“ชายคนนั้นคือใคร ??” 

เด็กช่วยเข็นรถยนต์พระที่นั่ง ที่ติดหล่ม…

เมื่อ พ.ศ. 2501 ขณะที่เด็กชายคนหนึ่งกำลังวิ่งเล่นอย่างสนุกสนานกลางทุ่งนากับเพื่อนอีก 2 คน ซึ่งไม่ห่างจากถนนชนบททุรกันดารมากนัก จู่ ๆ ก็มีรถยนต์คันหนึ่งวิ่งมาติดหล่มเลน อยู่ไม่ไกลจากพวกเขา และติดอยู่อย่างนั้น 

ภายในรถมีชายสวมหมวกแบบธรรมดาคนหนึ่ง ขับมาคนเดียวและพยายามจะขับรถขึ้นจากหล่มอยู่นาน แต่ก็ไม่สามารถขึ้นได้ เขาและเพื่อนจึงวิ่งเข้าไปช่วยเข็น ท่ามกลางแดดร้อนเปรี้ยง ใช้ความพยายามอยู่นานมาก ราวร่วมชั่วโมง แถมยิ่งออกแรงเร่งเครื่องมากเท่าไหร่ ล้อรถก็ยิ่งจมเลนลึกลงไปทุกที

จนชายสวมหมวก ลงจากรถมาช่วยเข็นด้วย เข็นอยู่นาน และในที่สุด ทุกคนก็หมดแรง ต่างหยุดพักกันครู่ใหญ่ อยู่ตรงนั้น 

“หนูเคยเห็นคนนี้ไหม” 

เสียงของชายเจ้าของรถเอ่ยถาม ขณะนั่งพัก พร้อมทั้งยื่นธนบัตรใบละหนึ่งบาท (สมัยนั้น) ให้พวกเด็ก ๆ ดู เด็ก ๆ ต่างตอบกลับชายคนนั้นไปว่า...

“เคยเห็นแต่รูปที่เงินแบงก์ แต่ไม่เคยเห็นตัวจริง”

ชายคนนั้นถอดหมวกที่สวมอยู่ออก แล้วถามกลับมาอีกว่า...

“เหมือนเราไหม” 

ในวินาทีนั้น เด็กชายทั้ง 3 คนตกตะลึงอยู่สักครู่ พอตั้งสติได้จึงรู้ว่า ผู้ชายที่เห็นแต่งกายธรรมดา ผู้ที่พวกเขากำลังสนทนาอยู่ตรงหน้านั้นเป็นใคร ต่างก็นิ่งอึ้ง และเข่าอ่อน ทรุดนั่งลงกลางเลน กราบลงแทบพระบาท พระองค์...

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ในหลวงรัชกาลที่ 9 ตรัสอย่างช้า ๆ ว่า...

"ลุกขึ้น ลุกขึ้น ลุกเถอะ อย่านั่งเลย มันเลอะ เห็นไหม"

หลังจากนั้น พระองค์ท่านก็ทรงมีพระอักษรใส่เศษกระดาษแผ่นเล็ก ๆ ให้เด็กชาย ทรงแจ้งให้ช่วยนำไปส่งให้ครูที่โรงเรียนเทศบาลเขาเต่า

เมื่อครูได้เห็นจดหมายนี้ เพื่อขอแรงช่วยกันเข็นรถหน่อย โดยไม่ทรงแจ้งว่าคือใคร แถมกำชับพวกเด็ก ๆ ว่าอย่าแจ้งว่า พระองค์ทรงเป็นผู้ใด

เมื่อครูอ่าน ซึ่งก็ยังไม่รู้ว่าเป็นข้อความขอความช่วยเหลือจากผู้เป็นถึงองค์เหนือหัว แต่ด้วยน้ำจิตน้ำใจแบบคนไทยที่เห็นใครเดือดร้อนก็ต้องช่วยเหลือ จึงสั่งการเกณฑ์เด็กโต และอีกทั้งพวกผู้ใหญ่แถวนั้นไปร่วม 20 คน ช่วยกันไปเข็นรถที่ติดหล่มที่เจ้าของขอความช่วยเหลือมา 

จนในที่สุดรถยนต์พระที่นั่งก็ขึ้นจากหล่มได้ ก่อนเสด็จพระราชดำเนินจากไป พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 9 ตรัสว่า “ขอบใจมากนะ” 

เสียงนั้นยังก้องกังวานอยู่ในใจของเด็กชายตลอดมาจนถึงทุกวันนี้และตลอดชีวิต ต่อมาพวกเด็ก ๆ และครู ต่างก็รู้ภายหลังจากที่เสด็จพระราชดำเนินจากไปแต่เพียงลำพังอย่างเงียบ ๆ ว่า

ชายคนนั้นคือใคร ?

น้อมรำลึกในพระมหากรุณาธิคุณอย่างหาที่สุดมิได้

ข้าพระพุทธเจ้า นายนพดล ทองคำ

(จากเรื่องราวครั้งหนึ่งในความทรงจำของเด็กชาย พนม ช่อจันทร์ อดีตนักเรียนชั้น ป.4 โรงเรียนเทศบาลบ้านเขาเต่า ต.หนองแก อ.หัวหิน จ.ประจวบคีรีขันธ์ เมื่อ พ.ศ. 2501)

“นพดล ทองคำ” ขัดเกลาต้นฉบับ แก้ไขภาษา รูปประโยคราชาศัพท์ และคำผิด 

Credit : ลักษณะไทย

---

ขอบคุณที่มาจากเฟซบุ๊ก : Sompong Cheawpanyanun
https://www.facebook.com/groups/1040576289794230/permalink/1276384336213423/