'โบว์-ณัฏฐา มหัทธนา’ นักเคลื่อนไหวทางการเมือง ได้โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊ก ระบุว่า...

กรณีการคุกคามทางเพศที่เป็นข่าวอยู่นั้นคงแทบไม่เหลือคำถามอะไรมากมาย สิ่งที่น่าสนใจ คือ สังคมจะได้ประโยชน์จากเรื่องนี้ต่อไปอย่างไร ซึ่งก็คงมีอีกหลายคนช่วยกันต่อยอดไปในประเด็นต่างๆ ขอให้กำลังใจทุกคนที่กำลังต่อสู้เพื่อความเป็นธรรม ซึ่งบางครั้งจะเป็นการต่อสู้ในหลายมิติ ซึ่งต้องอาศัยความแข็งแกร่งภายในและการสนับสนุนจากคนรอบตัวที่ยืนระยะได้ 

สิ่งหนึ่งที่ต้องจำไว้ คือ ความเห็นที่ทิ่มแทงทำร้ายคุณจะโดดเด่นขึ้นมาในสายตาและประทับอยู่ในหัวใจของคุณ แต่สิ่งที่มีมากกว่านั้น คือ แรงใจสนับสนุนที่คุณอาจมองข้ามหรือเห็นไม่ชัดเท่า อย่าลืมมองสิ่งที่มีค่าเหล่านั้นให้เห็นด้วย

ส่วนตัวค่อนข้างสนใจทัศนคติของคนในสังคมเกี่ยวกับ “การมีส่วนในความผิด” ของผู้เสียหายเมื่อมีเหตุการณ์เหล่านี้เกิดขึ้น อันที่จริงในแวดวงที่ทำงานกับเรื่องเหล่านี้ก็มีการพูดถึงกันไปอย่างลึกซึ้งแล้วในประเด็น “Victim Blaming” ส่วนตัวไม่ได้มีความรู้หรือความเห็นจะต่อเติมอะไรกับกลุ่มคนที่มีความตระหนักรู้เรื่องเหล่านี้อยู่แล้ว และไม่ได้มองข้ามข้อเท็จจริงที่ว่าเราไม่ควรด่วนตัดสินใครไม่ว่าจะเป็นผู้เสียหายหรือผู้ถูกกล่าวหา แต่อยากพูดกับคนทั่วๆ ไปที่ยังมีความคิดเหล่านี้เป็นอัตโนมัติอยู่...

“ไปคอนโดเขาแล้วคิดว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นเนี่ยนะ”
“ชายหญิงอยู่ด้วยกันสองต่อสองคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น”
“ถ้าไม่มีใจจะขึ้นรถไปด้วยทำไม” 
“ก็ไปหาเขาเอง” 

พูดกันแบบบ้านๆ เลย คำตอบอาจมีได้มากมาย...

“ไปเพราะไว้ใจว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น” 
“ชอบจริง แต่ยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะมีความสัมพันธ์แบบนี้” 
“ชวนกินข้าวแปลว่ากินข้าว ขับรถเล่นแปลว่าขับรถเล่น ไม่เคยคิดว่าจะเกิดอะไรนอกเหนือจากสิ่งที่คุยกัน โดยเฉพาะเมื่อเราไม่ยินยอม”
“ไม่กล้าปฏิเสธว่าจะไม่ไป กลัวกระทบมิตรภาพหรือความสัมพันธ์ในมิติอื่นๆ”
“รู้สึกดีด้วย อาจตัดสินใจลงเอยถ้าทัศนคติและความต้องการตรงกัน ไม่ได้ต้องการถูกรวบหัวรวบหาง” 
“ไม่มีไรอยู่ในหัวเลย งงมาก” ฯลฯ  

ดังนั้นสำคัญมากที่จะไม่เอาคำตอบอัตโนมัติของคุณไปเหมาให้เป็นความคิดของใคร ความสัมพันธ์ที่ดีเริ่มจากการให้เกียรติและรับฟัง และความเป็นธรรมก็เริ่มจากสิ่งนี้

ที่มา: https://www.facebook.com/575635818/posts/10158989340515819/