพี่ลิซ ผมก็รีบกุลีกุจอไปทำบัตรประกันสังคมเพื่อที่จะได้เลขที่ของบัตรมาเปิดบัญชีธนาคาร 

ย้อนความไปเล็กน้อยว่า สมัยนั้นยังไม่มีอินเตอร์เน็ต เวลาต้องการข้อมูลเกี่ยวกับอะไรสักอย่าง ต้องถามคนที่มีประสบการณ์ เราก็เลยถามคุณอาผู้หญิงว่า เราจะไปทำบัตรประกันสังคมได้ที่ไหน คุณอาบอกว่าต้องไปที่ตึกของทางรัฐบาลกลาง (Federal building) ซึ่งอยู่ในใจกลางเมืองที่เรียกว่า North Station และถ้าหากเราจะไปตั้งต้นจากโรงเรียนต้องนั่งรถใต้ดินสายเขียว B เข้าเมือง (Inbound) และลงเปลี่ยนรถสายเขียวอีกขบวนที่จุดปลายทางคือ North Station ที่สถานี Boylston ซึ่งใกล้กับที่ทำงานคุณอา คุณอาเลยบอกว่าถ้าเรามาถึงที่สถานีแล้วให้เดินมาหาท่าน จะได้ไปด้วยกัน 

พอเราไปถึงตึกรัฐบาลกลางแล้ว เราต้องเดินผ่านโต๊ะต้อนรับ พนักงานที่จุดนั้นบอกให้ทุกคนหยุดเข้าแถวเพื่อรอตรวจเอกสารว่ามีครบตามที่ทางการได้ระบุไว้หรือไม่ ถ้าใครมีเอกสารไม่ครบ เขาก็จะให้กลับไปและมาใหม่เมื่อมีเอกสารพร้อม พอถึงตาเราเขาก็ตรวจว่าเรามีหนังสือเดินทางและเอกสารที่ทางโรงเรียนรับรองว่าเราเป็นนักเรียน (I-20) หรือเปล่า เมื่อเขาเห็นว่าเรามีครบ เขาก็ยื่นบัตรคิวให้เรา 

ผมรออยู่สักประมาณชั่วโมงกว่า ๆ กว่าจะทำเรื่องเสร็จ แต่แล้วก็อึ้งสนิทเมื่อพนักงานบอกว่าบัตรจะส่งมาที่บ้านภายใน 7-10 วัน เราก็นึกในใจว่าทางอพาร์ตเมนต์เขาคงยึดเงินมัดจำที่พี่ลิซให้ไว้แน่ ๆ เพราะกว่าบัตรจะมาเพื่อให้เราไปเปิดบัญชีธนาคาร ก็คงผ่านหนึ่งอาทิตย์ไปแล้ว 

ตอนนั้นผมมืดแปดด้าน ไม่รู้ว่าจะแก้ปัญหาอย่างไร จึงปรับทุกข์กับคุณอา ท่านบอกว่าเดี๋ยวท่านจะลองติดต่อไปหาอแมนดาเผื่อจะมีวิธีแก้ไข เมื่อถึงออฟฟิศคุณอา ท่านก็โทรคุยกับอแมนดาอยู่พักใหญ่ พอท่านวางหู ท่านก็บอกให้เราเตรียมตัวเดินไปหาอแมนดาด้วยกัน 

ตึกอพาร์ตเมนต์อยู่ประมาณสามสี่ช่วงตึกจากออฟฟิศคุณอา เดินประมาณสิบนาทีก็ถึง พอเราสองคนเจออแมนดา คุณอาก็หยิบสมุดเช็คออกมาแล้วเขียนเช็คให้อแมนดาสองใบ ซึ่งเป็นเงินมัดจำค่าเช่าเดือนสุดท้ายและค่าประกันความเสียหายของห้อง หลังจากที่อแมนดารับเช็คเธอก็ยื่นเอกสารมาให้เราและคุณอาเซ็น เราก็ถึงบางอ้อว่าคุณอาช่างมีความกรุณามาค้ำประกันให้เราได้มีบ้านอยู่ เราตื้นตันใจในความมีน้ำใจของคุณอา และตั้งปณิธานว่าเราจะไม่ลืมท่าน ทุกวันนี้ผ่านมากว่า 30 ปีแล้ว เรายังโทรหาท่านและซื้อของฝากท่านอย่างสม่ำเสมอ

