ครูเป็ด - มนต์ชีพ ศิวะสินางกูร กรรมการบริหารพรรคกล้า ฝ่ายการศึกษา ได้โพสต์ข้อความชวนคิดลงเฟซบุ๊ก ระบุว่า...

วันก่อนผมแวะเข้าปั๊มหาซื้อของกินแก้หิว…

มีคีออสเล็กๆ ขายหมูปิ้งกับลูกชิ้นปิ้ง ผมก็เดินเข้าไป...ไม่มีคนขาย บนเตาก็ไม่มีลูกชิ้นปิ้งอยู่ ในตู้กระจกมีหมูปิ้งวางแห้งๆ อยู่สามสี่ไม้

ผมต้องเดินเข้าไปชะโงกดูจึงเห็น...คนขายเป็นหญิงวัยรุ่นนั่งกดมือถือเสียบหูฟังอยู่กับพื้น ผมต้องเคาะเรียกนางถึงจะลุกขึ้นมา…

ผมถามถึงหมูปิ้ง นางก็บอกที่ปิ้งแล้วก็มีเท่าที่เห็นสามสี่ไม้ ลูกชิ้นก็ยังไม่ได้ปิ้ง ถ้าจะเอาใหม่ต้องรอ

ผมถามว่ารอนานไหม นางบอกว่าคงนานค่ะ เพราะเตายังไม่ร้อนเลย...ผมมองไปที่เตาไฟฟ้า ก็มีร่องรอยการปิ้งอยู่เล็กน้อยและตอนนี้ยังไม่ได้เสียบปลั๊ก

...สรุปคือท่าทีของนาง ไม่ได้อยากขายของ

ผมสันนิษฐานเอาว่า (อาจจะไม่ถูกก็ได้) หญิงสาวคนนี้คงเป็นเด็กที่เจ้าของจ้างมาขายของ และเจ้าของคงไม่รู้พฤติกรรมที่จะทำให้ขายของไม่ได้แบบนี้

เรื่องนี้ทำให้ผมนึกถึงเหตุการณ์หลายครั้งที่เคยเจอมา…

คนบางคนเขาขาดโอกาส ทำให้ก้าวหน้าไม่ได้ แต่ก็มีคนจำนวนไม่น้อยที่ผมเจอ...โอกาสยื่นให้ถึงมือก็ไม่รับ ส่งเข้าปากก็ยังไม่เคี้ยวเลย