จากเหตุการณ์แผ่นดินไหวครั้งใหญ่ที่เมืองคาห์รามานมารัส ทางตอนใต้ของตุรเคีย เมื่อวันจันทร์ที่ 6 กุมภาพันธ์ 2566 ที่ผ่านมา ไม่ได้มีแค่เฉพาะตุรเคียที่ได้รับผลกระทบอย่างหนักจากเหตุการณ์นี้ แต่ยังมีซีเรีย ที่ได้รับความเสียหายรุนแรงจากภัยพิบัติครั้งนี้ไม่แพ้กัน ซึ่งล่าสุดมีรายงานผู้เสียชีวิตเฉพาะในซีเรียแล้วมากกว่า 1,500 คน บ้านเรือนพังถล่มเสียหายเป็นจำนวนมากในหลายเมือง กระทบต่อการใช้ชีวิตของชาวซีเรียไม่ต่ำกว่า 4.5 ล้านคน

นานาชาติได้เร่งระดมส่งความช่วยเหลือไปยังประเทศที่ประสบภัย ซึ่งการส่งผ่านความช่วยเหลือไปยังตุรเคียไม่ใช่ปัญหาใหญ่ แต่สำหรับซีเรีย ประเทศที่แตกสลายจากสงครามกลางเมืองนานร่วม 12 ปี ที่ยังอยู่ภายใต้การปกครองของประธานาธิบดี บาชาร์ อัล อัสซาด ที่ถูกชาติมหาอำนาจอย่างสหรัฐอเมริกา และพันธมิตรชาติตะวันตกคว่ำบาตร กลายเป็นความท้าทายที่เดิมพันด้วยชีวิต และความหวังของประชาชนผู้ประสบภัยทั้งประเทศ

ซึ่งทั้งรัฐบาลสหรัฐฯ และ รัฐบาลซีเรีย ต่างก็ถูกตำหนิจากนานาชาติ ที่ใช้เงื่อนไขการคว่ำบาตร และความขัดแย้งทางการเมืองขัดขวางการส่งสิ่งของ และทุนสนับสนุนไปช่วยเหลือผู้ประสบภัยในพื้นที่ 

โดย รัฐบาลซีเรีย ของผู้นำบาร์ชา อัล อัสซาด ประกาศว่ายินดีรับความช่วยเหลือจากทุกองค์กรในต่างประเทศ แต่ขอให้ส่งมายังศูนย์กลางที่กรุงดามัสกัสเท่านั้น ที่จะทำหน้าที่เป็นหน่วยงานกลางแห่งเดียวที่จะกระจายสิ่งของ และอุปกรณ์ช่วยเหลือไปยังเมืองต่าง ๆ ที่ประสบภัยด้วยตนเอง 

แต่ทว่า เน็ด ไพรซ์ โฆษกของรัฐบาลกลางสหรัฐฯ ออกมาให้สัมภาษณ์ว่า ทางสหรัฐฯ ยินดีส่งความช่วยเหลือให้ทั้งตุรเคียและซีเรีย แต่จะไม่ขอติดต่อผ่านรัฐบาลกลางที่กรุงดามัสกัส เพราะสหรัฐอเมริกาไม่รับรองว่า บาชาร์ อัล อัสซาด เป็นผู้นำที่ชอบธรรมตามกฏหมาย

ดังนั้น แม้ว่าวันนี้ซีเรียจะประสบภัยพิบัติร้ายแรงจากแผ่นดินไหว แต่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงมาตรการคว่ำบาตรจากทั้งสหรัฐฯ และพันธมิตรชาติยุโรปได้ ตราบใดที่ บาชาร์ อัล อัสซาด ยังคงอยู่ในอำนาจ

ส่วนการช่วยเหลือประเทศซีเรีย โจ ไบเดน ผู้นำสหรัฐฯ กล่าวว่า จะประสานงานผ่านองค์กรไม่แสวงหาผลกำไร (NGO) ต่าง ๆ ในพื้นที่เท่านั้น และกลายเป็นประเด็นที่ถูกตั้งคำถามอย่างมากว่า ด้วยกำลังคนและทรัพยากรที่มีของกลุ่ม NGO จะเพียงพอที่จะให้ความช่วยเหลืออย่างทันท่วงทีได้อย่างไร