นายอัษฎางค์ ยมนาค นักวิชาการอิสระ โพสต์เฟซบุ๊ก เอ็ดดี้ อัษฎางค์ ยมนาค ระบุว่า...
ผมขอออกตัวก่อนนะว่า ผมไม่ใช่ติ่งลุงป้อม แต่เห็นทั้งเด็กๆ และไอ้แก่ทั้งหลาย บุลลี่ ลุงป้อม ลุงตู่ ด้วยความหยาบคาย แล้วก็เคืองแทนเหมือนกัน
ถึงแม้ว่าใครจะไม่พอใจการทำงานการเมืองของลุงป้อม ลุงตู่ แต่มันถูกต้องแล้วหรือที่จะใช้ความต่ำช้าของตัวเอง ไปเหยียดหยามผู้อื่น
อยากถามว่า คนที่ไปบุลลี่ ลุงตู่ ลุงป้อม ทั้งหลายนั้น เคยทำคุณประโยชน์อะไรเพื่อชาติและประชาชนบ้างหรือยัง
วันนี้ขอเอาบทสัมภาษณ์นี้มาฝาก (เผื่อบางคนไม่เคยอ่าน) คำพูดของใคร มันบอกความเป็นตัวตนของคนนั้น
ลองฟังอีกมุมของลุงป้อม ที่ใครอาจไม่เคยรู้เคยเห็น
เมื่อวันที่ 15 ก.พ.64 พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ รองนายกรัฐมนตรี ได้เปิดใจให้สัมภาษณ์พิเศษ ในรายการ “เนชั่นทันข่าวค่ำ” ทาง เนชั่นทีวี ช่อง 22 โดยผู้สื่อข่าว “อัญชลี อริยกิจเจริญ”
ถาม : ให้เล่าชีวิตในช่วงที่เป็นทหาร เคยผ่านสนามรบอะไรมาบ้าง เพราะปัจจุบันทหารหลายคนไม่ค่อยได้มีประสบการณ์เกี่ยวกับสนามรบ ในช่วงเป็นทหารวัยรุ่น?
ตอบ : จบไปก็ไปอยู่ชายแดนเลย ไปอยู่ภูพาน เดินอยู่แถวนั้นประมาณ 8 เดือน แล้วก็สมัครไปเวียดนาม ก่อนจะไปก็ไปฝึกที่เมืองกาญจน์ 6 เดือน ตอนอยู่ชายแดน ปะทะกันเกือบทุกวัน ปี 2512 ก็ลำบาก เพราะขึ้น 15 วัน ลงมา 2 วันพักแล้วขึ้นอีก 15 วัน แล้วก็เดินไปเรื่อยๆ ในภูพาน อยู่ประมาณ 8 เดือนได้ก็มาสมัครไปเวียดนาม ไปเวียดนามปีกว่า ประมาณ 13 เดือน ก็เป็นการรบที่แตกต่างกัน ระหว่างที่เวียดนามกับที่เมืองไทย โดยเมืองไทยใช้ยิงกัน แต่ที่เวียดนามมีอากาศยาน มาสนับสนุนช่วยเหลือ
ถาม : ทำไมถึงสมัครใจไปที่เวียดนาม?
ตอบ : ผมจบมาเป็นทหารราบ ต้องทำการรบ และผมคิดว่าเราจะเป็นผู้ใหญ่ต่อไปในอนาคตต้องผ่านสนามรบทุกสนามที่เราสามารถจะไปได้ จึงสมัครไป ก็ไปรบนั่นแหละ สนามรบที่เวียดนาม การส่งกำลังบำรุงดีกว่าในประเทศไทย ประเทศไทยลำบากกว่า โดย 4 วันส่งอาหารที แต่ที่เวียดนามส่งกันทุกวัน
ถาม : มีเหตุการณ์ที่รู้สึกประทับใจกับการทำหน้าที่ทหาร?
ตอบ : มันเยอะมากเลยประทับใจเยอะมาก ต้องยิงกันอะไรกัน ต่อสู้กัน
ถาม : ในสนามรบต้องระวังตัวเองอย่างไร?
