ย้อนรอยคดีดัง!! สามคนร้ายลักพาตัวเด็กนักเรียนใน Chowchilla หวังเรียกค่าไถ่ ก่อนฝังเหยื่อ ๒๗ รายทั้งเป็น

วันที่ ๑๕ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๑๙ ผู้ปกครองของเด็ก ๒๖ คนในเมืองชนบท Chowchilla มลรัฐแคลิฟอร์เนียต้องเผชิญกับฝันร้ายที่เลวร้ายที่สุดเมื่อลูก ๆ ของพวกเขาหายตัวไป รถโรงเรียนซึ่งมีเด็กนักเรียนอายุระหว่าง ๕ ถึง ๑๔ ปี หายไปอย่างลึกลับระหว่างกลับจากทัศนศึกษาในช่วงฤดูร้อน 

โดยเวลาราว ๑๖.๓๐ น. ขณะที่ รถโรงเรียนที่ขับโดย Frank Edward ‘Ed’ Ray วัย ๕๕ ปี กำลังขับรถพาเด็ก ๆ กลับนั้น ทันใดก็มีรถตู้สีขาวขับปาดหน้ารถโรงเรียนจนต้องจอดกลางถนน ชายสองคนสวมหมวกคลุมศีรษะและถือปืนลูกซองตัดลำกล้องปีนขึ้นไปบนรถโรงเรียน คนหนึ่งควบคุมตัว Ray ไว้ ในขณะที่อีกคนเข้าควบคุมรถ ส่วนชายคนที่สามรออยู่ในรถตู้ที่จอดขวางอยู่

รถบรรทุกที่ใช้ขังเหยื่อถูกฝังไว้ใต้ดินลึก ๑๒ ฟุต

หลังจากขับรถพาเหยื่อออกเดินทางเป็นระยะทางสั้น ๆ คนร้ายสามคนก็จอดรถโรงเรียนไว้ในบริเวณที่เรียกว่า ลำธาร Berenda อันเป็นลำธารสาขาที่แห้งขอดของแม่น้ำ Chowchilla ซึ่งล้อมรอบด้วยพุ่มไม้สูง โดยมีรถตู้อีกคันจอดรอไว้อยู่แล้ว พวกเขาสั่งให้ Ray และเด็ก ๆ ขึ้นไปด้านหลังของรถตู้ทั้งสองคัน ซึ่งดัดแปลงมาจากรถขนนักโทษของเรือนจำ หน้าต่างทาสีดำ และด้านในบุด้วยไม้ระแนงเพื่อกันไม่ให้เด็ก ๆ มองเห็นหรือได้ยินเสียง จากนั้นคนร้ายทั้งสามก็ได้ขับรถตู้สองคันวนไปมาราว ๑๑ ชั่วโมง ในที่สุดก็หยุดจอดที่เหมืองหินที่อยู่ห่างออกไปราว ๑๐๐ ไมล์ในเมือง Livermore พวกเขาบังคับ Ray และเด็กๆ ทุกคนปีนลงบันได และให้เข้าไปในรถบรรทุกซึ่งถูกฝังไว้ใต้ดินลึก ๑๒ ฟุต ซึ่งมีอาหารและน้ำจำนวนเล็กน้อยและฟูกนอนอีกนิดหน่อย

เด็ก ๆ ที่เป็นเหยื่อส่วนหนึ่งกับ Frank Edward ‘Ed’ Ray คนขับรถโรงเรียน

Ray รู้ว่า เขาและเด็ก ๆ คงอยู่ได้อีกไม่นานถ้าอากาศหมด ซ้ำหลังคารถบรรทุกก็ยุบตัวลงมา Ray และบรรดาเด็กโตก็ได้ช่วยกันวางฟูกที่นอนเพื่อให้เอื้อมถึงช่องเปิดที่ด้านบนของหลังรถบรรทุก ซึ่งถูกวางทับด้วยแผ่นโลหะที่หนักมากและแบตเตอรี่อุตสาหกรรมขนาด ๔๕ กิโลกรัมอีกสองลูก 

