ธรรมะประจำวันอาทิตย์ที่ 1 มกราคม 2566 : หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต
พร...ที่ประเสริฐที่สุด
คือ พรที่มาจากการสร้างความดี
ความดี...ที่ดีที่สุด
คือ ความดีที่ตัวเราเองสร้างขึ้นมา
โดยที่ไม่ต้องให้ผู้อื่น..อวยพรให้
พร...ที่ประเสริฐที่สุด
คือ พรที่มาจากการสร้างความดี
ความดี...ที่ดีที่สุด
คือ ความดีที่ตัวเราเองสร้างขึ้นมา
โดยที่ไม่ต้องให้ผู้อื่น..อวยพรให้
ทำดีได้ความดี ทำชั่วได้ความชั่ว
ทำเหตุให้เกิดทุกข์ ก็ได้ความทุกข์
ทำเหตุให้เกิดสุข ก็ได้ความสุข
ทำเหตุให้เกิดความเสื่อม เราก็ได้ความเสื่อม
ทำเหตุให้เกิดความเจริญ เราก็ได้ความเจริญ
เราหนีจากผลที่เราทำไว้ไม่ได้
การเป็นคนดี...
ไม่ใช่อยู่ที่ความหล่อ หรือ สวย
มิใช่อยู่ที่ความร่ำรวย หรือ ยากจน
แต่อยู่ที่การฝึกตนให้เป็นคนมีศีลธรรม
ลองสังเกตดูนะว่า...
“คนที่ล้มเหลว”
มักเป็นประเภท “น้ำเต็มแก้ว”
ไม่เคยฟังใคร...
มีเหตุผลแก้ตัวให้ตนเองเสมอ
และที่สำคัญ ...
มักจะโยน “ความผิด” ให้คนอื่นเสมอ
"คนดี" พอ ๆ กัน
จึงจะคบกันได้...
"คนชั่ว" ก็เหมือนกัน
ต้องเป็นคนชั่วพอ ๆ กัน
มันจึงจะคบกันได้...
ให้อภัยได้...
เราก็สบาย เขาก็สบาย
ต่างคน ต่างหลับ ต่างนอน
ได้อย่างสุข อย่างสบาย
จะอยู่เย็นเป็นสุข
ไม่วุ่นวายกัน
"คิดดี ทำดี"
จงคิดแต่สิ่งดี ๆ
ให้บันทึกสะสมไว้ในจิตใจ
และเมื่อเหตุดีแล้ว
ผลก็ย่อมดีตามมาเช่นกัน
อยู่ให้เขาเบาใจ
ยามจากไปให้เขาอาลัยถึง
ไม่ใช่อยู่ให้เขาหนักใจ
จากไปให้เขาไล่ส่ง
อายุมากขึ้น เราก็ใกล้ศพมากขึ้น
จากเดิมวัยเด็ก ไปงานศพนั่งไหนก็ได้
พอโตมา เจ้าภาพเรียกไปนั่งหน้าเรื่อย ๆ
จนในที่สุดก็ระดับเป็นเจ้าภาพ
พอใกล้มากขึ้นนั่งนานขึ้น
บ่อยเข้าเราก็เมื่อย พอเมื่อยถึงจุดหนึ่ง
เราก็เปลี่ยนจากนั่ง...มาเป็นนอนเอง
ทุกข์นี่แหละ...
จะทำให้เราฉลาดขึ้น
ทำให้เกิดปัญญา
สุขนั่นสิ!
มันจะปิดหูปิดตาเรา
ความสุขสบายทั้งหลาย
จะทำให้เราประมาท