ประมาณ 10 วันหลังจากที่เราไปทำบัตรประกันสังคม เราก็ได้รับบัตร เราดีใจมากที่จะได้ไปเปิดบัญชีสักที ซึ่งธนาคารก็อยู่ติดกับออฟฟิศคุณอา ท่านเลยช่วยเป็นธุระไปจัดการอย่างเรียบร้อย เมื่อเราได้เช็คธนาคาร เราก็รีบเซ็นใช้คุณอาท่านทันที ถึงแม้ท่านจะไม่เคยทวงเรา เราก็รู้สึกไม่ดีเมื่อเราติดเงินคุณอาเป็นจำนวนมาก หลังจากที่ท่านรับเช็คไป ท่านก็สอนเราถึงความสำคัญของเลขที่บัตรประกันสังคม ท่านเตือนว่าให้เก็บบัตรไว้ดี ๆ อย่าทำหาย อย่าเอาไปวางสุ่มสี่สุ่มห้า เพราะเลขที่บัตรนี้เป็นเหมือนส่วนหนึ่งของหลักฐานที่บ่งบอกความเป็นตัวเรา คนอื่นสามารถใช้เลขที่บัตรใบนี้ปลอมตัวเป็นเราไปสมัครบัตรเครดิตหรือใช้เป็นหลักฐานสมัครงาน ซึ่งจะนำผลร้ายมาสู่ตัวเราเอง เมื่อเราได้ยินเช่นนั้นจึงจำไว้ขึ้นใจไม่เคยแชร์เลขที่ของบัตรนี้ให้ใครเห็น

วันศุกร์ก่อนที่เราจะขึ้นบ้านใหม่ อแมนดาก็โทรศัพท์มาหาคุณอาให้เราไปรับกุญแจ เมื่อเราไปถึงเธอก็มอบกุญแจให้สามดอก ดอกหนึ่งเพื่อใช้เข้าประตูใหญ่หากพนักงานเฝ้าประตูไม่อยู่ ดอกที่สองเปิดประตูห้อง ดอกที่สามเปิดตู้ไปรษณีย์ส่วนตัว วันสุดสัปดาห์นั้นคุณอาพาไปซื้อของเข้าบ้าน เราพยายามจะประหยัดเลยบอกคุณอาให้พาไปห้างที่ขายของถูก ท่านขับรถพาไปที่ Ann & Hope ในเมือง Watertown ห่างจากบ้านท่านไปประมาณ 20 นาที เราซื้อทั้งเครื่องใช้ในครัว จานชาม ช้อนส้อม ผ้าปูเตียง หมอน ปลอกหมอน และของใช้ทำความสะอาดบ้าน พอซื้อเสร็จแล้วของเกือบเต็มท้ายรถแวนคุณอา วันก่อนย้ายคุณอาก็พาไปซื้อเตียงนอน ทั้ง ๆ ที่เรารู้ว่าแฟนจะตามมาอยู่ด้วยภายในหนึ่งปี เรายังซื้อเตียงเดี่ยวขนาดใหญ่ (full size bed) เพราะความขี้เหนียว นอกจากนั้นเราต้องรอทางร้านมาส่งเตียงที่อพาร์ตเมนต์อีกหนึ่งอาทิตย์ เราจึงต้องนอนบนพรมร้องเพลงรอไปพลาง ๆ

และแล้วก็มาถึงวันที่เราต้องย้ายบ้าน คุณอาทั้งสองขับรถแวนมาส่งถึงตึก ท่านไม่ยอมให้เราขนของขึ้นไปคนเดียว คุณอาผู้หญิงขับรถไปจอดหลังตึก ส่วนคุณอาผู้ชายกับเราทยอยขนของขึ้นห้อง กว่าจะเสร็จเราทั้งสองขึ้นลงประมาณสี่เที่ยวเล่นเอาเกือบหน้ามืด พอถึงรอบสุดท้ายคุณอาผู้หญิงขอขึ้นไปด้วย เพราะท่านอยากดูห้อง พอท่านเดินรอบห้องเสร็จ ท่านก็ชมว่าห้องกว้างดีสำหรับห้องในใจกลางเมือง ท่านคุยกับเราบนห้องเราประมาณห้านาที ท่านก็ชวนเราไปทานอาหารเย็น เราตั้งใจที่จะเลี้ยงขอบคุณท่านอยู่แล้ว เลยตอบตกลงไป เมื่อเราทั้งสามมาถึงจุดที่คุณอาจอดรถไว้ ปรากฏว่ารถแวนท่านหายไป…

---

เรื่อง: ดร.ชัยวุฒิ จิตต์กุศล
อักษรจรัสรุ่นที่ 55 อดีตเคยเป็น Senior Lecturer ที่ University of Massachusetts, Boston (สอนเฉพาะวิชาภาษาสเปน) ปัจจุบันหันมาทำไร่ดอกไม้และผลไม้