ประเทศไทยได้ชื่อว่ามีความอุดมสมบูรณ์ด้านทรัพยากรธรรมชาติ โดยเฉพาะผืนป่าอันกว้างใหญ่ไพศาล แต่เมื่อความเจริญเริ่มเข้าคืบคลาน ธรรมชาติและสัตว์ป่าเริ่มถูกเบียดเบียนพื้นที่ ซ้ำร้ายยังการถูกล่าเอาชีวิตอย่างไม่ถูกต้องตามกฎหมาย

 

และแล้วป่าและสัตว์ป่าในเมืองไทยก็เข้าสู่ยุคมืด โดยเฉพาะในช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 อาวุธยุทโธปกรณ์อันทันสมัยได้ถูกใช้ไปในการล่าสัตว์ป่า มากไปกว่านั้น การพัฒนาประเทศและการเพิ่มจำนวนประชากร ก็ยังทำให้เกิดการบุกรุกพื้นที่ป่ามากขึ้น ปัจจัยเหล่านี้จึส่งผลให้จำนวนของสัตว์ป่าลดลงอย่างรวดเร็ว

 

ด้วยพระมหากรุณาธิคุณของสมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี ได้ลงนามในพระปรมาภิไธยพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช รัชกาลที่ 9 (ชื่อพระยศในขณะนั้น) ตราพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พ.ศ. 2503 ขึ้น เมื่อวันที่ 26 ธันวาคม 2503 เพื่อเป็นกฎหมายแม่บทในการปกป้องทรัพยากรสัตว์ป่าของประเทศฉบับแรกของไทย

 

ด้วยเหตุนี้ รัฐบาลจึงถือเอาวันที่ตราพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พ.ศ. 2503 ซึ่งตรงกับวันที่ 26 ธันวาคม ของทุกปี เป็น ‘วันคุ้มครองสัตว์ป่าแห่งชาติ’ ทั้งนี้เพื่อตระหนักถึงคุณค่าและการอนุรักษ์ทรัพยากรสัตว์ป่าให้คงอยู่ อันจะช่วยให้ทรัพยากรธรรมชาติกลับคืนสู่ความอุดมสมบูรณ์ตลอดไป