ให้อภัยได้...
เราก็สบาย เขาก็สบาย
ต่างคน ต่างหลับ ต่างนอน
ได้อย่างสุข อย่างสบาย
จะอยู่เย็นเป็นสุข
ไม่วุ่นวายกัน

"คนดี" พอ ๆ กัน
จึงจะคบกันได้...

"คนชั่ว" ก็เหมือนกัน
ต้องเป็นคนชั่วพอ ๆ กัน
มันจึงจะคบกันได้...

ลองสังเกตดูนะว่า...
“คนที่ล้มเหลว”
มักเป็นประเภท “น้ำเต็มแก้ว”
ไม่เคยฟังใคร...
มีเหตุผลแก้ตัวให้ตนเองเสมอ
และที่สำคัญ ...
มักจะโยน “ความผิด” ให้คนอื่นเสมอ

การเป็นคนดี...
ไม่ใช่อยู่ที่ความหล่อ หรือ สวย
มิใช่อยู่ที่ความร่ำรวย หรือ ยากจน
แต่อยู่ที่การฝึกตนให้เป็นคนมีศีลธรรม

ทำดีได้ความดี ทำชั่วได้ความชั่ว
ทำเหตุให้เกิดทุกข์ ก็ได้ความทุกข์
ทำเหตุให้เกิดสุข ก็ได้ความสุข
ทำเหตุให้เกิดความเสื่อม เราก็ได้ความเสื่อม
ทำเหตุให้เกิดความเจริญ เราก็ได้ความเจริญ
เราหนีจากผลที่เราทำไว้ไม่ได้

พร...ที่ประเสริฐที่สุด
คือ พรที่มาจากการสร้างความดี
ความดี...ที่ดีที่สุด
คือ ความดีที่ตัวเราเองสร้างขึ้นมา
โดยที่ไม่ต้องให้ผู้อื่น..อวยพรให้

การกระทำใด ๆ ที่ทำไปโดยต่อเนื่อง

ของเล็ก...ก็จะกลายเป็นของใหญ่

บุญน้อย...ก็จะกลายเป็นบุญมาก

ทำดีไม่ได้ผล เพราะทำตนลุ่ม ๆ ดอน ๆ

ทำดีที่ได้ผล เพราะทำตนสม่ำเสมอ

ไม่มีปาฏิหาริย์ใด
จะอัศจรรย์เท่ากับการฝึก
อบรมพัฒนาตนเอง
จากปุถุชนสู่ความเป็นอริยชน

จงหาเวลานั่งเงียบ ๆ คนเดียว
เพื่อไตร่ตรองสิ่งที่เราทำ
สิ่งที่เกิดขึ้นในแต่ละวัน
เพื่อพิจารณาหาข้อผิดพลาด
ที่ต้องแก้ไขในวันพรุ่งนี้
เราทำอะไรที่ไม่ใช่ไปบ้างหรือเปล่า
เราทำให้ใครไม่พอใจหรือเปล่า

มีกรรม ก็ใช้เขา
เหมือนเกลือ เอาน้ำเติมบ่อย ๆ
เดี๋ยวก็จางความเค็ม
หมั่นทำบุญ ภาวนา แผ่เมตตา
เดี๋ยวก็ดี...