ตอบ : เราก็ต้องหลบน่ะสิ หลบไม่ให้โดนจะทำยังไง ต้องทำเป้าเราให้เล็กที่สุด ทำตัวเราให้เล็กที่สุด อะไรบังได้ก็บัง
ถาม : เสร็จจากตรงนั้นกลับมาได้อะไร?
ตอบ : ได้ประสบการณ์จากการอยู่ในสนาม อยู่กับลูกน้องอยู่กับเพื่อนฝูงอยู่กับผู้ใต้บังคับบัญชา ได้รู้ว่าคนเราเวลาอยู่ในสนามรบเป็นอย่างไร เวลาอดอยากเป็นอย่างไร เพราะกินนอนอยู่ในป่า
ถาม : อยากให้เด็กรุ่นใหม่หรือทหารใหม่ๆ ได้รู้ว่าเป็นอย่างไรเพราะเขาจะไม่มีประสบการณ์ในสนามรบ แบบนี้แล้วส่วนใหญ่มีแค่เหตุที่ภาคใต้?
ตอบ : ใช่ ภาคใต้ก็ยังมีอยู่นะ แต่ว่ามันก็ ไปทางกับระเบิดอะไรพวกนี้มากกว่าที่จะมายิงกันเหมือนสมัยที่ผมเป็นเด็กๆ เป็นร้อยตรี
ถาม : ชีวิตทหารเด็กๆ ตอนนั้นลำบากไหม กว่าเราจะขึ้นมา?
ตอบ : โอ๊ย! ลำบากมาก เราก็ไม่รู้ว่าจะขึ้นมาอย่างนี้หรอก แต่เราเป็นทหารเราก็ต้องออกสนามรบ ทำเพื่อประเทศชาติใช่ไหม เราก็ทำตามนโยบายของรัฐบาล ให้เราทำอะไรเราก็ต้องทำตามนั้น เพราะเราอยากเป็นทหารเอง ไม่มีใครเขามานั่นเราหรอก เราสมัครและสอบเข้ามาเอง เราก็มาเป็นเอง ทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับตัวเราเท่านั้น เป็นทหารเด็กๆ มา ก็ไม่ได้คิดว่าจะมาเป็นใหญ่อย่างนี้หรอก ใครจะไปคิดก็คนมันตั้งเยอะแยะ มันเป็น 3 เหลี่ยมใช่ไหม เติบโตขึ้นมา กว่าจะขึ้นมาถึงข้างบนนี้มันใช้เวลานานมากนะ แล้วต้องเหนื่อยมาก ต้องเหนื่อยมาก
ถาม : เวลาขึ้นมาถึงข้างบนตำแหน่งมันจะน้อย?
ตอบ : ก็น้อยน่ะสิ ใช่ เราจะไปรู้ได้ไง การที่เราจะเติบโตขึ้น ก็ต้องดูว่าผู้บังคับบัญชาจะมองเราอย่างไร เราต้องทำตัวเราให้มีคุณค่าของการที่จะรับใช้ประเทศชาติ รับใช้ประชาชน รับใช้กองทัพ ผู้บังคับบัญชาเท่านั้นที่จะเป็นผู้กำหนดว่าเราควรจะเป็นอะไรต่อไป ไม่มีใครจะไปรู้หรอก รู้ดีเท่ากับตัวผู้บังคับบัญชา ผู้บังคับบัญชาเขาจะมองเราว่าเราดี เราไม่ดี เรานิสัยเป็นอย่างไร ทำงานเป็นอย่างนั้นอย่างนี้
ถาม : สมัยท่านรองเป็นทหารเด็กๆ ที่เขาลงโทษ “หัวปักพื้น” ผ่านมาหมดไหม?
ตอบ : ผ่านหมดอ่ะ ทุกอย่างอ่ะ พวกนี้ (ชี้ไปที่ลูกน้อง) ก็เหมือนกัน ผ่านมาทั้งนั้นแหละ
ถาม : มันเป็นธรรมเนียมมาอยู่แล้ว?
ตอบ : ใช่ เขาไม่สั่งให้ไปตายหรอก เขาให้ทำตามคำสั่ง เขาฝึกให้คนอยู่ในคำสั่ง