หลังจากใช้ความพยายามอยู่หลายชั่วโมง Ray และ Michael Marshall เด็กชายที่โตที่สุดวัย ๑๔ ปี ก็สามารถใช้เศษไม้งัดช่องเปิดออก แล้วย้ายแบตเตอรี่จนพ้นช่องเปิด จากนั้นพวกเขาก็ขุดเศษซากสิ่งของที่ปิดทางออกที่เหลือ สิบหกชั่วโมงหลังจากที่ถูกบังคับให้เข้าไปในรถบรรทุก พวกเขาก็สามารถหนีออกมาได้ และพากันเดินไปยังกระท่อมยามของเหมือง ซึ่งอยู่ใกล้กับอุทยาน Shadow Cliffs 

สามคนร้ายจากซ้าย Frederick Newhall Woods IV พี่น้อง James และ Richard Schoenfeld

Frederick Newhall Woods IV ลูกชายเจ้าของเหมืองหิน วัย ๒๔ ปี ตกเป็นผู้ต้องสงสัยอย่างรวดเร็ว เพราะเป็นหนึ่งในคนที่มีกุญแจของเหมืองหินแห่งนั้น และสามารถเข้าไปในเหมืองได้ลึกมากพอที่จะฝังรถบรรทุกไว้ที่นั่น เขากับเพื่อนอีกสองคน พี่น้อง James และ Richard Schoenfeld (อายุ ๒๔ และ ๒๒ ปี) เคยถูกตัดสินว่า มีความผิดฐานขโมยรถยนต์ ซึ่งพวกเขาถูกตัดสินลงโทษโดยการถูกคุมประพฤติ มีการออกหมายค้นที่ดินของพ่อของ Woods แล้วตำรวจก็พบอาวุธปืนหนึ่งกระบอกที่ใช้ในการลักพาตัว เช่นเดียวกับร่างจดหมายเพื่อเรียกค่าไถ่ แต่คนร้ายทั้งสามหนีไปแล้ว

สองสัปดาห์ต่อมาหลังจากการลักพาตัว Woods ถูกจับตัวได้ในนคร Vancouver มณฑล British Columbia ประเทศแคนาดา James Schoenfeld ถูกจับในวันเดียวกันที่ Menlo Park มลรัฐแคลิฟอร์เนีย ขณะที่ Richard Schoenfeld สมัครใจมอบตัวกับเจ้าหน้าที่ตำรวจแปดวันหลังจากการก่อเหตุลักพาตัว


สภาพของรถบรรทุกที่ใช้ขังเหยื่อถูกฝังไว้ใต้ดินลึก ๑๒ ฟุต หลังจากถูกขุดขึ้นมา 

ผู้ลักพาตัวไม่สามารถติดต่อเรียกค่าไถ่จำนวน ๕ ล้านดอลลาร์ (เทียบเท่ากับ ๒๓.๘ ล้านดอลลาร์ในปี พ.ศ. ๒๕๖๔) เนื่องจากโทรศัพท์ของสถานีตำรวจ Chowchilla ไม่ว่างเลย ด้วยสายเข้าจากโทรศัพท์ของสื่อและครอบครัวที่ตามข่าวลูก ๆ ของพวกเขา ในตอนดึกของวันที่ ๑๖ กรกฎาคม รายงานข่าวทางโทรทัศน์ก็แจ้งว่า เหยื่อสามารถหลบหนีออกมาได้โดยปลอดภัยแล้ว 

