ทำไมคนชั่วยังได้ดีอยู่เสมอ
เพราะบุญเก่ายังมีผลอยู่
ความชั่วในปัจจุบันยังไม่สนอง
แต่เมื่อบุญเก่าหมดเมื่อไร 
บาปที่ทำไว้จะให้ผลทันที 

ความพลัดพราก
แม้จะเป็นความทุกข์
แต่การยึดติดของเราต่างหาก
ทึ่เป็นเหตุแห่งทุกข์ยิ่งกว่า
ถ่านแดง ๆ นั้นร้อนแน่
แต่ที่เราเจ็บปวด…
ก็เพราะไปกำมันไว้มิใช่หรือ

เราจะวางจิตอย่างไร
เมื่อต้องเจอคน ที่ทำไม่ดีกับเรา
ให้คิดว่า จิตเค้าอยู่ตรงนั้น
จิตของเรา มันข้ามไปแล้ว
เค้าทำไม่ดี...
ก็อย่าไปทำเหมือนเค้า

ทุกข์นี่แหละ...
จะทำให้เราฉลาดขึ้น
ทำให้เกิดปัญญา

สุขนั่นสิ!
มันจะปิดหูปิดตาเรา
ความสุขสบายทั้งหลาย
จะทำให้เราประมาท

อายุมากขึ้น เราก็ใกล้ศพมากขึ้น
จากเดิมวัยเด็ก ไปงานศพนั่งไหนก็ได้
พอโตมา เจ้าภาพเรียกไปนั่งหน้าเรื่อย ๆ
จนในที่สุดก็ระดับเป็นเจ้าภาพ
พอใกล้มากขึ้นนั่งนานขึ้น
บ่อยเข้าเราก็เมื่อย พอเมื่อยถึงจุดหนึ่ง
เราก็เปลี่ยนจากนั่ง...มาเป็นนอนเอง

อยู่ให้เขาเบาใจ
ยามจากไปให้เขาอาลัยถึง
ไม่ใช่อยู่ให้เขาหนักใจ
จากไปให้เขาไล่ส่ง

"คิดดี ทำดี"
จงคิดแต่สิ่งดี ๆ
ให้บันทึกสะสมไว้ในจิตใจ
และเมื่อเหตุดีแล้ว
ผลก็ย่อมดีตามมาเช่นกัน

ให้อภัยได้...
เราก็สบาย เขาก็สบาย
ต่างคน ต่างหลับ ต่างนอน
ได้อย่างสุข อย่างสบาย
จะอยู่เย็นเป็นสุข
ไม่วุ่นวายกัน

"คนดี" พอ ๆ กัน
จึงจะคบกันได้...

"คนชั่ว" ก็เหมือนกัน
ต้องเป็นคนชั่วพอ ๆ กัน
มันจึงจะคบกันได้...

ลองสังเกตดูนะว่า...
“คนที่ล้มเหลว”
มักเป็นประเภท “น้ำเต็มแก้ว”
ไม่เคยฟังใคร...
มีเหตุผลแก้ตัวให้ตนเองเสมอ
และที่สำคัญ ...
มักจะโยน “ความผิด” ให้คนอื่นเสมอ

การเป็นคนดี...
ไม่ใช่อยู่ที่ความหล่อ หรือ สวย
มิใช่อยู่ที่ความร่ำรวย หรือ ยากจน
แต่อยู่ที่การฝึกตนให้เป็นคนมีศีลธรรม

ทำดีได้ความดี ทำชั่วได้ความชั่ว
ทำเหตุให้เกิดทุกข์ ก็ได้ความทุกข์
ทำเหตุให้เกิดสุข ก็ได้ความสุข
ทำเหตุให้เกิดความเสื่อม เราก็ได้ความเสื่อม
ทำเหตุให้เกิดความเจริญ เราก็ได้ความเจริญ
เราหนีจากผลที่เราทำไว้ไม่ได้

พร...ที่ประเสริฐที่สุด
คือ พรที่มาจากการสร้างความดี
ความดี...ที่ดีที่สุด
คือ ความดีที่ตัวเราเองสร้างขึ้นมา
โดยที่ไม่ต้องให้ผู้อื่น..อวยพรให้

การกระทำใด ๆ ที่ทำไปโดยต่อเนื่อง

ของเล็ก...ก็จะกลายเป็นของใหญ่

บุญน้อย...ก็จะกลายเป็นบุญมาก

ทำดีไม่ได้ผล เพราะทำตนลุ่ม ๆ ดอน ๆ

ทำดีที่ได้ผล เพราะทำตนสม่ำเสมอ

ไม่มีปาฏิหาริย์ใด
จะอัศจรรย์เท่ากับการฝึก
อบรมพัฒนาตนเอง
จากปุถุชนสู่ความเป็นอริยชน