ในภายหลัง James Schoenfeld เล่าว่า แม้จะเขามาจากครอบครัวที่มีฐานะร่ำรวย แต่ทั้งเขา Richard และ Woods ต่างก็มีหนี้สินมากมาย “เราต้องลักพาเหยื่อหลายรายเพื่อให้ได้เงินหลายล้าน และเราตัดสินใจเลือกเด็ก เพราะเด็กมีค่าเสมอ รัฐยินดีจ่ายค่าไถ่สำหรับพวกเขา และเด็ก ๆ มักจะไม่ต่อสู้ขัดขืน อ่อนแอ และเอาแต่ใจ" ผู้กระทำความผิดทั้งสามสารภาพว่า ได้ปล้นรถ และลักพาตัวเด็ก ๆ เพื่อเรียกค่าไถ่ แต่ปฏิเสธที่จะสารภาพว่า ได้ทำร้ายร่างกายเด็ก ๆ เนื่องจากเชื่อว่าการถูกดำเนินคดีในข้อหานั้นร่วมกับข้อหาลักพาตัวจะมีโทษถึงจำคุกตลอดชีวิตโดยไม่ต้องรอลงอาญา หรือไม่ได้รับทัณฑ์บนเพื่อลด/พักโทษในภายหลัง 

พวกเขาถูกดำเนินคดีในข้อหาทำร้ายร่างกายด้วย และถูกตัดสินว่า มีความผิดและได้รับโทษจำคุก แต่ศาลอุทธรณ์ได้กลับคำพิพากษาของพวกเขาโดยพบว่าอาการบาดเจ็บทางร่างกายของเด็ก ๆ (ส่วนใหญ่บาดแผลและรอยฟกช้ำ) ไม่เป็นไปตามเกณฑ์การทำร้ายร่างกายภายใต้กฎหมาย

สภาพภายในของรถบรรทุกที่ใช้ขังเหยื่อหลังจากถูกขุดขึ้นมา

พวกเขาถูกตัดสินจำคุกตลอดชีวิตอีกครั้งโดยมีโอกาสได้รับทัณฑ์บน Richard Schoenfeld ได้รับการปล่อยตัวในปี พ.ศ. ๒๕๕๕ และ James Schoenfeld ถูกปล่อยตัวเมื่อวันที่ ๗ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๘ และในเดือนตุลาคม พ.ศ. ๒๕๖๒ Woods ถูกปฏิเสธทัณฑ์บนอีกครั้ง นับเป็นครั้งที่ ๑๙ ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เหตุผลที่ทำให้เขาถูกปฏิเสธ รวมถึงการลดโทษทางอาญาของเขาให้น้อยที่สุดอย่างต่อเนื่อง เพราะเขาครอบครองสื่อลามกอนาจารและโทรศัพท์มือถือในเรือนจำ

ในปี พ.ศ. ๒๕๕๘ James และ ในปี พ.ศ. ๒๕๕๕  Richard สองพี่น้อง Schoenfeld ได้รับทัณฑ์บนปล่อยตัว 

ในปี พ.ศ. ๒๕๕๙ คนงานที่ฟ้อง Woods ในคดีค่าชดเชยเปิดเผยว่า Woods มีธุรกิจหลายอย่าง รวมถึงเหมืองทองคำและตัวแทนจำหน่ายรถยนต์ โดยไม่ได้แจ้งความจริงให้เจ้าหน้าที่ทราบ โดยเขาเป็นหนึ่งในทายาทของสองตระกูลผู้มั่งคั่งในมลรัฐแคลิฟอร์เนีย ได้แก่ Newhalls และ Woodses ซึ่งทำให้เขาได้รับมรดกจากกองทุนทรัสต์จากพ่อแม่ของเขา ตามที่อธิบายไว้ในการยื่นฟ้องในศาลแห่งหนึ่งว่า มีมูลค่า ๑๐๐ ล้านดอลลาร์ (เทียบเท่ากับ ๑๑๓ ล้านดอลลาร์ในปี พ.ศ. ๒๕๖๔) แม้ว่าทนายความของ Woods จะปฏิเสธจำนวนเงินดังกล่าว และขณะที่ Woods อยู่ในคุก เขาได้แต่งงานถึงสามครั้ง และซื้อคฤหาสน์ห่างจากเรือนจำประมาณ ๓๐ นาที 

ในเดือนมีนาคม พ.ศ. ๒๕๖๕ กรรมาธิการทัณฑ์บนสองคนเสนอให้พักโทษ Woods โดยข้อเสนอต้องได้รับอนุมัติจากคณะกรรมาธิการการทัณฑ์บน ฝ่ายกฎหมายของคณะกรรมาธิการ และผู้ว่าการมลรัฐแคลิฟอร์เนียด้วย

ปี พ.ศ. ๒๕๕๘ Sports & Leisure Park ในเมือง Chowchilla ได้ถูกเปลี่ยนชื่อเป็น Edward Ray Park

Frank Edward ‘Ed’ Ray (๒๖ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๔๖๔ – ๑๗ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๕) พนักงานขับรถโรงเรียนได้รับการยกย่องจากสมาคมพนักงานโรงเรียนแห่งมลรัฐแคลิฟอร์เนียในด้านการบริการชุมชนที่โดดเด่น ก่อนที่เขาจะเสียชีวิตในปี พ.ศ. ๒๕๕๕ ซึ่งเด็ก ๆ หลายคนที่เขาเคยช่วยเหลือพาหนีออกมา ได้มาเยี่ยมเยือนเขาหลายครั้ง ในปี พ.ศ. ๒๕๕๘ Sports & Leisure Park ในเมือง Chowchilla ได้ถูกเปลี่ยนชื่อเป็น Edward Ray Park และทุกๆ วันเกิดของเขาวันที่ ๒๖ กุมภาพันธ์ เมือง Chowchilla จะมีการประกาศให้เป็นวัน Edward Ray 
 


 Frederick Newhall Woods IV ถ่ายเมื่อ ปีที่แล้ว (พ.ศ. ๒๕๖๔)

ผลการศึกษาพบว่า เด็ก ๆ ที่ถูกลักพาตัวต้องทนทุกข์ทรมานจากอาการขวัญเสีย ฝันร้ายเกี่ยวกับการลักพาตัวและความตาย และการเปลี่ยนแปลงบุคลิกภาพ หลายคนหวาดกลัวสิ่งต่าง ๆ เช่น รถ ความมืด ลม ครัว หนู สุนัข และ Hippy และหนึ่งในนั้นถึงกับยิงปืน BB Gun ใส่นักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่น เมื่อรถของนักท่องเที่ยวเสียหน้าบ้านของเขา 

เด็ก ๆ หลายคนยังรายงานอาการของบาดแผลทางจิตใจต่อเนื่องอย่างน้อย ๒๕ ปีหลังจากถูกลักพาตัว รวมทั้งมีการใช้สารเสพติด และอาการสภาวะซึมเศร้า และมีบางคนถูกจับในข้อหา ‘กระทำการบางอย่างเพื่อควบคุมผู้อื่น’ สิ่งที่เรียนรู้จากผลที่ตามมาของเด็ก ๆ ที่ได้รับความเดือดร้อนเหล่านี้ถูกใช้ในการชี้นำกระบวนการในการรักษาเด็กที่ได้รับบาดเจ็บทางจิตใจจากการถูกลักพาตัวในเวลาต่อมา 

ในปี พ.ศ. ๒๕๕๙ เด็ก ๆ ที่ถูกลักพาตัวทั้ง ๒๕ คนที่ยังมีชีวิตอยู่ ได้รับชัยชนะจากคดีที่พวกเขายื่นฟ้องต่อผู้ลักพาตัว ได้รับเงินซึ่งจ่ายจากกองทุนทรัสต์ของ Frederick Newhall Woods IV และแม้ว่าจะไม่มีการเปิดเผยจำนวนเงินที่แน่นอน แต่หนึ่งในนั้นระบุว่า พวกเขาแต่ละคนได้รับเงิน ‘เพียงพอสำหรับจ่ายค่ารักษาที่อาการบาดเจ็บทางจิตที่ร้ายแรงบางอย่าง แต่ไม่ได้มากพอจนสามารถนำไปซื้อบ้านได้’ และ Chowchilla พ.ศ. ๒๕๑๙ ถูกบันทึกว่าเป็นการลักพาตัวครั้งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของสหรัฐอเมริกา


👍 ติดตามผลงาน อาจารย์โญธิน มานะบุญ เพิ่มเติมได้ที่ : https://thestatestimes.com/author/ดร.โญธิน%20มานะบุญ